Zaloguj się

szabrownik47 · (Ten post był ostatnio modyfikowany: 13-05-2020, 16:24 przez szabrownik47.)

Imię: Harsh Charg

Płeć:Ogier

Wiek:17

Rasa:Kuc Ziemski

Cutie Mark: Proch (ciężko powiedzieć, czy jest zwykły, czy czarny)

Wygląd: Ciemno-szarawa sierść. Brązowe oczy. Różowa grzywa i ogon (dlatego stara się je mieć brudne ze smaru). Średnio zbudowany nosi na sobie wytarte ubranie robocze z kapturem. Pod ubraniem, a także na szyi ma bandaże, które tylko czasami zmienia. W ten sposób stara się chować plamy po sierści, która mu wypadła.

Rodzina: Posiada żywych rodziców oraz brata, a przynajmniej żyli kiedy ostatni raz ich widział.
Ojciec Black Charg-specjalista od broni palnej. Mata Pink Sweet-bardzo lubi handlować i przekonywać innych. Brat Green Rake-farmer.

Specjalność: Amunicja, trochę rusznikarstwa.

Ekwipunek:Juki, manierka, prowizoryczne siodło bojowe (głównie z pasów, taśmy klejącej i sznurków), zardzewiała strzelba powtarzalna, prowizoryczny nóż. Jedzenie na 3 dni, 16 naboi różnego rodzaju (nie są magiczne, ani zaawansowane technicznie).

Historia postaci: Całą rodzina pracowała w kompanii handlowej, gdzie każdy miał zadania. Jego rodzice zajmowali się podróżą w jednej z karawan, natomiast on z bratem pracowali razem w centrali. Harsh przy recyklingu amunicji, a Green na farmie. Praca była długa, wręcz przez większość 3/4 dnia, więc starając się korzystać z okazji Harsh trochę oszukiwał na ilościach amunicji i prochu. Część sprzedając na lewo. Kiedy w końcu się wydało, musiał w bardzo krótkim czasie oddać wymyśloną przez zarząd sumę zdobytą na szabrze w mieście, albo jak sam sądził będzie głodować. Postanowił zaryzykować. Udało mu się zdobyć zapasy w ruinach, która wartość odpowiadała zapłacie za szkody. Nie mógł jednak wiedzieć, że w tym czasie przyjął dosyć wysoką dawkę promieniowania magicznego. Dopiero dzień później poczuł objawy. Nie mając kapsli nie stać go było na leki, a do pracy nie chcieli go przyjąć za to co zrobił wcześniej. Wiedział też, że jego brata też nie będzie stać, dlatego wyruszył wraz z inną karawaną na pustkowia starając znaleźć pieniądze, lub lekarstwa.

Spoiler

Dzieciństwo:
Kiedy pojawił się na świecie, jego rodzice podróżowali w karawanie wraz z jego bratem. Bazując na swoich poprzednich doświadczeniach rodzicielskich zdecydowali się dołączyć się do kompanii handlowej, by zapewnić bezpieczeństwo dzieciom.
Jako źrebak pomagał zazwyczaj rodzicom i bratu w pracy, nie mogąc sobie znaleźć odpowiedniego stanowiska. Dorastanie za bezpiecznymi murami wszczepiło mu pewien stopień strachu przed pustkowiami, ale duża różnorodność towaru jaki przepływał przez miejsce gdzie mieszkał zapewniła mu wiedzę o dostępnym sprzęcie wojskowym, powojennych zapasach, podstawach współczesnej gospodarki, oraz kradzieży.

Znaczek:
Pojawił się, gdy ten dla zabawy napychał łuski popiołem i zatykał śrubkami. Bardzo się z tego ucieszył, ale z powodu braku czytelności jaki proch jest na jego znaczku (czarny czy popiół) nie koniecznie był brany na serio. Szczególnie że był jeszcze mały i kto dał by mu narzędzia do robienia amunicji? Dodatkowo dużo osób brało go za specjalistę od kominów, lub wynoszenia popiołu (z czego się śmiali). Pomimo tego że nie lubił tego, czasami zarabiał tak na puszkę grochu lub owoce. Z drugiej strony w ten sposób mógł przynajmniej częściowo zamaskować swój prawdziwy kolor włosów, który bardzo nie lubił. Sądził że jest zbyt "klaczy" i dalej tak myśli.

Wymarzona praca:
Kiedy w końcu zebrało się pełno zardzewiałej i uszkodzonej amunicji w końcu ktoś wpadł na pomysł, by coś z tym zrobić. Zaczęto zbierać dodatkowo łuski, by zacząć recykling amunicji. Nie wiele było chętnych na pracy przy niej, ze względu na materiały wybuchowe, ale Harsh starał się o posadę przy tym, pomimo wieku 15 lat. Z braku lepszych pomysłów przyjęli go i po dwóch dniach czuł się tam jak w domu. Niestety pozytywne uczucia psuły trzy rzeczy. Długi czas pracy, niska wypłata i duża zawodność amunicji. Udało mu się jednak rozwiązać problem niskich zarobków podbierając co jakiś czas kilka naboi i sprzedając je na lewo.

Przyłapany:
W końcu musieli go przyłapać na kradzieży. Był to akurat kierownik zmiany. Musiał wejść po cichu. Pewnie kupił sobie nowe podkowy. Harsh usłyszał tylko odchrząknięcie za sobą, po czym podskoczył ze strachu. Chwilę później dowiedział się ile jest winny kompanii i szczęka mu opadła. Dwa tysiące kapsli. Nigdy nie widział takiej ilości kapsli, a teraz ma to oddać? Albo będzie musiał to odpracować... jeszcze na domiar złego na pewno straci stanowisko. "Cholera jasna!" Był wkurzony. Po tym wydarzeniu musiał pójść się upić.

Ciężka zmiana:
Dwa dni później siedział na czwartym piętrze szpitala miejskiego w okolicznych ruinach. Miał stamtąd bardzo ładny widok na dwie spustoszone dzielnice, po jakimś wybuchu. Wiedział że lepiej nie zbliżać się do tamtego miejsca, ale... konwój wojskowy w tamtych okolicach wyglądał bardzo obiecujący. Poprawił sobie prowizoryczne bandaże na ugryzionej nodze i załadował do pełna magazynek do pistoletu. Została mu już połowa manierki wody i resztki jedzenia. Lepiej było już się zbierać.

Ciężko oddychając wbiegł na czołg, po czym wskoczył do środka, z całych sił starając się zamknąć za sobą właz. Goniło go stado jakiś przerośniętych mrówek, jak podawała książka dla dzieci, którą kiedyś przeczytał. Pistolet gdzieś zgubił gdy uciekał, ale i tak by mu się już nie przydał. Zabrakło mu amunicji. W czołgu było ciemno, więc po omacku starał się szukać czegokolwiek co by mogło mu pomóc, ale nic nie znalazł. Siedział tak klika minut, godzin, a może nawet lat w zamknięciu w ciemności. Kiedy w końcu zdecydował się otworzyć właz mrówek nie było, a światło wypełniło wnętrze czołgu. Wyglądało na wyczyszczone na pierwszy rzut oka, jednak na drugi pokazał że przy siedzeniu kierowcy była stara strzelba i ładowniczy tego czołgu złamał bardzo starą zasadę. Nie zostawiaj załadowanej broni. Kiedy zajrzał do lufy odciągając zamek, na podłogę spadł świecący pocisk 105mm. To mogło być to.

W domu:
Kiedy wrócił do domu pierwsze co zrobił to pozbył się niepotrzebnego bagażu. Okazało się że pocisk rzeczywiście był dużej wartości, która pokryła koszty jego "niesubordynacji". Tego dnia uchlał się za resztę oszczędności i po pijaku starał się doprowadzić znaleziona strzelbę do lepszego stanu.
Następnego ranka kiedy wstał, zauważył że jego sierść zaczyna wypadać. Udał się z tym do lekarza, brakło mu kapsli na profesjonalne badania, więc tamten tylko zmierzył go licznikiem magicznego promieniowania. Dwie sekundy Harsh był już poza gabinetem doktora i miał już nigdy się tam nie pokazywać. Jeszcze tego samego dnia postanowił dołączyć się do karawany, by na pustkowiach postarać znaleźć lekarstwa, albo kogoś kto będzie w stanie załatwić je.

Zasadzka:
Zdawało się że na pustkowiu, gdzie w promieniu wielu kilometrów nic nie ma, nie da się zostać zaskoczonym... To pomyłka. Czekali na karawanę pod mostem i mieli gdzieś zakopanego snajpera. Pierwszy strzał zabił krowę ciągnącą wóz. Następnie był granat. Wybuch rozerwał dwoje kucyków na kawałki, a Harsha zrzucił z mostu.
Obudził go zimny powiew wiatru, oraz metaliczny smak w pyszczku. Na moście pozostało tylko kilka zwęglonych ciał i resztę ubrań. Musieli ich spalić z jakiegoś powodu. Nie zostało mu nic więcej, niż iść dalej z bólem głowy przed siebie w poszukiwaniu szczęścia.

Charakter:

Spoiler

**Asdam** · (Ten post był ostatnio modyfikowany: 11-05-2020, 18:42 przez Asdam.)

Dobra, zrobię to w skrócie, bo zabiegany jestem. Leży trochę interpunkcja, ale to da się wypracować. Sama postać jest ok, nic nie jest OP ani nie gryzie się w logice.

Niestety, mam tu kilka "ale". Historia jest po prostu za krótka. Opisz trochę bardziej w szczegółach. To wygląda jak coś napisanego na kolanie na przystanku autobusowym. Gdyby tak pisać, to i historię Littlepip można by podsumować w 2 strony Tongue

No ale największy problem to jest to:

Cytat:Charakter: (Przepraszam, ale nie mam pojęcia jaki by miał charakter teoretycznie)

No sorki człowieku, ale kto ma wiedzieć jaki charakter ma twoja własna postać, jak nie ty? Jak chcesz odgrywać postać, jeżeli nie znasz jej osobowości? Sesja to odgrywanie postaci, a nie strzelanie do wyskakujących podświetloncyh na czerwono ludków. Bez charakteru postaci, nie ma sesji. Przysiądź i zastanów się solidnie, jak historia Harsha uformowała jego osobowość, jak doświadczenia, które przeżył, zmieniły jego poglądy na świat. Jak wpłynęły na niego wychowanie, rodzina, choroba? Tu jest esencja odgrywania, w wyczuciu postaci.

Kartę w tym stanie muszę odrzucić, ale postać ma potencjał i fajną motywację, więc jak odniesiesz się do tego co powiedziałem, to zobaczymy. Tutaj gramy storytelling, więc skupienie jest bardziej na postaciach i odgrywaniu ich osobowości, niż na rzutach kostką Wink

szabrownik47 · 13-05-2020, 16:26

Zaktualizowane. Mam nadzieję że spełniam oczekiwania.

Zaloguj się
Login/Adres e-mail
Hasło:	Nie pamiętam hasła
	Zapamiętaj mnie