03-02-2014, 23:59
Blue podniosłą głowę do góry i spojrzała się na Star zaraz po tym jak skończyła wyrażać swoje zdanie o tym na czym polega współpraca. Może i tamta miała inne zdanie na temat tego na czym to powinno polegać, miała do tego pełne prawo. Ale w jednym się myliła. W Fillydelphi była współpraca. Podnosząc głowę do góry spojrzała się na Star.
- Mówisz że w Fillydelphi nie ma współpracy, więc pozwól że ci coś powiem o tym mieście. Masz rację, w tym mieście kuce są wyzyskiwane, są one zmuszane do ciężkiej pracy, są one przypierane do ściany i walczą o swoje życie. Ale w tym samym momencie, są one nadal zdolne do współpracy, do pomocy sobie nawzajem. Współpraca nie polega tylko na osiąganiu zysku. Powstrzymanie większych strat, ograniczenie strat, to też jest rodzaj zysku.
- W tym mieście są kuce, które współpracują ze sobą w celu osiągnięcia zysku, nie interesuje ich stan towarzyszy z którymi wykonują tą pracę. Pomagają sobie w fabryce, gdy jeden upadnie drugi pomaga mu się podnieść. Ale gdy tylko ich zmiana się kończy, rozchodzą oni się w dwie różne strony, uzyskali oni wspólny zysk, wykonali im zleconą pracę. Lecz każdy z nich wróci sam do siebie, ułoży się w kącie i będzie się wypłakiwał aż z wycieczenia zapadnie w sen. Do puki razem pracują, gdy jeden pomaga drugiemu, są one w stanie odłożyć różnice dzielące ich na bok, lecz gdyby spotkali się poza fabryką, jeden zabił by drugiego bez namysłu żeby mu odebrać jego ostatnią miskę owsianki. Im jest bliżej do bezdusznych najemników niż kucy, kompletny brak zaufania, a zyski przyniesione przez taką współpracę nie są trwałe.
Odrywając wzrok od drugiej klaczy z powrotem spojrzała się w ogień. A jej myśli powróciły z powrotem do tego przeklętego miasta. Wspomnienie okropności jakie ona tam widziała i przeżyła. Zamykając oczy starała się ona zepchnąć te wspomnienia w głąb swojego umysłu, opanować je zanim spowodują jakiekolwiek straty. Wzięła kilka większych oddechów starając się uspokoić po czy zaczęła kontynuować swoją opowieść.
- Star, czy ty wiesz jakim widokiem jest znalezienie ogiera dwa razy większego od ciebie wypłakującego się w kopyta i w kółko powtarzającego, że chce do mamy? Ty stoisz nad nim i nie wiesz co zrobić, jak zareaguje na jakikolwiek gest z twojej strony. Spędziłaś z nim dzień wcześniej kilka godzin zasuwając w fabryce, pomagałaś mu a on pomagał tobie, lecz na tym ta pomoc się kończyła. Osiągnęliście cel. Stoisz nad nim i nie wiesz czy jesteś w stanie mu zaufać, czy przyjmie on twoja pomoc, czy zabije cię i wróci do zgrywania twardziela pewien, że jego chwila słabości na zawsze pozostanie tajemnicą. Po chwili odchodzisz od niego zostawiając go samego mając nadzieję, że poradzi on sobie sam. Lecz gdyby tylko zaufał by on komuś, otworzył się przed kimś, gwarantuje ci, że nie musiał by on tam być sam.
Podnosząc głowę do góry, po raz kolejny na swoją towarzyszkę.
- Właśnie z tego tego rodzaju współpracy powstają tam najwspanialsze rzeczy jakie kiedykolwiek widziałam na pustkowiach, a kawałek ich już zwiedziłam. Z współpracy polegającej na ograniczaniu strat, na utrzymywaniu siebie nawzajem przy życiu, nie na pracy w celu osiągnięcia zysku materialnego lub wykonaniu zleconego zadania. A taka współpraca nie może istnieć bez zaufania. Zabawnym jest, że najwspanialsze przykłady przyjaźni między kucykami powstają właśnie w takim miejscy i to właśnie dzięki współpracy i zaufaniu którym się obdarzają. Po jakimś czasie jeden kuc jest gotów wskoczyć w ogień za drugim by mu pomóc.
- One mogły martwić się tylko o siebie, wykonywać tylko powierzone im obowiązki, ale załadowały się jednak pomóc innym, obdarzyć je zaufaniem i pomóc im w ciężkich chwilach. Właśnie takiej współpracy brakuje nam na pustkowiach. Nie współpracy która daje zyski a takie która sprawi, że znowu staniemy się kucykami, że znowu będziemy w stanie zaufać innym swoim życiem.
- Mówisz że w Fillydelphi nie ma współpracy, więc pozwól że ci coś powiem o tym mieście. Masz rację, w tym mieście kuce są wyzyskiwane, są one zmuszane do ciężkiej pracy, są one przypierane do ściany i walczą o swoje życie. Ale w tym samym momencie, są one nadal zdolne do współpracy, do pomocy sobie nawzajem. Współpraca nie polega tylko na osiąganiu zysku. Powstrzymanie większych strat, ograniczenie strat, to też jest rodzaj zysku.
- W tym mieście są kuce, które współpracują ze sobą w celu osiągnięcia zysku, nie interesuje ich stan towarzyszy z którymi wykonują tą pracę. Pomagają sobie w fabryce, gdy jeden upadnie drugi pomaga mu się podnieść. Ale gdy tylko ich zmiana się kończy, rozchodzą oni się w dwie różne strony, uzyskali oni wspólny zysk, wykonali im zleconą pracę. Lecz każdy z nich wróci sam do siebie, ułoży się w kącie i będzie się wypłakiwał aż z wycieczenia zapadnie w sen. Do puki razem pracują, gdy jeden pomaga drugiemu, są one w stanie odłożyć różnice dzielące ich na bok, lecz gdyby spotkali się poza fabryką, jeden zabił by drugiego bez namysłu żeby mu odebrać jego ostatnią miskę owsianki. Im jest bliżej do bezdusznych najemników niż kucy, kompletny brak zaufania, a zyski przyniesione przez taką współpracę nie są trwałe.
Odrywając wzrok od drugiej klaczy z powrotem spojrzała się w ogień. A jej myśli powróciły z powrotem do tego przeklętego miasta. Wspomnienie okropności jakie ona tam widziała i przeżyła. Zamykając oczy starała się ona zepchnąć te wspomnienia w głąb swojego umysłu, opanować je zanim spowodują jakiekolwiek straty. Wzięła kilka większych oddechów starając się uspokoić po czy zaczęła kontynuować swoją opowieść.
- Star, czy ty wiesz jakim widokiem jest znalezienie ogiera dwa razy większego od ciebie wypłakującego się w kopyta i w kółko powtarzającego, że chce do mamy? Ty stoisz nad nim i nie wiesz co zrobić, jak zareaguje na jakikolwiek gest z twojej strony. Spędziłaś z nim dzień wcześniej kilka godzin zasuwając w fabryce, pomagałaś mu a on pomagał tobie, lecz na tym ta pomoc się kończyła. Osiągnęliście cel. Stoisz nad nim i nie wiesz czy jesteś w stanie mu zaufać, czy przyjmie on twoja pomoc, czy zabije cię i wróci do zgrywania twardziela pewien, że jego chwila słabości na zawsze pozostanie tajemnicą. Po chwili odchodzisz od niego zostawiając go samego mając nadzieję, że poradzi on sobie sam. Lecz gdyby tylko zaufał by on komuś, otworzył się przed kimś, gwarantuje ci, że nie musiał by on tam być sam.
Podnosząc głowę do góry, po raz kolejny na swoją towarzyszkę.
- Właśnie z tego tego rodzaju współpracy powstają tam najwspanialsze rzeczy jakie kiedykolwiek widziałam na pustkowiach, a kawałek ich już zwiedziłam. Z współpracy polegającej na ograniczaniu strat, na utrzymywaniu siebie nawzajem przy życiu, nie na pracy w celu osiągnięcia zysku materialnego lub wykonaniu zleconego zadania. A taka współpraca nie może istnieć bez zaufania. Zabawnym jest, że najwspanialsze przykłady przyjaźni między kucykami powstają właśnie w takim miejscy i to właśnie dzięki współpracy i zaufaniu którym się obdarzają. Po jakimś czasie jeden kuc jest gotów wskoczyć w ogień za drugim by mu pomóc.
- One mogły martwić się tylko o siebie, wykonywać tylko powierzone im obowiązki, ale załadowały się jednak pomóc innym, obdarzyć je zaufaniem i pomóc im w ciężkich chwilach. Właśnie takiej współpracy brakuje nam na pustkowiach. Nie współpracy która daje zyski a takie która sprawi, że znowu staniemy się kucykami, że znowu będziemy w stanie zaufać innym swoim życiem.
![[Obrazek: signature.php]](https://markjaw.fallout-equestria.pl/avatar/signature.php)