12-11-2014, 22:06
Ogier zaczął powoli wygrzebywać się spod koca. Niezależnie od tego jak bardzo chciałby pod nim pozostać i zapomnieć o całym świecie zewnętrznym, nie mogli sobie na to pozwolić w obecnej sytuacji. Mają ważne rzeczy do załatwienia, muszą uratować kuce z tamtej osady... tylko czemu akurat oni? Nie mógł znaleźć się kto inny? Musiały to robić dwa zmęczone jednorożce, prowadzące niedoświadczoną i niezgraną grupę, do tego niechętną do współpracy?
Medyk pokręcił głową z niezadowoleniem, patrząc na własne kopyta. W końcu wydostał się spod swego kocyka, stając na wszystkich czterech nogach. Łapiąc ów kawał materiału w telekinezę, spojrzał na Blue. Rozpoczął proces składania koca tak, aby zmieścił się bezproblemowo z powrotem w jukach.
Widząc przyjaciółkę zajmującą się swoją grzywą i ogonem, kucyk sam zerknął do tyłu, dokonując inspekcji stanu własnego ogona. Niby wiele nie było z nim nigdy problemów, a sam ogier nie poświęcał mu wiele uwagi, ale zawsze mogło się coś zdarzyć, a lepiej żeby wtedy niezadbany ogon czy grzywa nie przeszkadzały.
Na całe szczęście, ogon medyka nie wydawał się być w buntowniczym nastroju: wyglądał dokładnie tak jak niemalże zawsze, schludnie i prosto. Kuc wprost ze Stajni pewnie by stwierdził, że ogon, wraz z całą resztą przymocowanego do niego kuca, wymaga dokładnego czyszczenia... ale na Pustkowiach standardy wyglądały inaczej. Sharp starał się w miarę możliwości trzymać jakiś standard higieny. Jako medyk mył się częściej niż większość kuców, przynajmniej kiedy tylko pozwalały na to okoliczności. W takie cuda jednak jak codzienny prysznic, które to podobno istniały w Stajniach, a w co ogierowi jakoś nie chciało się wierzyć: na to nikt nie mógł mieć nadziei na Pustkowiu, może prócz bogaczy z Tenpony, posiadających talizman wodny.
Medyk podążył wzrokiem za spojrzeniem Blue. Klacz wpatrywała się w końcówkę swojego ogona, zdecydowanie krótszego niż wcześniej. Analizował wcześniej scenariusz odbudowy magicznej takiego ogona... ale zmarnowałby na to dużo energii magicznej. Póki zostało go na tyle, żeby kuc mógł zachować godność, można było po prostu poczekać aż odrośnie, prawda? Wiedział, że jego tok rozumowania jest logiczny w tej kwestii. A jednak wzrok jakim niebieska patrzyła się na swój ogon wybijał w nim niewielkie wyrwy. Wciąż jednak, magiczna rekonstrukcja nie mogła wchodzić w tej kwestii w grę.
Wysłuchał co klacz miała do powiedzenia. Nie oczekiwał czegoś innego. Noc była dla niej ciężka, a nawet on sam nie chciał myśleć o następnej konfrontacji z Hilo i jego krewną. Kucyk podszedł do swej przyjaciółki, siadając obok. Chciał przez chwilę podnieść kopyto i pocieszyć ją prostym gestem w tamtej chwili... ale coś go powstrzymało.
- Wiesz równie dobrze jak ja, że nie możemy zostać - powiedział cicho, patrząc się w jej oczy. Wiedział, że nie są one naturalne, jednak nie umniejszało to ani trochę ich znaczenia - Blue, też chciałbym tu pozostać, z Tobą... ale kucyki potrzebują naszej pomocy - dokończył.
Jakakolwiek by ta pomoc nie była, jak złamani by nie byli oni. Ogier położył kopyto na policzku klaczy, przesuwając je natychmiast na ramię niebieskiego kucyka. Nie byli bohaterami i nigdy nie chcieli być. Ale ogier czuł, że muszą coś w tej sprawie zrobić.
Amity odwróciła się, spoglądając na posmutniałą April. Niepewnie spoglądała to na rzeczy, które sama znalazła, to na wątłe 'łupy' jednorożca. W końcu przeniosła wzrok na pyszczek starszej klaczy.
- Gdyby nie ty, dalej byśmy tkwili w tamtym... miejscu. - ostatnie słowo brzmiało niemalże jak wulgaryzm wychodząc w tamtej chwili z pyszczka Amity - Zawdzięczamy ci życie i wolność - kontynuowała, już pewniej - Myślę, że możemy ci wybaczyć brak zdolności znajdowania złomu w opuszczonych budynkach. - na koniec klacz uśmiechnęła się nieznacznie do April, zwracając potem wzrok na Picky'ego.
Medyk pokręcił głową z niezadowoleniem, patrząc na własne kopyta. W końcu wydostał się spod swego kocyka, stając na wszystkich czterech nogach. Łapiąc ów kawał materiału w telekinezę, spojrzał na Blue. Rozpoczął proces składania koca tak, aby zmieścił się bezproblemowo z powrotem w jukach.
Widząc przyjaciółkę zajmującą się swoją grzywą i ogonem, kucyk sam zerknął do tyłu, dokonując inspekcji stanu własnego ogona. Niby wiele nie było z nim nigdy problemów, a sam ogier nie poświęcał mu wiele uwagi, ale zawsze mogło się coś zdarzyć, a lepiej żeby wtedy niezadbany ogon czy grzywa nie przeszkadzały.
Na całe szczęście, ogon medyka nie wydawał się być w buntowniczym nastroju: wyglądał dokładnie tak jak niemalże zawsze, schludnie i prosto. Kuc wprost ze Stajni pewnie by stwierdził, że ogon, wraz z całą resztą przymocowanego do niego kuca, wymaga dokładnego czyszczenia... ale na Pustkowiach standardy wyglądały inaczej. Sharp starał się w miarę możliwości trzymać jakiś standard higieny. Jako medyk mył się częściej niż większość kuców, przynajmniej kiedy tylko pozwalały na to okoliczności. W takie cuda jednak jak codzienny prysznic, które to podobno istniały w Stajniach, a w co ogierowi jakoś nie chciało się wierzyć: na to nikt nie mógł mieć nadziei na Pustkowiu, może prócz bogaczy z Tenpony, posiadających talizman wodny.
Medyk podążył wzrokiem za spojrzeniem Blue. Klacz wpatrywała się w końcówkę swojego ogona, zdecydowanie krótszego niż wcześniej. Analizował wcześniej scenariusz odbudowy magicznej takiego ogona... ale zmarnowałby na to dużo energii magicznej. Póki zostało go na tyle, żeby kuc mógł zachować godność, można było po prostu poczekać aż odrośnie, prawda? Wiedział, że jego tok rozumowania jest logiczny w tej kwestii. A jednak wzrok jakim niebieska patrzyła się na swój ogon wybijał w nim niewielkie wyrwy. Wciąż jednak, magiczna rekonstrukcja nie mogła wchodzić w tej kwestii w grę.
Wysłuchał co klacz miała do powiedzenia. Nie oczekiwał czegoś innego. Noc była dla niej ciężka, a nawet on sam nie chciał myśleć o następnej konfrontacji z Hilo i jego krewną. Kucyk podszedł do swej przyjaciółki, siadając obok. Chciał przez chwilę podnieść kopyto i pocieszyć ją prostym gestem w tamtej chwili... ale coś go powstrzymało.
- Wiesz równie dobrze jak ja, że nie możemy zostać - powiedział cicho, patrząc się w jej oczy. Wiedział, że nie są one naturalne, jednak nie umniejszało to ani trochę ich znaczenia - Blue, też chciałbym tu pozostać, z Tobą... ale kucyki potrzebują naszej pomocy - dokończył.
Jakakolwiek by ta pomoc nie była, jak złamani by nie byli oni. Ogier położył kopyto na policzku klaczy, przesuwając je natychmiast na ramię niebieskiego kucyka. Nie byli bohaterami i nigdy nie chcieli być. Ale ogier czuł, że muszą coś w tej sprawie zrobić.
Amity odwróciła się, spoglądając na posmutniałą April. Niepewnie spoglądała to na rzeczy, które sama znalazła, to na wątłe 'łupy' jednorożca. W końcu przeniosła wzrok na pyszczek starszej klaczy.
- Gdyby nie ty, dalej byśmy tkwili w tamtym... miejscu. - ostatnie słowo brzmiało niemalże jak wulgaryzm wychodząc w tamtej chwili z pyszczka Amity - Zawdzięczamy ci życie i wolność - kontynuowała, już pewniej - Myślę, że możemy ci wybaczyć brak zdolności znajdowania złomu w opuszczonych budynkach. - na koniec klacz uśmiechnęła się nieznacznie do April, zwracając potem wzrok na Picky'ego.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.