Zanim Blue zdołała dotrzeć do swojej grupki na około ogniska, na drodze stanął jej kolejny kucyk. Klacz wyglądała na sporo starszą od Blue, była też znacząco mocniejszej budowy, nawet jak na kucyka ziemnego. Wiek zdecydowanie na nią wpłynął, jednakże nawet w ciemności, jej ciało niemalże promieniowało dawną siłą. Jej ciało było obwiązane pokaźnej wielkości bandażem, usztywniającym ją i zdecydowanie utrudniającym ruchy. Ślady po kajdanach na nogach i szyi były wyraźnym wskaźnikiem tego, że starsza klacz nie poddała się bez walki, ale ostatecznie przegrała.
- Mam do ciebie sprawę - powiedziała bez większych ceregieli - znasz się na technologii i tym ustrojstwie, prawda? - zapytała, wskazując kopytem na PipBucka niebieskiej.
***
Sharp pokiwał głową. Niezbyt mu pasowała w tej sytuacji nieufność Star, ale była ona naturalna i wręcz pożądana na Pustkowiach. Fakt faktem stał, że Xander im pomógł. Jednorożec spojrzał się na zamaskowanego ogiera z przepraszającym spojrzeniem.
Uszy medyka poruszyły się wraz z kolejnymi słowami Star, która to przyjęła bardziej oficjalny ton. Może i faktycznie ratunek był szaleństwem, czymś czego Sharp zazwyczaj by się nie podjął… Ale los zdecydował inaczej. Jednak nie ta część wypowiedzi Starweave zdziwiła go najbardziej. Największym zaskoczeniem było to, co przyszło na koniec.
Nie wiedział, czy Star znała zwyczaje karawan. Z tego co wiedział, tradycje handlowe nie były szeroko rozprzestrzenione, trzymając się głównie kilku, może kilkunastu klanów karawaniarskich. Tak się składało, że Sharp należał do jednego z nich, a przyjęcie nowego kuca w swoją grupę, swoje stado, było rzeczą dość uroczystą. W każdej rodzinie robiło się to inaczej, a sam medyk był zwolennikiem najprostszego podejścia. Mimo wszystko, tradycje należało szanować.
Jednorożec skinął głową poważnie, prostując się na tyle na ile mógł w obecnym stanie wyczerpania. Jego obolały róg zaświecił ponownie, a z jego torby powoli wylewitował pojedynczy kapsel. Ogier wyciągnął kopyto, umieszczając kapsel na nim i wyciągając je przed siebie w geście oczekiwania na przybicie, czy też “uścisk” kopyt z kapslem między nimi.
- W imieniu Karawany, przyjmuję ofertę - wypowiedział tradycyjną formułkę w absolutnie najprostszej jej formie, czekając aż kopyto klaczy uderzy w jego własne.
// John, Kingu - odpisujcie po staremu, chcę trochę przyspieszać akcję po tej przerwie, więc czasem będę rzucał takie odpiski bez czekania na wszystkich, kiedy postacie są rozdzielone i sobie gadają.
- Mam do ciebie sprawę - powiedziała bez większych ceregieli - znasz się na technologii i tym ustrojstwie, prawda? - zapytała, wskazując kopytem na PipBucka niebieskiej.
***
Sharp pokiwał głową. Niezbyt mu pasowała w tej sytuacji nieufność Star, ale była ona naturalna i wręcz pożądana na Pustkowiach. Fakt faktem stał, że Xander im pomógł. Jednorożec spojrzał się na zamaskowanego ogiera z przepraszającym spojrzeniem.
Uszy medyka poruszyły się wraz z kolejnymi słowami Star, która to przyjęła bardziej oficjalny ton. Może i faktycznie ratunek był szaleństwem, czymś czego Sharp zazwyczaj by się nie podjął… Ale los zdecydował inaczej. Jednak nie ta część wypowiedzi Starweave zdziwiła go najbardziej. Największym zaskoczeniem było to, co przyszło na koniec.
Nie wiedział, czy Star znała zwyczaje karawan. Z tego co wiedział, tradycje handlowe nie były szeroko rozprzestrzenione, trzymając się głównie kilku, może kilkunastu klanów karawaniarskich. Tak się składało, że Sharp należał do jednego z nich, a przyjęcie nowego kuca w swoją grupę, swoje stado, było rzeczą dość uroczystą. W każdej rodzinie robiło się to inaczej, a sam medyk był zwolennikiem najprostszego podejścia. Mimo wszystko, tradycje należało szanować.
Jednorożec skinął głową poważnie, prostując się na tyle na ile mógł w obecnym stanie wyczerpania. Jego obolały róg zaświecił ponownie, a z jego torby powoli wylewitował pojedynczy kapsel. Ogier wyciągnął kopyto, umieszczając kapsel na nim i wyciągając je przed siebie w geście oczekiwania na przybicie, czy też “uścisk” kopyt z kapslem między nimi.
- W imieniu Karawany, przyjmuję ofertę - wypowiedział tradycyjną formułkę w absolutnie najprostszej jej formie, czekając aż kopyto klaczy uderzy w jego własne.
// John, Kingu - odpisujcie po staremu, chcę trochę przyspieszać akcję po tej przerwie, więc czasem będę rzucał takie odpiski bez czekania na wszystkich, kiedy postacie są rozdzielone i sobie gadają.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.