Blue siedziała na podłodze wozu przyglądając się Star przeglądającej swój magazyn. Zastanawiała się co chodziło teraz Star po głowie. Czy naprawdę się jej polepszyło czy jak większość kucy na pustkowiach, zakopała w podświadomości wszystkie złe myśli i miała nadzieje że nigdy już one nie ujrzą światła dziennego.

W swoim własnym przypadku, nie miała ona wątpliwości jak wygląda sytuacja. A co gorsza, wiedziała ona że te myśli i wspomnienia wrócą w najmniej odpowiednim momencie żeby po raz kolejny, ugryźć ją w zad. Rozmyślania przerwało jej, jej własne ziewnięcie. Dopiero teraz do niej dotarło jak bardzo była zmęczona, jak dużo energii kosztowało jej te załamanie psychiczne.

Kładąc się na podłodze wozu na boku z twarzą zwróconą w kierunku drugiego kuca zamknęła ona oczy. Lecz nie zamierzała jeszcze zasypiać, zamiast tego zaczęła powoli przerzucać strony na swoim PipBucku w poszukiwaniu budzika. Odnajdując odpowiednią opcję, zaczęła się zastanawiać na którą godzinę go ustawić. Na dobrą sprawę nie miała pojęcia jak daleko jest cel jej wyprawy od ich aktualnego położenia. Podróż do celu mogła trwać 30 minut, a mogła też trwać 4 godziny. Blue wolała sobie zostawić spory zapas czasu na działanie więc ustawiła budzik żeby zadzwonił godzinę po zmroku co dawało jej możliwość wymknięcia się z obozu i zostawiało całą noc na wykonanie jej planu. Zamykając wszystkie otwarte panele, otworzyła oczy i znów spojrzała się na zaczytaną Star.

Pozycja w której leżała nie była najgorsza, chociaż przydała by się poduszka pod łeb. Ale leżąc tak Blue uświadomiła sobie że jej czegoś brakuję. Co jak co, ale gdy jest się do kogoś przytulonym to się całkiem inaczej śpi. Obserwując drugiego kuca, zastanawiała się jak ona by zareagowała gdyby się znów do niej przytuliła, i niestety, nie miała ona zielonego pojęcia i wolała nie ryzykować po tym co się stało wcześniej.

Podnosząc głowę z podłogi wozu, rozejrzała się ona za swoimi torbami znajdując je dokładnie tam gdzie je zostawiła wcześniej. Otwierając okno ekwipunku na PipBucku zaczęła ona przewijać się przez listę zastanawiając się kiedy ona ostatni raz sprzątała w swoich torbach. Nie zdziwiła by się jak by pośród tych śmieci znalazła jeszcze paczkę ciastek ze swojej stajni. Po chwili skakania między przedmiotami w końcu znalazła i wybrała to co chciała. Od razu po wybraniu przedmiotu z torby wychyliła się głowa jej pluszaka który został wylewitowany z torby przez zaklęcie sortujące.

Przyciągając go do siebie Blue popatrzyła się przez chwilę na tego małego pomarańczowego pegaza w jej kopytach. Ta zabawka zawsze poprawiała jej humor. Wiązała z nią wiele przyjemnych wspomnień, wiele związanych z jej siostrą od której dostał tego właśnie pluszaka.

- Dobranoc Star. - powiedziała jeszcze do drugiego kuca po czym przytuliła zabawkę do siebie, opuściła głowę z powrotem na podłogę i zamknęła oczy próbując zasnąć.

Z snem tak bywa że najczęściej przychodzi jak jest ci wygodnie a w okolicy cicho. Leżenie z łbem na podłodze nie ułatwiało tego zadania (naprawdę przydała by się jakaś poduszka), a już śmiech innego kuca nie dość, że wytwarzał hałas to jeszcze budził zaciekawienie. Otwierając oczy, Blue spojrzała się z pozycji leżącej w kierunku Star i od razu pożałowała tej decyzji.

To co zobaczyła sprawiło, że poczuła się jak by jej twarz stanęła w ogniu. Była na dodatek pewna, że kolor jej gęby, przypomina bardziej kolor zada RedEyea niż jej własny. Starając się ukryć przed wzrokiem i gigantycznym uśmiechem Star, podwinęła on nogi pod brzuch, twarz chowając za pluszakiem i zwijając się w niebiesko-szarą kulkę.

- Numer z ciebie Blue. - usłyszała słowa wypowiedziane przez drugą klacz między atakami śmiechu.

Słowa te sprawiły, że Blue po chwili wychyliła jedno oko za pluszaka i spojrzała się na Star. Obserwowała ona ją przez chwilę analizując tą krótką wypowiedź. Co ją skłoniło do użycia tych słów? W końcu wychylając cały pysk za swojej osłony odezwała się ona do drugiego kuca.

- Co masz na myśli mówiąc to? - zapytała spokojnym głosem - Nie żebym była obrażona czy coś. Słyszałam już dziwniejsze terminy skierowane w moją stronę. Po prostu jestem ciekawa, czemu takie określenie?

Blue leżała czekając na odpowiedź Star. Było widać, że ma ona problemy ze złożeniem sensownej wypowiedzi, że stara się coś wymyślić. Po chwili druga klacz zaczęła odpowiadać. Odpowiedź była przeplatana wybuchami śmiechu ze strony Star, ale najważniejsze dotarło do Blue.

- Ty myślisz... że ja jestem... słodka? - wyszeptała Blue -Ja... Dawno nikt mnie tak nie nazywał... Dziękuję...

Prostując się z kłębka, wróciła ona do pozycji leżącej na boku, nadal przyciskając do siebie pluszaka zaczęła się zastanawiać nad resztą wypowiedzi drugiej klaczy. Na dobrą sprawę nie zastanawiała się, gdy pomogła Star. Był to odruch, który wyrobiła sobie jeszcze w Filly, gdzie twoje życie dość często zależało od innych. Gdzie, gdy twój znajomy miał problemy, było to śmiertelnym zagrożeniem i dla niego i dla ciebie. Więc robiłeś wszystko, żeby tylko kucyki otaczające cię miały jak najlepsze samopoczucie, a to nie było łatwe w mieście takim jak Fillydelphia.

Ale czy Blue chciała powiedzieć jej skąd jej się to wzięło? Powiedzieć jej gdzie spędziła 5 lat swojego życia? Raczej nie... Nie w tej chwili...

- A co do zachowywania się jak kucyk. – powiedziała już trochę głośniej – Ja po prostu traktuję innych tak, jak bym sama chciała być traktowana. I jak na razie się to sprawdza. - miała nadzieję, że jej to wystarczy i nie będzie już drążyć tematu.

I nie dostała pytania na ten temat. Za to dostała pytanie na o wiele gorszy temat.

Opuszczając swoją głowę w dół, spojrzała się ona na pluszaka w jej kopytach. Mimo tego, że miał on na karku już kilka lat nadal był w idealnym stanie. I był najważniejszą rzeczą posiadaną przez Blue.

- Ja... - zaczęła ale nie mogła z siebie wydusić następnego słowa. Ilość wspomnień, które Blue przywiązywała do tej małej zabawiki była wręcz kosmiczna. I wszystkie, poza jednym, były najszczęśliwszymi chwilami jej życia. Wszystkie poza ostatnim.

- Ja go dostałam od siostry - w końcu wydusiła z siebie – Była to ostatnia rzecz jaką od niej dostałam zanim... - nigdy nie dokończyła tego zdania, za to zamknęła oczy i walczyła z łzami które napływały wraz ze wspomnieniami.

Wspomnienia kłębiły się w głowie Blue. Leżała ona na podłodze wozu, zagubiona gdzieś pośród nich. Nie były to złe wspomnienia, były to wspomnienia czasu spędzonego z siostrą. Wspomnienia 8 lat życia w jednym pokoju i wspólnych przygód. 8 lat w czasie których nikt nie mógł ich rozłączyć. I jedno, najważniejsze, wspomnienie, wspomnienie pewnej nocy spędzonej razem w warsztacie.

Leżąc tak, nie zwracała ona uwagi na to co się działo wokół niej. Dała się całkiem ponieść wspomnieniom. Na ziemię sprowadziło ją dopiero uczucie bycia złapaną za kopyto. Otwierając swoje oczy, spojrzała się ona prosto w Star, która ją trzymała. Było widać po jej minie, że się o nią martwi.

- Blue... Proszę nie, Blue... Już wystarczy, naprawę... - zaczęła szeptem Star. Blue słuchała co klacz miała jej do powiedzenia. Gdy tamta już skończyła, niebieskiej klaczy pojawił się niewielki uśmiech na pysku.

- Spokojnie Star, - wyszeptała do drugiej – ja już wyczerpałam limit złych wspomnień na jakiś czas. Tym razem to było dobre wspomnienie. - zamykając oczy, Blue przesunęła się bliżej Star i wtuliła się w nią, nawet nie pytając się jej o zdanie – Czasem tak bardzo za nią tęsknie, wiele bym oddała żeby się z nią jeszcze choć raz zobaczyć. Z moją małą Shorti....

- Star, jestem już zmęczona tym wszystkim. - powiedziała Blue, chowając się w objęciach drugiej klaczy – Mam już tego wszystkiego dość i chcę odpocząć, ale za razem boję się zamknąć oczy. Boje się tego, co może tam na mnie czekać. Możesz na razie ze mną zostać?