17-08-2015, 16:29
Ogier nie musiał nawet patrzeć na niebieską. Czuł, że powoli się uspokojała. Medyk zacisnął zęby i spojrzał w kierunku reszty karawany. Gdy nie zauważył niczego niepokojącego, szybko zwrócił wzrok z powrotem ku Blue. Westchnął w duchu. Co oni tu w ogóle robili? Czemu oboje wybrali akurat tę karawanę? Czemu w ogóle podróżowali po tych cholernych, zapomnianych przez wszystkie bóstwa Pustkowiach, zamiast znaleźć jakąś osadę i żyć we względnym spokoju?
Z kolejnymi słowami Blue medyk nie mógł się nie zgodzić. Miewali różne kłopoty, często zagrażające życiu, jak zresztą niemalże wszystko na Pustkowiach. Ale nie przypominał sobie, zeby kiedykolwiek ich decyzje miały mieć taki wpływ na życia dziesiątek kucyków. Była to skala do której żadne z nich nie przywykło. Przez umysł ogiera przemknęła myśl, czy ktokolwiek byłby w stanie kiedykolwiek przyzwyczaić się do takiej odpowiedzialności. Za życie i zdrowie dziesiątek, setek, a nawet tysięcy czy milionów, jak kuce u władzy dwieście lat wcześniej.
Sharp uśmiechnął się gdy usłyszał docinkę klaczy o burdelu. Faktycznie, czegoś takiego by chyba nie zapomniał. Pomógł klaczy podnieść się z ziemi i odsunął się lekko, aby miała miejsce kontunuować pracę nad tamtą upartą uprzężą.
Komentarz o spa w Tenpony był oczywiście na porządku dziennym. Niebieska uwielbiała wręcz grozić, że go tam zaciągnie.
- Co do tego, to zobaczymy - odpowiedział z uśmiechem. Tak po prawdzie to ogier nie miałby nic przeciwko wizycie w tej słynnej wieży. Nigdy nie zdarzyło mu się trafić do tego ośrodka przedwojennej tradycji i kultury, choć ciekawiło go, czym takim się szczycił. Legendarna wręcz snobistyczność i rasizm jego mieszkańców nieco go od tego odwodziły, ale ciężko było nie być ciekawym.
Pozwolił swojej przyjaciółce pracować, wiedzac doskonale, że przy tego typu zadaniu drugi jednorożec bardziej by przeszkadzał niż pomagał. W koncu udało się osiągnąć jako-taki stan tej uprzęży na trzy kuce. Na pewno ciągnięcie tego wozu przez długie okresy czasu spowodowałoby trochę nieprzyjemnych obtarć, ale ta prowizorka nie była przeznaczona na dalekie trasy.
- Skrzynki? Nie, na pewno nie przejrzeliśmy wszystkich - stwierdził, próbując przypomnieć sobie co takiego znaleźli w tej przedziwnej karawanie - Ale ta broń którą widzieliśmy była małokalibrowa - widzieli tam pistolety maszynowe i zwykłe, kilka rewolwerów, chyba wpadły mu w oko ze dwa karabiny samopowtarzalne… nic co by można było choćby i porównać do tego cudu techniki zniszczenia, który Blue zazwyczaj ze sobą nosiła. Czemu nie zabrała go ze sobą na akurat tę podróż było zastanawiające. Jakby jakaś personifikacja pecha wiedziała o tym i akurat teraz zrzuciła na nich problem, który można by było bez przeszkód rozwiązać ciężkim karabinem snajperskim.
- Możemy poszukać, ale nie widziałem tam wojskowej klasy uzbrojenia. Może jakiś myśliwski by nam pomógł - dodał w końcu.
***
Xander spacerował powoli wokół karawany, relaksując się do odgłosów muzyki płynących z jego cennego odtwarzacza. Wysokie dźwięki smyczków, jedwabne wokale czy ciężko bijące bebny służyły swym rolom i skłądały się w harmonijne twory, cuda przedwojennego świata.
Zebra stawiała krok za krokiem, oddając się swym myślom i równocześnie patrolując perymetr wokół karawany, która to uznała za stosowne ponownie zatrzymać się w miejscu. Nie minęło jednak nawet parę minut zanim młody ogier zauważył pierwszą rzecz odstającą od normy ciągnącej się kilometrami skalistej pustyni. Przy jednej z niewielkich skał nieopodal karawany siedział kucyk. Ogier był wyraźnie bardzo zajęty operowaniem przy średnich rozmiarów butelce wody, którą to ściskał w kopytach. Cała jego uwaga była poświęcona ważnemu zadaniu dzielenia wody między picie i jako-takie umycie się.
Zebra rozpoznała w siedzącym ogierze kucyka, którego poprzedniej nocy niosła przez kilometry pustyni. Normalnie zapewne nie doszłoby do jakiejkolwiek interakcji: Xander poszedłby po prostu w swoją stronę, jednakże teraz stało się inaczej. Ogier podniósł na chwilę głowę z nad cennego pojemnika i zauważył kątem oka zamaskowanego. Jeniec zwrócił wzrok ku zebrze i zamarł bez ruchu.
Z kolejnymi słowami Blue medyk nie mógł się nie zgodzić. Miewali różne kłopoty, często zagrażające życiu, jak zresztą niemalże wszystko na Pustkowiach. Ale nie przypominał sobie, zeby kiedykolwiek ich decyzje miały mieć taki wpływ na życia dziesiątek kucyków. Była to skala do której żadne z nich nie przywykło. Przez umysł ogiera przemknęła myśl, czy ktokolwiek byłby w stanie kiedykolwiek przyzwyczaić się do takiej odpowiedzialności. Za życie i zdrowie dziesiątek, setek, a nawet tysięcy czy milionów, jak kuce u władzy dwieście lat wcześniej.
Sharp uśmiechnął się gdy usłyszał docinkę klaczy o burdelu. Faktycznie, czegoś takiego by chyba nie zapomniał. Pomógł klaczy podnieść się z ziemi i odsunął się lekko, aby miała miejsce kontunuować pracę nad tamtą upartą uprzężą.
Komentarz o spa w Tenpony był oczywiście na porządku dziennym. Niebieska uwielbiała wręcz grozić, że go tam zaciągnie.
- Co do tego, to zobaczymy - odpowiedział z uśmiechem. Tak po prawdzie to ogier nie miałby nic przeciwko wizycie w tej słynnej wieży. Nigdy nie zdarzyło mu się trafić do tego ośrodka przedwojennej tradycji i kultury, choć ciekawiło go, czym takim się szczycił. Legendarna wręcz snobistyczność i rasizm jego mieszkańców nieco go od tego odwodziły, ale ciężko było nie być ciekawym.
Pozwolił swojej przyjaciółce pracować, wiedzac doskonale, że przy tego typu zadaniu drugi jednorożec bardziej by przeszkadzał niż pomagał. W koncu udało się osiągnąć jako-taki stan tej uprzęży na trzy kuce. Na pewno ciągnięcie tego wozu przez długie okresy czasu spowodowałoby trochę nieprzyjemnych obtarć, ale ta prowizorka nie była przeznaczona na dalekie trasy.
- Skrzynki? Nie, na pewno nie przejrzeliśmy wszystkich - stwierdził, próbując przypomnieć sobie co takiego znaleźli w tej przedziwnej karawanie - Ale ta broń którą widzieliśmy była małokalibrowa - widzieli tam pistolety maszynowe i zwykłe, kilka rewolwerów, chyba wpadły mu w oko ze dwa karabiny samopowtarzalne… nic co by można było choćby i porównać do tego cudu techniki zniszczenia, który Blue zazwyczaj ze sobą nosiła. Czemu nie zabrała go ze sobą na akurat tę podróż było zastanawiające. Jakby jakaś personifikacja pecha wiedziała o tym i akurat teraz zrzuciła na nich problem, który można by było bez przeszkód rozwiązać ciężkim karabinem snajperskim.
- Możemy poszukać, ale nie widziałem tam wojskowej klasy uzbrojenia. Może jakiś myśliwski by nam pomógł - dodał w końcu.
***
Xander spacerował powoli wokół karawany, relaksując się do odgłosów muzyki płynących z jego cennego odtwarzacza. Wysokie dźwięki smyczków, jedwabne wokale czy ciężko bijące bebny służyły swym rolom i skłądały się w harmonijne twory, cuda przedwojennego świata.
Zebra stawiała krok za krokiem, oddając się swym myślom i równocześnie patrolując perymetr wokół karawany, która to uznała za stosowne ponownie zatrzymać się w miejscu. Nie minęło jednak nawet parę minut zanim młody ogier zauważył pierwszą rzecz odstającą od normy ciągnącej się kilometrami skalistej pustyni. Przy jednej z niewielkich skał nieopodal karawany siedział kucyk. Ogier był wyraźnie bardzo zajęty operowaniem przy średnich rozmiarów butelce wody, którą to ściskał w kopytach. Cała jego uwaga była poświęcona ważnemu zadaniu dzielenia wody między picie i jako-takie umycie się.
Zebra rozpoznała w siedzącym ogierze kucyka, którego poprzedniej nocy niosła przez kilometry pustyni. Normalnie zapewne nie doszłoby do jakiejkolwiek interakcji: Xander poszedłby po prostu w swoją stronę, jednakże teraz stało się inaczej. Ogier podniósł na chwilę głowę z nad cennego pojemnika i zauważył kątem oka zamaskowanego. Jeniec zwrócił wzrok ku zebrze i zamarł bez ruchu.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.