19-09-2014, 16:09
Zaloty klaczy nie umknęły parze podróżującej wraz z nią. Kilka razy April zauważyła Picky'ego zerkającego w stronę jej zada. Jego żona wydawała się bardziej opanowana w tej kwestii, ale nie protestowała w żaden sposób.
Żadne wzgórza czy inne punkty widokowe nie pomogły klaczy: przed wojną te tereny były obszarami uprawnymi. Prócz drogi którą się poruszali i okazjonalnych ruin przedwojennej zabudowy, nie było tu wiele do zobaczenia. Stosunkowo równy teren ciągnął się po horyzont, uniemożliwiając klaczy dojrzenie czegokolwiek znaczącego. Fakt, że wciąż bolała ją noga nie pomagał w szybkim poruszaniu się, ale kucyki nie miały zamiaru się zatrzymywać.
W pierwszej chwili po zadaniu pytania April mogła pomyśleć, że małżeństwo jej nie usłyszało, jednakże po chwili usłyszała głos Amity.
- Znaliśmy się od dziecka... Już wcześniej wszędzie byliśmy razem, no i tak to się potoczyło - powiedziała młodsza klacz, spoglądając z uśmiechem na ogiera idącego tuż obok niej. Picky skinął głową w geście potwierdzenia.
- Za to 'razem' w sensie... cóż, będzie to już chyba ze cztery lata - dodała po chwili. Jej mąż wyglądał jakby miał zamiar coś dodać, ale w końcu nie odezwał się nawet słowem.
Light wtuliła się bokiem głowy w Hilo, kładąc uszy po sobie. Taka pozycja pozwalała jej wciąż mówić. Trójnoga otwarła pyszczek i została tak przez parę sekund, nie wiedząc co powiedzieć.
- Proszę... nic dobrego z tego nie będzie... - wyszeptała tylko, jednak nie powiedziała nic więcej, wtulając się w wuja. Przytulający ją ogier spojrzał z zaniepokojeniem na klaczkę, po czym z powrotem na klacze. Zacisnął zęby i przełknął ślinę. Nie mógł ich powstrzymać w żaden sposób, a w razie czego faktycznie była ich trójka...
Sharp nie mógł zrobić wiele poza dalszym tuleniem swej przyjaciółki. Chciałby móc się samemu załamać, samemu przytulić do kogoś i zapytać 'co myśmy zrobili?'. Nie mógł jednak tego zrobić Blue. Teraz ogier musiał zmusić się do bycia silnym, niezależnie jak trudne by to nie było. Musiał wstrzymać swoje emocje do czasu, aż będą w bezpiecznym miejscu. Medyk zamrugał gwałtownie, po czym spojrzał na niebieską.
- Można tylko próbować - odpowiedział jej szeptem. Trwał tak, wciąż ją tuląc, pozornie bez końca. Mimo tego iż wiedział, że ta klacz przeżyła o wiele gorsze rzeczy niż on kiedykolwiek choćby sobie wyobrażał, w tej chwili czuł, że musi ją ochronić. Przed innymi, przed światem zewnętrznym, przed jej własnymi demonami... przed wszystkim.
- Nigdy cię nie zostawię - zapewnił Blue, nie wahając się nawet przez chwilę. Po paru sekundach zorientował się, jak infantylnie brzmiała jego wypowiedź, ale nie obchodziło go to w żadnym stopniu. Wtedy, w tej chwili, Pustkowia mogły na nich rzucić cokolwiek by tylko nie wymyśliły, a ogier nie wypuściłby klaczy ze swojego uścisku.
Żadne wzgórza czy inne punkty widokowe nie pomogły klaczy: przed wojną te tereny były obszarami uprawnymi. Prócz drogi którą się poruszali i okazjonalnych ruin przedwojennej zabudowy, nie było tu wiele do zobaczenia. Stosunkowo równy teren ciągnął się po horyzont, uniemożliwiając klaczy dojrzenie czegokolwiek znaczącego. Fakt, że wciąż bolała ją noga nie pomagał w szybkim poruszaniu się, ale kucyki nie miały zamiaru się zatrzymywać.
W pierwszej chwili po zadaniu pytania April mogła pomyśleć, że małżeństwo jej nie usłyszało, jednakże po chwili usłyszała głos Amity.
- Znaliśmy się od dziecka... Już wcześniej wszędzie byliśmy razem, no i tak to się potoczyło - powiedziała młodsza klacz, spoglądając z uśmiechem na ogiera idącego tuż obok niej. Picky skinął głową w geście potwierdzenia.
- Za to 'razem' w sensie... cóż, będzie to już chyba ze cztery lata - dodała po chwili. Jej mąż wyglądał jakby miał zamiar coś dodać, ale w końcu nie odezwał się nawet słowem.
Light wtuliła się bokiem głowy w Hilo, kładąc uszy po sobie. Taka pozycja pozwalała jej wciąż mówić. Trójnoga otwarła pyszczek i została tak przez parę sekund, nie wiedząc co powiedzieć.
- Proszę... nic dobrego z tego nie będzie... - wyszeptała tylko, jednak nie powiedziała nic więcej, wtulając się w wuja. Przytulający ją ogier spojrzał z zaniepokojeniem na klaczkę, po czym z powrotem na klacze. Zacisnął zęby i przełknął ślinę. Nie mógł ich powstrzymać w żaden sposób, a w razie czego faktycznie była ich trójka...
Sharp nie mógł zrobić wiele poza dalszym tuleniem swej przyjaciółki. Chciałby móc się samemu załamać, samemu przytulić do kogoś i zapytać 'co myśmy zrobili?'. Nie mógł jednak tego zrobić Blue. Teraz ogier musiał zmusić się do bycia silnym, niezależnie jak trudne by to nie było. Musiał wstrzymać swoje emocje do czasu, aż będą w bezpiecznym miejscu. Medyk zamrugał gwałtownie, po czym spojrzał na niebieską.
- Można tylko próbować - odpowiedział jej szeptem. Trwał tak, wciąż ją tuląc, pozornie bez końca. Mimo tego iż wiedział, że ta klacz przeżyła o wiele gorsze rzeczy niż on kiedykolwiek choćby sobie wyobrażał, w tej chwili czuł, że musi ją ochronić. Przed innymi, przed światem zewnętrznym, przed jej własnymi demonami... przed wszystkim.
- Nigdy cię nie zostawię - zapewnił Blue, nie wahając się nawet przez chwilę. Po paru sekundach zorientował się, jak infantylnie brzmiała jego wypowiedź, ale nie obchodziło go to w żadnym stopniu. Wtedy, w tej chwili, Pustkowia mogły na nich rzucić cokolwiek by tylko nie wymyśliły, a ogier nie wypuściłby klaczy ze swojego uścisku.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.