Pustkowia Equestrii 2.0

[Kingofhills]

W ciągu następnych parę sekund wydarzyło się, wydawałoby się, więcej niż przez ostatnie pół godziny. Ciemnoniebieska klacz zauważyła tylko błysk, a potem jeszcze większy błysk, i nagle z trójki stojących, gotowych do dobrania się sobie do gardeł kucyków zostało... zero. Rain nie mogła uwierzyć w to, czego właśnie była świadkiem. Starweave częściowo zniknęła gdzieś za biurkiem z pola widzenia klaczy ziemnej, tracąc przytomność; Sharp zawył z bólu jakby właśnie został dźgnięty prosto w oko, a Blue jak gdyby nigdy nic przestało obchodzić wszystko wokół, w tym zagrażający im robot, i poszła sprawdzić, czy Sharp jeszcze oddycha. To pozostawiało ją samą przeciwko wkurwionemu robotowi, który postanowił uwolnić się ze swojego tymczasowego więzienia. I chuj. Oni mi już raczej nie pomogą, pomyślała sobie, kręcąc głową i wreszcie obracając się z powrotem w stronę zdemolowanych już częściowo drzwi.

-Te, zebra! Jak jesteś z nami i masz spluwę, to pomóż mi zajebać tego robota! - krzyknęła tylko zanim nie sięgnęła swoim pyszczkiem po rewolwer, w którym w tej chwili powinno być pięć nabojów. Klacz ziemna liczyła na to, że nie będzie potrzeby wystrzelenia ich wszystkich... i na to, że jednak Star nie miała racji i faktycznie nie trzeba było obawiać się sztyletu w grzbiet.