Blue podążała powoli za Rustym wokół obozu rozglądając się za jakimikolwiek zagrożeniami. W każdym bądź razie robiła to za pomocą jednego oka gdyż cały widok w drugim zasłaniał jej okno z kolekcją jej muzyki. Muzyka w radiu zdążyła się już znudzić co nie było dziwne gdyż Pon-3 miał w repertuarze chyba tylko kilka utworów i dość często one się powtarzały, ktoś naprawdę powinien mu dostarczyć trochę nowych nagrań. Kolekcja utworów którą posiadała Blue była dość pokaźna jak na pustkowia, kilka lat spędzonych na “odwiedzaniu” stajni i przegrzebywaniu tam komputerów umożliwiło jej zdobycie utworów których nikt inny na pustkowiach nie słyszał. Czasem się nawet zastanawiała czy nie opłacało by się nie opchnąć tej kolekcji naczelnemu ghulowi pustkowi gdy następnym razem będzie w Tenpony Tower. Najbardziej była zadowolona ze swojej kolekcji utworów w wykonaniu Octavi przez którą właśnie się przewijała w poszukiwaniu jednego z jej ulubionych utworów.

Idąc przed siebie dostrzegła kątem oka które obserwowało otoczenie że jej towarzysz się zatrzymał i dawał jej znać żeby zrobiła to samo i była cicho. Zamknęła ona wszystkie otwarte okna i podążyła wzrokiem w miejsce które on jej wskazywał. Na początku Blue nic ciekawego tam nie widziała lecz po chwili z pod wozu wychyliła się mała słodziutka myszka. Obserwowała ona jak biedne stworzonko szuka pożywienia pod wozem, nie znajdując nic zaczęła się ona kierować z powrotem na pustkowia. Zastanawiała się ona czy nie poczęstować biedactwa czymś do jedzenia. Już miała podejść do gryzonia gdy przed jej celem w ziemie wbiło się ostrze by po chwili drugie wbiło się dokładnie w bezbronne stworzenie. Wbrew pozorom śmierć nie nadeszła dla biedactwa szybko, leżało ono chwilę przybite do ziemi wykrwawiając się powoli.

Blue usiadła w pewnej odległości od krwawej sceny i obserwowała ja Rusty podchodzi do swojej zdobyczy i zaczyna ją oprawiać. Witamy na pustkowiach, w miejscu gdzie najbardziej dostaje się najmniejszym i bezbronnym. pomyślała Blue wpatrując jak jej towarzysz sprawnie oczyszczał z wnętrzności swoja zdobycz. Mogła się ona sprzeczać z nim, zapytać go czemu to zrobił, ale dobrze wiedziała dlaczego on to zrobił. Na pustkowiach czasem żeby przeżyć lub ocalić kogoś, ktoś musiał zginąć. Wiedziała ona o tym bardzo dobrze gdyż sama wiele razy żeby kogoś uratować, musiała kogoś zabić. Więc siedziała w ciszy i przyglądała się jak Rust pracuje. W końcu gdy skończył, odwrócił się do niej i się odezwał.

- Przyzwyczajenie. - powiedział. - Potrafię je nawet nieźle przyrządzić.

- Podziękuje, ale nie przepadam za mięsem, nie zależnie jak dobrze przyprawione. - opowiedziała wstając i wznawiając patrol.

Kontynuowali marsz wokół obozu przez jakiś czas gdy w pewnym momencie Rust podszedł do jednego wozu i zaczął się przysłuchiwać co się dzieje w środku. Chwile Blue to zajęło ale w końcu ustaliła przy którym wozie stoją i co, a raczej kto był w środku. Podeszła ona powoli sam do ściany wozu i wytężyła słuch wyłapując urywki czyjejś rozmowy.

- Masz pojęcie co tam jest grane? - usłyszała pytanie od Rustiego.

- Nie mam najmniejszego pojęcia. W tym wozie był trzymany jeden z kucy który nas wcześniej zaatakował po tym jak Sharpi go połatał. Najwyraźniej musiał się obudzić i ktoś go przesłuchuje.

Blue wzięła przykład ze swojego towarzysza i również przykleiła się do ściany wozu wsłuchując się w to, co dzieje się w środku. Wsłuchując się w pytania zadawane przez Star i historie ich jeńca. Nie bardzo mogła uwierzyć w jego opowiadanie. Swój limit zaufania do nowych wykorzystała kilka minut wcześniej na Xanderze i przez kilka miesięcy pewnie się nie odnowi. Po jakimś czasie przesłuchanie dobiegło końca, a więzień został przekazany w kopyta Sharpa. Nawet ta opcja jej pasowała. Odsuwając się od ściany wozu Blue odwróciła się do Rustiego.

- Wiesz co Rusty, idę zdobyć trochę informacji, jak się dowiem czegoś ciekawego, to ci potem opowiem. - po . czym nie czekając na odpowiedź ruszyła do wejścia do wozu. Już miała się na niego wdrapywać, gdy zwróciła uwage na pewien szczegół, było na tym wozie już dość tłoczno.

Ja pierdole, jaka impreza, tylko muzyki brakuje pomyślała Blue zatrzymując się i obserwując co się dzieje w wozie będąc jednocześnie na widoku dla wszystkich co znajdowali się w środku.

Blue stała wpatrując się w wnętrze wozu, w którym w końcu coś się zaczęło dziać. Słuchała jak Sharp posyłał Starwave w poszukiwaniu dokumentów karawany, które pewnie znajdowały się gdzieś w pierwszym wozie lub, jeżeli Star ma pecha, przy martwym szefie karawany gdzieś na wielkiej kupie trupów. W każdym razie czeka ją trochę zabawy z znalezieniem ich i Blue nie śpiesznie było jej w tym pomóc. Postanowiła, za to przyjrzeć się ich gościowi.

Ze swojej pozycji nie wiele mogła zobaczyć, ale wystarczyło to, żeby się przekonać, iż jest on na skraju załamania psychicznego i, jeżeli mu ktoś nie pomoże to z każdą chwilą będzie gorzej. Zaczęła się zastanawiać, czy Star specjalnie nie doprowadziła go do tego stanu, żeby sobie ułatwić przesłuchanie. Najpierw złam kuca, doprowadź go na skraj załamania równowagi psychicznej a powie ci wszystko. Skierowała ona po chwili wzrok na klacz, która go przed chwilą przysłuchiwała i po jej minie wszystko się stało jasne. NOPE. Ona nie miała najmniejszego pojęcia jak powinno się przesłuchiwać kogokolwiek i chyba była bardziej zagubiona niż ten biedak leżący w wozie.

- O, jakże miło, że do nasz dołączasz. Może zechcesz to usłyszeć.

Blue spojrzała się na swojego przyjaciela, po czym powoli zaczęła się wdrapywać na wóz. Od razu po nosie uderzył ją smród tam panujący. Na Celestię, Lunę i Cadence do kompletu, otwórzcie tu kuce jakieś okna, bo ten wóz równie dobrze może służyć za komorę gazową pomyślała przechodząc obok Star i zmierzając w kierunku Sharpiego.

- To zależy od tego czy ta historia jest dobra i nie zasnę w trakcie słuchania tego. - powiedziała podchodząc do niego, a następnie zerkając znowu na ich gościa.

Zdecydowanie nie był on w najlepszym stanie, a poprzedni kuc, z którym on rozmawiał, raczej nie poprawił tego stanu. Dawało to Blue sporo możliwości, mogła go dalej łamać lub, pobawić się w złego i dobrego gliniarza, przy czym Star była złym gliniarzem w każdym znaczeniu tego słowa.

- Pozwolisz, że ja spróbuje z, nim porozmawiać? - zapytała się przyjaciela, po czym nawet nie czekając na odpowiedź ruszyła przed siebie.

Podchodząc do niego powoli, usiadła ona na podłodze niedaleko tak, żeby dobrze on ją widział. Uśmiechając się przyjacielsko do niego popatrzyła się na niego chwile, po czym zaczęła do niego mówić starając się trzymać swój głos w przyjacielskim spokojnym tonie.

- Witaj, jestem Blue Gear. Mam nadzieje, że nie masz nic przeciwko temu żebym posiedziała chwile z tobą i raczej nie mam się co ciebie pytać jak minął ci dzień.