24-04-2014, 20:01
Uzbrojeni w prowizoryczny wykrywacz metali, zwiadowcy ruszyli przed siebie, wprost na pole pełne przedwojennych ładunków wybuchowych. Zaprojektowanych by zmienić nogi zbyt wścibskich wizytujących w porozrzucane na ziemi ochłapy mięsa.
Wyglądało jednakowoż na to, że coś się nie zgadzało. Prowizoryczne ustrojstwo zmontowane przez Blue nie dawało żadnych sygnałów mówiących i jakichkolwiek elementach metalowych zakopanych w ziemi. Prócz okazjonalnego kawałka zardzewiałego złomu, nie wykrywał nic. Fakt ten eliminował możliwość niepoprawnego działania narzędzia, ale sytuacja pozostawała dziwna.
W końcu klacz wraz z idącą tuż za nią zebrą dotarli do resztek ogrodzenia, nie wykrywając ani jednej miny. Albo mieli wielkie szczęście w przechodzeniu przez tereny wyspecjalizowane po apokalipsie w zabijaniu nieostrożnych scavengerów, albo pole było po prostu całkowicie wybrane z jakichkolwiek min.
Zostało im kilkadziesiąt metrów do podnóża wzgórza. Z tej perspektywy było widać inne wzniesienia nieopodal, ale sam ich cel był zasłonięty. Pozostawało tylko przejść ten ostatni odcinek.
Co też uczynili, znajdując się w końcu, po długich i pełnych napięcia chwilach podróży, u podnóża wzniesienia. EFS Blue zaczął wykrywać jaskrawoczerwone sygnatury istot żywych, oznaczające jednoznacznie istoty wrogo nastawione. Pośród tychże EFS wskazywał też trochę fioletowych sygnatur symbolizujących, oczywiście, wszystko nie mające wrogich zamiarów.
Samo wzgórze nie było zbyt strome, choć do łagodnych nie należało. Tu i tam leżały na nim średniej wielkości skały, było też nienaturalnie regularne. Dla zwiadowców ważne było zwłaszcza to, że ze wspięciem się dalej nie powinno być problemu.
Po parudziesięciu sekundach EFS Blue wykrył znaczące przemieszczanie się jednej z czerwonych sygnatur, jakby ktoś otaczał wzgórze, od tej samej strony od której zataczali wielki łuk. Kompas klaczy wskazywał, że była to strona południowa.
Wyglądało jednakowoż na to, że coś się nie zgadzało. Prowizoryczne ustrojstwo zmontowane przez Blue nie dawało żadnych sygnałów mówiących i jakichkolwiek elementach metalowych zakopanych w ziemi. Prócz okazjonalnego kawałka zardzewiałego złomu, nie wykrywał nic. Fakt ten eliminował możliwość niepoprawnego działania narzędzia, ale sytuacja pozostawała dziwna.
W końcu klacz wraz z idącą tuż za nią zebrą dotarli do resztek ogrodzenia, nie wykrywając ani jednej miny. Albo mieli wielkie szczęście w przechodzeniu przez tereny wyspecjalizowane po apokalipsie w zabijaniu nieostrożnych scavengerów, albo pole było po prostu całkowicie wybrane z jakichkolwiek min.
Zostało im kilkadziesiąt metrów do podnóża wzgórza. Z tej perspektywy było widać inne wzniesienia nieopodal, ale sam ich cel był zasłonięty. Pozostawało tylko przejść ten ostatni odcinek.
Co też uczynili, znajdując się w końcu, po długich i pełnych napięcia chwilach podróży, u podnóża wzniesienia. EFS Blue zaczął wykrywać jaskrawoczerwone sygnatury istot żywych, oznaczające jednoznacznie istoty wrogo nastawione. Pośród tychże EFS wskazywał też trochę fioletowych sygnatur symbolizujących, oczywiście, wszystko nie mające wrogich zamiarów.
Samo wzgórze nie było zbyt strome, choć do łagodnych nie należało. Tu i tam leżały na nim średniej wielkości skały, było też nienaturalnie regularne. Dla zwiadowców ważne było zwłaszcza to, że ze wspięciem się dalej nie powinno być problemu.
Po parudziesięciu sekundach EFS Blue wykrył znaczące przemieszczanie się jednej z czerwonych sygnatur, jakby ktoś otaczał wzgórze, od tej samej strony od której zataczali wielki łuk. Kompas klaczy wskazywał, że była to strona południowa.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.