19-04-2020, 13:28
Rain nie znalazła w szufladach wiele. Stary zszywacz, rozsypujący się papier, w jednej z szuflad powitał ją zdrowych rozmiarów robaczek zajadający się kawałkiem kartki. Jedynym skarbem był jeden samotny kapselek po sparkle coli i coś, co wyglądało jak jakaś dziecięca zabawka, znajdujące się w jednej z małych szufladek na boku.
Dwójka zeszła na dół, pozostawiając związaną Star oraz dwójkę nieprzytomnych kuców samych w pomieszczeniu ze zniszczonym robotem. Schody były, jak poprzednio, dość strome i ciasne. Po zejściu poziom w dół szybko zrozumieli, że znajdują się na najniższym poziomie. Brak tu było eleganckich świateł, a całość wyglądała inaczej niż wyższe piętra. Bardziej surowo. Odsłonięte przewody i rury biegły wzdłuż ścian, kierując się w górę i znikając w sklepieniu. Z małego pomieszczenia mieszczącego to, co hucznie można było nazwać klatką schodową, do przejścia dalej. Nie trzeba było geniusza aby zrozumieć, że znaleźli się w pomieszczeniach technicznych schronu.
***
Kabel wchodzący w port umieszczony na jej karku nie był przyjemnym odczuciem. Ciężko było go opisać. Można było go porównać do hałasu występującego tuż za uchem, którego jednak nie dało się wyeliminować, tyle, że dla zmysłu dotyku zamiast słuchu. Nawet gdyby ktoś klacz poprosił o dokładne opisanie swoich doświadczeń w byciu cyborgiem, pewnie i największy poeta miałby problemy.
Uczucie szybko ustąpiło miejsca skupieniu gdy mózg jednorożca wpiął się bezpośrednio do terminala. Terminal, będący urządzeniem nieskończenie mniej skomplikowanym od mózgu, nie powinien stanowić wielkiego wyzwania. Mimo tego, złamanie zabezpieczeń zajęło jej chwilę. Dane opływały jej mózg w sposób, którego ktoś nie będący cyborgiem nigdy by nie zrozumiał. Ona ich nie czytała, nie słyszała, komunikowała się bezpośrednio za pomocą myśli.
Po krótkiej chwili, otrzymała dostęp do dokumentów znajdujących się w terminalu. Szybka analiza wskazała, że były to nudne spisy dostarczonych i odebranych z magazynu części. Wskazywało to na to, że schron, w którym się znajdowali był najzwyczajniejszym w świecie magazynem części zastępczych.
W tle jednak mogła wyczuć coś innego. W terminalu znajdowało się więcej niż na pierwszy rzut oka ktokolwiek mógłby zobaczyć. Drugi, ukryty poziom zabezpieczeń. Nie marnując czasu, technik zaatakowała owe zabezpieczenia… a one odpowiedziały ogniem. Poczuła palący ból przeszywający jej ciało, a pochodzący z kabla podłączonego do jej karku. Dane rozjarzyły się żywym ogniem, atakując cyborga, by po chwili ucichnąć. Dane zniknęły, zabezpieczenia zniknęły, wszystko zniknęło, odcinając Blue od połączenia. Ktokolwiek napisał głębszą warstwę zabezpieczeń, przygotował się na ewentualność takiego bezpośredniego interfejsu.
Dwójka zeszła na dół, pozostawiając związaną Star oraz dwójkę nieprzytomnych kuców samych w pomieszczeniu ze zniszczonym robotem. Schody były, jak poprzednio, dość strome i ciasne. Po zejściu poziom w dół szybko zrozumieli, że znajdują się na najniższym poziomie. Brak tu było eleganckich świateł, a całość wyglądała inaczej niż wyższe piętra. Bardziej surowo. Odsłonięte przewody i rury biegły wzdłuż ścian, kierując się w górę i znikając w sklepieniu. Z małego pomieszczenia mieszczącego to, co hucznie można było nazwać klatką schodową, do przejścia dalej. Nie trzeba było geniusza aby zrozumieć, że znaleźli się w pomieszczeniach technicznych schronu.
***
Kabel wchodzący w port umieszczony na jej karku nie był przyjemnym odczuciem. Ciężko było go opisać. Można było go porównać do hałasu występującego tuż za uchem, którego jednak nie dało się wyeliminować, tyle, że dla zmysłu dotyku zamiast słuchu. Nawet gdyby ktoś klacz poprosił o dokładne opisanie swoich doświadczeń w byciu cyborgiem, pewnie i największy poeta miałby problemy.
Uczucie szybko ustąpiło miejsca skupieniu gdy mózg jednorożca wpiął się bezpośrednio do terminala. Terminal, będący urządzeniem nieskończenie mniej skomplikowanym od mózgu, nie powinien stanowić wielkiego wyzwania. Mimo tego, złamanie zabezpieczeń zajęło jej chwilę. Dane opływały jej mózg w sposób, którego ktoś nie będący cyborgiem nigdy by nie zrozumiał. Ona ich nie czytała, nie słyszała, komunikowała się bezpośrednio za pomocą myśli.
Po krótkiej chwili, otrzymała dostęp do dokumentów znajdujących się w terminalu. Szybka analiza wskazała, że były to nudne spisy dostarczonych i odebranych z magazynu części. Wskazywało to na to, że schron, w którym się znajdowali był najzwyczajniejszym w świecie magazynem części zastępczych.
W tle jednak mogła wyczuć coś innego. W terminalu znajdowało się więcej niż na pierwszy rzut oka ktokolwiek mógłby zobaczyć. Drugi, ukryty poziom zabezpieczeń. Nie marnując czasu, technik zaatakowała owe zabezpieczenia… a one odpowiedziały ogniem. Poczuła palący ból przeszywający jej ciało, a pochodzący z kabla podłączonego do jej karku. Dane rozjarzyły się żywym ogniem, atakując cyborga, by po chwili ucichnąć. Dane zniknęły, zabezpieczenia zniknęły, wszystko zniknęło, odcinając Blue od połączenia. Ktokolwiek napisał głębszą warstwę zabezpieczeń, przygotował się na ewentualność takiego bezpośredniego interfejsu.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.