02-06-2014, 22:39
Maksima z zamyślenia wyrwało szarpnięcie, które przypomniało mu o większości obrażeń, jakich doznał na swoim ciele. Poczuł nacisk na pysku, stanowczy, acz nie dość silny, by skutecznie go zakneblować. Miał ochotę stęknąć z bólu, ale tylko przełknął ślinę, wraz z soczystym przekleństwem, które mu się nasunęło. Zaskoczyło go to, gdyż było to coś nowego. Zważając na to, że klacz, definitywnie nie należała do tych, którzy go schwytali.
Słysząc jej szept, Żelaznooki poczuł jak w głowie zapala mu się lampka ostrzegawcza, a po grzbiecie przebiega dreszcz. Wiedział, że nie zawaha się zrobić mu krzywdy. Ogier był zbyt wycieńczony i nie sądził, żeby udało mu się podnieść głos wystarczająco, by usłyszało to kółko zapalonych karciarzy. Szczerze to nawet nie przeszło mu to przez myśl.
„Jest niebezpieczna, to jest pewnik” - pomyślał, przyglądając się klaczy ukrytej w mroku, który był poza zasięgiem ogniska. „Jaki może mieć tu interes? Czyżby wśród zniewolonych był ktoś dla niej bliski? Co mogło ją tu sprowadzić? I czy to była okazja, której wyczekiwałem?” - te pytania, oraz wiele więcej, zaczęło krążyć w jego głowie. Chciał poznać na nie odpowiedzi. Bardzo chciał.
Czarnogrzywy w końcu się zdecydował. Uchwycił kontakt wzrokowy, po czym przytaknął. Zbliżył się do kraty, tak bardzo jak tylko ów mu na to pozwoliła i zaczął szeptać, czy może raczej chrypieć.
- Nie wiem, kim jesteś i jaki masz tu interes, ale jeśli szepczesz i działasz w takiej konspiracji, to znaczy, że nie trzymasz z tymi skurwysynami. Słuchaj… musisz stąd odejść, w każdej chwili może wrócić klawisz, z którym mam na pieńku, a który szczególnie się na mnie uwziął. Rzadko zostawia mnie samemu sobie. Musisz odejść, jeśli chcesz uniknąć wykrycia. Mam tylko nadzieję, że nie działasz na wyłącznie własną korzyść. - ogier rozejrzał się wymownie po klatkach, po czym odsunął się delikatnie od kraty, przyjmując bardziej wygodną pozycję. Maksim położył się na ziemi, czekając na reakcję nieznajomej.
Słysząc jej szept, Żelaznooki poczuł jak w głowie zapala mu się lampka ostrzegawcza, a po grzbiecie przebiega dreszcz. Wiedział, że nie zawaha się zrobić mu krzywdy. Ogier był zbyt wycieńczony i nie sądził, żeby udało mu się podnieść głos wystarczająco, by usłyszało to kółko zapalonych karciarzy. Szczerze to nawet nie przeszło mu to przez myśl.
„Jest niebezpieczna, to jest pewnik” - pomyślał, przyglądając się klaczy ukrytej w mroku, który był poza zasięgiem ogniska. „Jaki może mieć tu interes? Czyżby wśród zniewolonych był ktoś dla niej bliski? Co mogło ją tu sprowadzić? I czy to była okazja, której wyczekiwałem?” - te pytania, oraz wiele więcej, zaczęło krążyć w jego głowie. Chciał poznać na nie odpowiedzi. Bardzo chciał.
Czarnogrzywy w końcu się zdecydował. Uchwycił kontakt wzrokowy, po czym przytaknął. Zbliżył się do kraty, tak bardzo jak tylko ów mu na to pozwoliła i zaczął szeptać, czy może raczej chrypieć.
- Nie wiem, kim jesteś i jaki masz tu interes, ale jeśli szepczesz i działasz w takiej konspiracji, to znaczy, że nie trzymasz z tymi skurwysynami. Słuchaj… musisz stąd odejść, w każdej chwili może wrócić klawisz, z którym mam na pieńku, a który szczególnie się na mnie uwziął. Rzadko zostawia mnie samemu sobie. Musisz odejść, jeśli chcesz uniknąć wykrycia. Mam tylko nadzieję, że nie działasz na wyłącznie własną korzyść. - ogier rozejrzał się wymownie po klatkach, po czym odsunął się delikatnie od kraty, przyjmując bardziej wygodną pozycję. Maksim położył się na ziemi, czekając na reakcję nieznajomej.
I like my victims like I like my coffee... in the butt!