Pustkowia Equestrii 2.0

[Asdam]

Sharp skinął głową w odpowiedzi na słowa Blue. Ogier westchnął cicho. Sprawa wyglądała tak, jak się spodziewał. Nie szli już w ciemno, ale wiedza którą posiadali nie poprawiała wcale sytuacji. Tamta zgraja miała przewagę liczebną. Owszem, jeżeli poziom umiejętności taktycznych i bojowych grupy która ich zaatakowała wcześniej był jakimkolwiek wyznacznikiem, nie byli to profesjonaliści... ale nie trzeba być profesjonalistą żeby rozłożyć się z karabinem na dachu budynku i strzelać do wszystkiego co się rusza. A zostawić wioskę samej sobie nie mogli. Owszem, pewnie większość kucyków na Pustkowiach by tak zrobiła, ale ani on, ani Blue nie mieli takiego zamiaru. I należało mieć nadzieję, że pozostali obecni podzielają ich poglądy na tę sprawę.

Ogier spojrzał na niebieską, otwierając już pyszczek celem zadania pytania, gdy przerwała mu Starweave. Decydując się na nie ingerowanie, obserwował w ciszy wymianę zdań. Jednorożec zajrzał przy tym do wciąż trzymanej w polu lewitacji puszki, sprawdzając czy na pewno nie pozostało tam nic jadalnego. Może i teraz na brak zapasów nie narzekali, ale nie było to powodem, aby zaniedbać tak podstawowe rzeczy jak oszczędzanie żywności.
Komentarz granatowej o przebudowaniu wozów tak, aby mogła go ciągnąć większa ilość kucyków zainteresował ogiera. Był to owszem jakiś sposób na załatwienie problemu... ale oznaczał tym samym zapięcie do niewygodnego ustrojstwa jednego kucyka więcej. 

Medyk zerknął w stronę chwilę wcześniej przesłuchiwanego jeńca. Tak jak się spodziewał, kucyk nigdzie się nie wybierał. Był zajęty dość prymitywnymi zabiegami higieny osobistej, próbując przy ich wykonywaniu zmarnować jak najmniej wody. Sharp przewrócił oczyma, po czym skierował swoją uwagę z powrotem ku dwóm klaczom jednorożca.
- Tylko co będzie potem? - usłyszał głos Starweave, spoglądającej w oczy drugiej klaczy.
- Potem - wtrącił się - Wymyślamy jak tę bandę zwyrodnialców stamtąd wykopać i uratować mieszkańców, żeby w końcu zaszyć się w jakimś dobrze zaopatrzonym barze na kilka dni. - może i ostatnie słowa które powiedział nie były śmiertelnie poważne, jednakże w głosie ogiera próżno było szukać śladu humoru. Medyk zmierzył Star wzrokiem. Coś mu bardzo nie pasowało w zachowaniu klaczy, nie był tylko pewien co. Gest który przekazała jeńcowi w trakcie przesłuchania na pewno nie oznaczał nic dobrego. Dla nikogo. Nawet jeżeli to nie miało teraz większego znaczenia, jednorożec preferował być w takiej sytuacji nieco bardziej podejrzliwym niż zwykle.