23-04-2020, 02:52
Sama skrzynka z narzędziami zawierała typowe elementy - młotek, śrubokręt, kilka luzem leżących kluczy różnych rozmiarów. Na dnie, zebra znalazła małe pudełko mentatów, co mogło wyjaśnić los leżącego przy skrzynce szkieletu.
Maszyna posiadała kilka oznaczeń, ale żadne nie dało Blue dodatkowych informacji o jej celu. Jedyną tabliczką nie będącą suchym ciągiem liter i cyfr było niewielkie złote oznaczenie na boku terkoczącej wesoło maszyny: Trottingham Ironworks. Wyglądało ono na nazwę firmy.
Przejrzenie notatnika ujawniło, że był on dość krótkim pamiętnikiem. Styl pisma sugerował, że był on pisany za pomocą ołówka trzymanego w pyszczku. Data pierwszego wpisu umieszczała go na kilka miesięcy przed końcem świata.
“Pamiętnik… cholera, pamiętnik, jeszcze czego. Że niby ma pomóc w skupieniu. Stek bzdur, ale nie zaszkodzi napisać. I tak nudzę się tu jak cholera. Pompa ma chodzić, no jasne przecież że ma chodzić, przecież nie zatrudniają tu technika po nic. Przynajmniej płacą dobrze za nie zadawanie pytań.”
Kolejne wpisy trzymały się podobnej konwencji, składając się głównie z narzekania na nudną pracę.
“Pompa dalej działa. Działa tak dobrze, że aż sam siebie nalubrykowałem czymś mocniejszym. Bo czemu nie. Czas lepiej schodzi.”
Wraz z kolejnymi kartkami, wpisy stawały się krótsze, a styl pisma bardziej niezdarny.
“Te chuje z góry znalazły mój zapas stalliongradzkiej czystej. Prawie rzuciłem się na Squeaky’ego, ale potrzebuję kasy… Chodź też po co, jak nikt nie przeżyje kilku lat na tej wojnie.”
W końcu, na ostatniej zapisanej stronie znajdował się dłuższy wpis.
“Te chuje. Te cholerne chuje w swoich złotych pałacach i nie wiadomo kurwa jeszcze czym, niech ich Celestia rogiem… Czerwony alarm. Nie ćwiczenia. Cała załoga spierdoliła do wewnętrznej części, a ja co? Ja tu mam siedzieć i pilnować, żeby pompa chodziła. Skoro ta pompa jest taka, cholera jasna, ważna, to czemu jest tutaj? Mam umierać dla usranej pompy?! Cały czas słyszę syrenę… A teraz to je…” kolejne słowo było rozmazane, jakby coś mocno szarpnęło piszącym. Tekst kontynuował kilka linijek poniżej.
“Nie ma syreny. Nie ma nic. Jebło jak… nie wiem gdzie. Trottingham? Za daleko. Może coś bliżej? Cholera wie… utknąłem tutaj… Chyba antena poszła… A Squeaky pewnie zapija się moją stalliongradzką.
Przynajmniej pompa działa. Kurwa jej mać.”
Maszyna posiadała kilka oznaczeń, ale żadne nie dało Blue dodatkowych informacji o jej celu. Jedyną tabliczką nie będącą suchym ciągiem liter i cyfr było niewielkie złote oznaczenie na boku terkoczącej wesoło maszyny: Trottingham Ironworks. Wyglądało ono na nazwę firmy.
Przejrzenie notatnika ujawniło, że był on dość krótkim pamiętnikiem. Styl pisma sugerował, że był on pisany za pomocą ołówka trzymanego w pyszczku. Data pierwszego wpisu umieszczała go na kilka miesięcy przed końcem świata.
“Pamiętnik… cholera, pamiętnik, jeszcze czego. Że niby ma pomóc w skupieniu. Stek bzdur, ale nie zaszkodzi napisać. I tak nudzę się tu jak cholera. Pompa ma chodzić, no jasne przecież że ma chodzić, przecież nie zatrudniają tu technika po nic. Przynajmniej płacą dobrze za nie zadawanie pytań.”
Kolejne wpisy trzymały się podobnej konwencji, składając się głównie z narzekania na nudną pracę.
“Pompa dalej działa. Działa tak dobrze, że aż sam siebie nalubrykowałem czymś mocniejszym. Bo czemu nie. Czas lepiej schodzi.”
Wraz z kolejnymi kartkami, wpisy stawały się krótsze, a styl pisma bardziej niezdarny.
“Te chuje z góry znalazły mój zapas stalliongradzkiej czystej. Prawie rzuciłem się na Squeaky’ego, ale potrzebuję kasy… Chodź też po co, jak nikt nie przeżyje kilku lat na tej wojnie.”
W końcu, na ostatniej zapisanej stronie znajdował się dłuższy wpis.
“Te chuje. Te cholerne chuje w swoich złotych pałacach i nie wiadomo kurwa jeszcze czym, niech ich Celestia rogiem… Czerwony alarm. Nie ćwiczenia. Cała załoga spierdoliła do wewnętrznej części, a ja co? Ja tu mam siedzieć i pilnować, żeby pompa chodziła. Skoro ta pompa jest taka, cholera jasna, ważna, to czemu jest tutaj? Mam umierać dla usranej pompy?! Cały czas słyszę syrenę… A teraz to je…” kolejne słowo było rozmazane, jakby coś mocno szarpnęło piszącym. Tekst kontynuował kilka linijek poniżej.
“Nie ma syreny. Nie ma nic. Jebło jak… nie wiem gdzie. Trottingham? Za daleko. Może coś bliżej? Cholera wie… utknąłem tutaj… Chyba antena poszła… A Squeaky pewnie zapija się moją stalliongradzką.
Przynajmniej pompa działa. Kurwa jej mać.”
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.
-
x1
-
-
x1
- Savader
-