16-09-2014, 21:50
Serio? Broń biała albo krótka? Czy ty mnie, kurwa, widziałaś? przemknęło Rain przez myśl, słuchając odpowiedzi popielatej. Nagle cały pomysł zdawał się być kiepskim pomysłem; polowanie bez standardowej broni palnej o kalibrze nieco bardziej ambitnym niż 9mm mijało się raczej z celem. Minigun zdecydowanie nie pasował do konceptu cichego ustrzelenia zwierza z daleka; Zresztą poszłoby na to zdecydowanie za dużo amunicji. Natomiast walka kopytna.. cóż... chwilka nieuwagi lub brak szczęścia i ciemnoniebieska mogłaby być kaleką do końca życia, bo jakiś radigator postanowiły wykorzystać okazję. Tym sposobem doszła ona do wniosku, że będzie naprawdę mało przydatna w trakcie tego całego polowania.
No, chyba że Iron chciała się w nocy wymknąć i spróbować dojść do wioski, z której wrócili przed chwilą zwiadowcy. Rainfall mogła jednak zobaczyć, nawet z daleka, że ich stan nie należał do najlepszych; Blue wyglądała na cholernie przybitą, podobnie przybyły niedługo po niej Sharp. Co oni, z pogrzebu wracają, czy co? spytała się w myślach artylerzystka... po czym omal nie jebnęła się kopytem w głowę. Przecież tak mogło faktycznie być; ktoś mógł zginąć po drodze. Koniec końców do tej pory nie widziała tajemniczego wędrowcy, który poszedł na misję razem z Blue.
Rainfall uznała jednak, że możliwość wyruszenia do osady mijałaby się z celem. Po co? Kiedy? Jak? Te trzy podstawowe pytania z łatwością psuły knowania nie tylko w tej sytuacji, toteż szybko otrząsnęła się ona z niechcianych myśli. Rychło w czas, bo właśnie podszedł do niej jeden z ocalałych najmitów. Rain kiwnęła głową, a ten zaczął ja odpinać i pokrótce tłumaczyć, co i jak. Zarówno informacje, jak i uczucie wolności od iście irytującej uprzęży przyczyniły się do wydania cichego westchnienia ulgi przez ciemnoniebieskiego kucyka. To pozostawiło ją przed wyborem, z którego tylko jedna opcja wydawała się sensowna.
Porzucając Iron na pastwę niedoświadczonej klaczy ze stajni (Wobec której jednak wciąż zachowała trochę szacunku z racji tego, że to właśnie ona uratowała ją, gdy było źle), Rainfall mruknęła tylko "Idę na przód" tak, by obie to usłyszały, po czym jak powiedziała... tak zrobiła. Chcąc odpowiednio przywitać się z tymi zwiadowcami, którzy jeszcze byli dostępni i nie poszli do wozów. Ciekawe, co oni tam robią...
No, chyba że Iron chciała się w nocy wymknąć i spróbować dojść do wioski, z której wrócili przed chwilą zwiadowcy. Rainfall mogła jednak zobaczyć, nawet z daleka, że ich stan nie należał do najlepszych; Blue wyglądała na cholernie przybitą, podobnie przybyły niedługo po niej Sharp. Co oni, z pogrzebu wracają, czy co? spytała się w myślach artylerzystka... po czym omal nie jebnęła się kopytem w głowę. Przecież tak mogło faktycznie być; ktoś mógł zginąć po drodze. Koniec końców do tej pory nie widziała tajemniczego wędrowcy, który poszedł na misję razem z Blue.
Rainfall uznała jednak, że możliwość wyruszenia do osady mijałaby się z celem. Po co? Kiedy? Jak? Te trzy podstawowe pytania z łatwością psuły knowania nie tylko w tej sytuacji, toteż szybko otrząsnęła się ona z niechcianych myśli. Rychło w czas, bo właśnie podszedł do niej jeden z ocalałych najmitów. Rain kiwnęła głową, a ten zaczął ja odpinać i pokrótce tłumaczyć, co i jak. Zarówno informacje, jak i uczucie wolności od iście irytującej uprzęży przyczyniły się do wydania cichego westchnienia ulgi przez ciemnoniebieskiego kucyka. To pozostawiło ją przed wyborem, z którego tylko jedna opcja wydawała się sensowna.
Porzucając Iron na pastwę niedoświadczonej klaczy ze stajni (Wobec której jednak wciąż zachowała trochę szacunku z racji tego, że to właśnie ona uratowała ją, gdy było źle), Rainfall mruknęła tylko "Idę na przód" tak, by obie to usłyszały, po czym jak powiedziała... tak zrobiła. Chcąc odpowiednio przywitać się z tymi zwiadowcami, którzy jeszcze byli dostępni i nie poszli do wozów. Ciekawe, co oni tam robią...
Pięć warunków dobrego tłumaczenia:
Pierwszy: Znajomość języka i umiejętne jej wykorzystanie
Drugi: Możliwość poświęcenia się tłumaczeniu w czasie wolnym
Trzeci: Niewyobrażalny zapas chęci oraz samozaparcia
Czwarty: Znajomość uniwersum
Piąty: Odczuwanie przyjemności z tego, co się robi.
Każdy z tych warunków można porównać do części w mechanizmie zegarka: Brak jednej z nich powoduje zatrzymanie się całości.
Opad: Konioziemia - Projekt Horyzonty!
Pierwszy: Znajomość języka i umiejętne jej wykorzystanie
Drugi: Możliwość poświęcenia się tłumaczeniu w czasie wolnym
Trzeci: Niewyobrażalny zapas chęci oraz samozaparcia
Czwarty: Znajomość uniwersum
Piąty: Odczuwanie przyjemności z tego, co się robi.
Każdy z tych warunków można porównać do części w mechanizmie zegarka: Brak jednej z nich powoduje zatrzymanie się całości.
Opad: Konioziemia - Projekt Horyzonty!