Jako że PipBuck Blue był już dość mocno zmodyfikowaną wersją nie mogła ona tak po prostu wsadzić do niego kryształu z nowym oprogramowaniem i się cieszyć nowymi możliwościami gdyż wszystkie wolne sloty miała już czymś zajęte. Pozostały jej dwie opcje, przeprogramować jeden z kryształów aktualnie znajdujących się w jej PipBacku czego nie była wstanie wykonać bez specjalnych narzędzi które niestety zostawiła w domu, lub wykorzystanie zewnętrznego portu na rozszerzenie. Wmontowując kryształ pamięci i ALU w odpowiednie złącza w rozebrany moduł transmitera. Podłączyła go do wejścia z boku urządzenia które nosiła na nodze i rozpoczęła czyszczenie i wgrywanie nowego oprogramowania na kryształy.

- Zadziwia czasem, co potrafiliśmy wykonać przed wojną - skomentował wykład Sharp.

- Tu się z tobą nie będę kłóciła. - odpowiedziała Blue - Aż mi się pewna rzecz przypomniała, w mojej krypcie wśród techników krążyła pewna legenda. Podobno jakiś czasz przed wojną pewien z techników Stable-Tec zaprojektował urządzenie doskonałe. Komputer tak potężny że był w stanie sam myśleć. Podobno wybudowano tylko trzy takie urządzenia i rozesłano w niewiadome miejsca. Zawsze od dziecka chciałam je odnaleźć, poświęciłam dość dużo czasu na to podróżując po pustkowiach i nic nigdy nie odnalazłam. Prawdopodobnie jak większość legend i ta była zmyślona. - skończyła opowieść Blue po czym wróciła do grzebania przy swoim PipBucku, lecz z pracy dość szybko wybiło ją następne pytanie przyjaciela.

- Blue... chyba mamy kogoś świeżo ze Stajni u nas. Co my z tym fantem zrobimy?

Blue zostawiła wszystko czym się zajmowała i podeszła do wyjścia z wozu wychylając głowę na zewnątrz. Jej wzrok szybko padł na klacz znajdującą środku obozu ubraną w strój z krypty który był zdecydowanie za czysty, nie mogła być na pustkowiach więcej niż dwa tygodnie. Chowając się z powrotem to wozu Blue usiadła przy swoich rzeczach. Przez chwile siedziała w ciszy zastanawiając się co zrobić z nową. Miała już okazje zajmować się kucami świeżo z krypty, wiedziała czego można było się spodziewać i miała nadzieje że tamtą ominie standardowe przywitanie na pustkowiach.

-Sharp, nie będę owijać w bawełnę. Po niej widać że nie jest na pustkowiach długo, trzeba na nią uważać, nigdy nie wiadomo jakie przekonania i zasady panowały w jej stajni. Mogą one sporo odbiegać od tego co my uznajemy za normalne, wypadało by z nią porozmawiać i się jak najwięcej dowiedzieć o niej i jej krypcie. Na pewno jest zagubiona i nie bardzo rozumie co się wokół niej dzieje. Trzeba będzie jej pomóc jej odnaleźć się, nauczyć ja jak się żyje na zewnątrz. Poza tym za dobrze wygląda, prawdopodobnie jeszcze nic złego jej poza stajnią nie spotkało. To tylko kwestia czasu jak pustkowia postanowią to skorygować i ją zniszczyć, obedrzeć z resztek niewinności jakie ona wnosi na ten świat, a wtedy ktoś będzie musiał jej pomóc się po tym pozbierać inaczej nie będzie dla niej ratunku.

Blue siedziała patrząc się na części terminala rozłożone przed nią. Przebierając w stercie części wybierała moduły które wyglądały na zdatne do użytku i chowała je do torby odkładając resztę na kupkę obok żeby ich się potem pozbyć.

- Ma szczęście, że trafiła akurat na nas... ale, według mnie, ona oznacza kłopoty.

- Sharp, kłopoty to mało powiedziane. Taki kuc to bomba która może wybuchnąć w każdym momencie i efekty tego przeważnie nie są przyjemne. Kiedyś widziałam kuca który wyszedł ze stajni i już po kilku dniach mu odbiło. Stwierdził on że cały otaczający go świat jest jednym wielkim kłamstwem i trzeba go naprawić, zabił 15 innych kucy które były według niego złe zanim... ktoś go zabił. Możemy mieć tylko nadzieje że w wypadku tego nie będzie to aż tak drastyczne.

Wracając do swoich rzeczy rozłożonych na podłodze Blue zbierając swoje narzędzia z powrotem do torby. Miała nadzieje że Sharp nie zauważył jej zawahania w wypowiedzi, nie musiał on wiedzieć iż to ona była zmuszona tamtego zastrzelić. Pakowanie nie szło jej najgorzej, całość polegała na wrzuceniu wszystkiego do torby i pozwoleniu zaklęciu sortującemu na ogarnięcie tego. Klacz już sięgała po swojego pluszaka który stał obok gdy usłyszała strzał.

- O kłopotach mowa...

-Kurwa, czy na tych pustkowiach nie można mieć chwili spokoju. - powiedziała Blue zostawiając pluszaka w spokoju tam gdzie był a wyciągają swoją broń z torby.

Musze sobie koniecznie załatwić jakąś kaburę na tą broń. Jak zwykle swoją musiałam zostawić w domu. - pomyślała podchodząc powoli do wyjścia z wozu i zerkając na EFSa.