- Wyplącz się z niej i wstawaj, mamy trochę rzeczy do omówienia.

Nie było co się tu sprzeczać. Wiedziała, że musi odbyć z nim tą rozmowę, wyjaśnić sobie nawzajem kilka rzeczy. I wysłuchać kolejnych argumentów za tym, że to co planuje, to istne samobójstwo.

-Przepraszam Star, wiem, że jest ci wygodnie, ale muszę wstawać. - wyszeptała do drugiej klaczy po czym powoli zaczęła się wyplątywać z nóg drugiej tak żeby przypadkiem jej nie obudzić, a przy okazji, zwracając szczególną uwagę na to żeby zabrać swojego pluszaka który był uwięziony w potrzasku między nimi. Po chwili stała na równych nogach rozglądając się za swoimi torbami.

Gdy już je zlokalizowała, podeszła do nich i zarzuciła je sobie na plecy. Wiedziała, że musi w tym momencie na jej twarzy być widać, że nie obyło się bez łez w czasie snu, a jej fryzura musi przypominać gniazdo jakiegoś bardzo niezdarnego ptaka. Chowając swojego pluszaka do torby, wyciągnęła ona z niej grzebień, w miarę czysty kawałek szmaty i butelkę z wodą po czym ruszyła w kierunku wyjścia z wozu. Dochodząc na brzegu wyjścia z wozu, usadowiła się w tamtym miejscu wygodnie i zaczęła powolnym ruchem rozczesywać swoją grzywę.

- A więc Sharpi. - zaczęła mówić do przyjaciela znajdującego się za nią, jednocześnie utrzymując głos na w miarę niskim poziomie żeby nie przeszkadzać w spaniu znajdującej się też na tym wozie Star – Powiedz mi, jak bardzo zły jest ten plan, jak bardzo zginę jak tam pójdę i dlaczego nie mamy innego wyjścia.

Blue siedziała, słuchając co jej przyjaciel ma do powiedzenia i nie przerywając ani na chwile swojej pracy nad swoją grzywą. Było słychać w jego głosie, że nie podoba mu się ten plan, i nie był w tym jedyny. Kontynuowała ona jeszcze przez chwilę po tym jak Sharp skończył mówić, pracę nad swoimi włosami zastanawiając się co dalej zrobić.

- Sharp, mi też się to nie podoba że idę tam sama. Ale powiedz mi, jaki mam wybór? - w końcu się odezwała, nadal utrzymując głos na niskim poziomie - Co my tu mamy, ćpunkę której nie powierzyła bym cegły do pilnowania, nową która w tym momencie, pewnie ora mordą pole pod buraki do okola obozu, oraz chodzący czołg z którym nie ma mowy o cichej i szybkiej akcji. Jedynym normalnym kucem jest tu chyba tylko Star, a nie wiem czy ma ona doświadczenie do wykonania tego zadania, a poza tym, nie zostawię cię tu bez kogoś normalnego do pomocy, więc ona też odpada.

Odkładając na bok swój grzebień, sięgnęła ona bo ścierkę i butelkę z wodą. Moczącą ścierkę w wodzie, zaczęła powoli czyścić swoją twarz z pozostałości po wcześniejszych wydarzeniach i czuła, że nie za dobrze jej to wychodzi. Po minucie męczenia się i nie za dobrych wynikach, jej irytacja osiągnęła szczyt, a ścierka, przeleciała przez wóz, by w końcu uderzyć o ścianę. Opierając głowę o ścianę, odezwała się ona znowu, szeptem do przyjaciela.

- Sharpi, dlaczego my tego nie olejemy? Nie zabierzemy najbardziej wartościowych rzeczy i udamy się w kompletnie przeciwnym kierunku, aby je gdzieś potem opchnąć. Dlaczego my to w ogóle robimy?

Blue siedziała z głową opartą o bok wozu słuchając Sharpa. Z każdym jego słowem, powoli na jej twarzy pojawiał się uśmiech. Przy pewnym komentarzu na temat wychodka, też prawie nie wybuchła śmiechem. Odrywając głowę od ściany, przechyliła się w drugą stronę aż jej bok dotkną Sharpa a jej głowa spoczęła na jego ramieniu.

- I za to cię Sharpi lubię. - powiedziała z uśmiechem na twarzy wtulona w przyjaciela – Nie zależnie jak zła byłą by sytuacja, nie ważne jak wielki łatwy zysk jest do zdobycia. Ty zawsze wybierzesz właściwą opcję. Dokładnie tak jak się po tobie spodziewałam.

- A poza tym, mówisz że Rusty może mi się przydać? Nie myślałam o nim. Podobno „kuce” jego pokroju, posiadają ciekawe umiejętności które mogły by mi się przydać. Będę musiała z nim pogadać na ten temat. - tu zrobiła małą przerwę nad czymś się zastanawiając - Chodź, z drugiej strony, to będzie kolejny zad do pilnowania przeze mnie. No nic, z decyzją poczekam aż usłyszę jego opinie na ten temat.

- Wiesz co, może pójdę nawet go teraz poszukam, a potem cię jeszcze złapie przed wyruszeniem i powiem co i jak.

- Teraz pozwolisz, że pójdę i się rozejrzę za naszym zamaskowanym przyjacielem. - powiedziała Blue stając na równe nogi, przeciągając się i przygotowując się do opuszczenia wozu – A, i jeszcze jedno. - powiedziała zatrzymując się i odwracając do Sharpiego – Dzięki za przywrócenie mojej wiary, w istnienie porządnych kucy na tych pustkowiach. - po czym szybko ucałowała go w policzek i opuściła wóz, zanim ten zdążył na cokolwiek zareagować. Poruszając się truchtem w kierunku ogniska, cała jej twarz byłą czerwona a przez myśli przechodził jej tylko jedno, Czemu ja to kurwa zrobiłam?