15-02-2016, 17:28
Kucyki rozproszyły się nieco, widząc koniec wielkich przemów. Część ruszyła w kierunku Sharpa, chcąc poznać szczegóły planu którego nie było, część wróciła do poprzednich zajęć. Większość poruszała się w ciszy, albo mówiła przyciszonymi głosami.
Dało to Blue szansę na porozmawianie z dwójką kucyków uratowanych z osady.
- Jakoś - odpowiedział Hilo - Jest lepiej niż było, to na pewno - uśmiechnął się, spoglądając na mniejszego kucyka stojącego obok niego. W jego uśmiechu był jednak łatwo zauważalny ślad smutku. Trójnoga kiwnęła głową.
- Wy naprawdę chcecie tam wrócić? - zapytała w końcu, niepewnie.
- Nie wiemy jak moglibyśmy wam podziękować. Pomożemy jak tylko potrafimy - dodał ogier, stawiając krok naprzód. Przy tym nieopatrznie postawił zbyt wiele swojej wagi na nodze, która jeszcze nie tak dawno przypominała krwawe sito. Kucyk skrzywił się i uśmiechnął przepraszająco.
Mijały kolejne długie chwile, gdy karawana stała w miejscu. Rozłam wśród jej członków co do dalszego kursu spowodował nienaturalną ciszę. Większość załogi skłaniała się jednak ku bardziej ryzykownej opcji.
W końcu, po dalszych dyskusjach i uzgodnieniach, sytuacja stała się jasna. White i Starweave preferowały zostać z tyłu, i nikt nie miał zamiaru ich zmuszać do zmiany zdania. Reszta kucyków, choć z różnych powodów, stała za Sharpem i Blue.
Medyk dalej nie miał zielonego pojęcia, jak konkretnie wykonają ten plan. Ba, najpierw musieliby mieć składny plan do wykonania.Chcialby też wiedzieć, gdzie się podział Rusty. Możliwe, że zamaskowany ogier po prostu wziął co mógł z wozów i ich opuścił. Nie byłoby w tym niczego dziwnego. Ba, było to o wiele bardziej prawdopodobne niż pozostanie z taką bandą wariatów jak oni. Mimo wszystko żywił nadzieję, że zebra po prostu odpoczywała na którymś z wozów i wyruszy wraz z nimi.
Spojrzał na zgromadzone kucyki. Za Blue stało siedem kucyków. Iron i Rainfall siedziały pochylone nad działkiem wielolufowym tej drugiej, widocznie dokonujące drobnych napraw bądź modyfikacji.
White przebywała kawałek dalej, obok granatowej handlarki wciąż noszącej niesmak na pyszczku. Przy nich był też porwany z osady jeniec. Medyk odwrócił od nich głowę i powiódł wzrokiem po horyzoncie. Pustynia ich otaczająca o dziwo wcale się nie zmieniła, co tylko mu przypomniało, że melancholijne spoglądanie na horyzont nie ma szans im pomóc w żaden sposób.
Jednorożcowi przyszło przy tym do głowy, że przecież może łatwo się zorientować, czy ich pokładowa zebra wciaż była na miejscu. Musiało jeszcze minąć sporo czasu, żeby ogier przyzwyczaił się do posiadania tego dziwnego komputerka na nodze. Spojrzał się na EFSa i rozejrzał, porównując wyświetlane na nim sygnatury z obecnymi przy nim kucykami. I faktycznie, magiczny kompas wyświetlał jedną kreskę za dużo. Wskazywało to na to, że zebra znajduje się gdzieś pomiędzy wozami, przy których stali.
Większość się na niego patrzyła. Była to jednoznaczna sugestia, żeby coś powiedzieć.
- Przed nami trochę marszu. W drodze opracujemy konkretny plan ataku. Sugeruję nie brać ze sobą wozów. Weźmiemy z ładunku to co może się nam przydać. - nie wiedział, czy powinien powiedzieć coś jeszcze. Zerknął na klacz stojącą obok niego.
Powinni już wyruszać. Jeżeli teraz rozpoczną marsz, powinni wczesnym wieczorem dotrzeć do osady. Powinni też zajrzeć do zebry i przekonać go, żeby poszedł z nimi. Potem wystarczyło pożegnać się ze Star i pozostawić ładunek w jej opiece...
Dało to Blue szansę na porozmawianie z dwójką kucyków uratowanych z osady.
- Jakoś - odpowiedział Hilo - Jest lepiej niż było, to na pewno - uśmiechnął się, spoglądając na mniejszego kucyka stojącego obok niego. W jego uśmiechu był jednak łatwo zauważalny ślad smutku. Trójnoga kiwnęła głową.
- Wy naprawdę chcecie tam wrócić? - zapytała w końcu, niepewnie.
- Nie wiemy jak moglibyśmy wam podziękować. Pomożemy jak tylko potrafimy - dodał ogier, stawiając krok naprzód. Przy tym nieopatrznie postawił zbyt wiele swojej wagi na nodze, która jeszcze nie tak dawno przypominała krwawe sito. Kucyk skrzywił się i uśmiechnął przepraszająco.
Mijały kolejne długie chwile, gdy karawana stała w miejscu. Rozłam wśród jej członków co do dalszego kursu spowodował nienaturalną ciszę. Większość załogi skłaniała się jednak ku bardziej ryzykownej opcji.
W końcu, po dalszych dyskusjach i uzgodnieniach, sytuacja stała się jasna. White i Starweave preferowały zostać z tyłu, i nikt nie miał zamiaru ich zmuszać do zmiany zdania. Reszta kucyków, choć z różnych powodów, stała za Sharpem i Blue.
Medyk dalej nie miał zielonego pojęcia, jak konkretnie wykonają ten plan. Ba, najpierw musieliby mieć składny plan do wykonania.Chcialby też wiedzieć, gdzie się podział Rusty. Możliwe, że zamaskowany ogier po prostu wziął co mógł z wozów i ich opuścił. Nie byłoby w tym niczego dziwnego. Ba, było to o wiele bardziej prawdopodobne niż pozostanie z taką bandą wariatów jak oni. Mimo wszystko żywił nadzieję, że zebra po prostu odpoczywała na którymś z wozów i wyruszy wraz z nimi.
Spojrzał na zgromadzone kucyki. Za Blue stało siedem kucyków. Iron i Rainfall siedziały pochylone nad działkiem wielolufowym tej drugiej, widocznie dokonujące drobnych napraw bądź modyfikacji.
White przebywała kawałek dalej, obok granatowej handlarki wciąż noszącej niesmak na pyszczku. Przy nich był też porwany z osady jeniec. Medyk odwrócił od nich głowę i powiódł wzrokiem po horyzoncie. Pustynia ich otaczająca o dziwo wcale się nie zmieniła, co tylko mu przypomniało, że melancholijne spoglądanie na horyzont nie ma szans im pomóc w żaden sposób.
Jednorożcowi przyszło przy tym do głowy, że przecież może łatwo się zorientować, czy ich pokładowa zebra wciaż była na miejscu. Musiało jeszcze minąć sporo czasu, żeby ogier przyzwyczaił się do posiadania tego dziwnego komputerka na nodze. Spojrzał się na EFSa i rozejrzał, porównując wyświetlane na nim sygnatury z obecnymi przy nim kucykami. I faktycznie, magiczny kompas wyświetlał jedną kreskę za dużo. Wskazywało to na to, że zebra znajduje się gdzieś pomiędzy wozami, przy których stali.
Większość się na niego patrzyła. Była to jednoznaczna sugestia, żeby coś powiedzieć.
- Przed nami trochę marszu. W drodze opracujemy konkretny plan ataku. Sugeruję nie brać ze sobą wozów. Weźmiemy z ładunku to co może się nam przydać. - nie wiedział, czy powinien powiedzieć coś jeszcze. Zerknął na klacz stojącą obok niego.
Powinni już wyruszać. Jeżeli teraz rozpoczną marsz, powinni wczesnym wieczorem dotrzeć do osady. Powinni też zajrzeć do zebry i przekonać go, żeby poszedł z nimi. Potem wystarczyło pożegnać się ze Star i pozostawić ładunek w jej opiece...
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.