Ogier wysłuchał Blue, a z każdym słowem wypowiadanym przez klacz sytuacja podobała mu się jeszcze mniej. Coś tu z nimi było. Tylko, do chuja pana, co? Skoro przepołowiło tamtego kuca na pół, to i ich mogło. Medyk raczej wątpił, żeby przestraszyło się ich wyczerpanej, poranionej, źle uzbrojonej bandy odrzutków którzy jeszcze byli o krok od rzucenia się sobie nawzajem do gardeł. Plusem było chyba tylko to, że z tego co powiedziała Blue wynikało jasno, że to owo “coś” było rozumne.
Zerkając szybko na Star i Xandera, podszedł do Blue, mając zamiar coś powiedzieć. Zanim jednak zdołał wydobyć z siebie słowo, odezwała się młoda zebra.
- Odchodzenie to chyba nienajlepszy pomy… - zanim medyk zdążył dokończyć zdanie, zebra już zniknęła, pozostawiając czwórkę kucyków w pomieszczeniu.
Medyk odwrócił się z powrotem do Blue.
- To co teraz? - Zapytał cicho. Upiorne podziemia zdecydowanie nie były jego specjalnością. Zerknął przy tym na ziejące ciemnością drzwi znajdujące się po drugiej stronie pokoju. Nie mógł oprzeć się wrażeniu, że ktoś ich obserwuje. Albo coś.
Kurwa, po cholerę oni tu wchodzili?
***
Xander wyszedł z pomieszczenia i rozejrzał się. Na wyższym piętrze oznaczenia były widoczne, ale tutaj wyglądało to jakby ktoś zadał sobie dużo trudu, żeby je wydrapać. Przy trzech parach drzwi znajdujących się w tym samym korytarzu co pomieszczenie w którym zostawił resztę, nie pozostawiono nic, wszystkie pary drzwi były przy tym zamknięte.
Po jego prawej, na końcu korytarza, były schody prowadzące najwyraźniej jeszcze głębiej w dół, zaś po jego lewej było rozwidlenie. Gdyby skręcił na rozwidleniu w prawo, trafiłby z powrotem na wyższe piętro, zaś po lewej znajdowały się nieznane czeluści schronu, jednak oddzielone od niego pancernymi wrotami. Nie wiedział, czy klacze wcześniej je otwarły.
Jedne co jednak wiedział to to, że czuł się obserwowany. I było to więcej niż normalne poczucie niepokoju, ogier czuł, że coś wpatrywało się w niego dociekliwie, jakby z ciekawością.
***
Jeden z terminali w pomieszczeniu, położony najbliżej Blue, zamrugał i wrócił do życia z cichym szumem wentylatorów, sprawiając, że Sharp prawie podskoczył z zaskoczenia.
Wyświetlił się na nim komunikat, a raczej pytanie składające się z jednego słowa:
“Zebra?”
Zerkając szybko na Star i Xandera, podszedł do Blue, mając zamiar coś powiedzieć. Zanim jednak zdołał wydobyć z siebie słowo, odezwała się młoda zebra.
- Odchodzenie to chyba nienajlepszy pomy… - zanim medyk zdążył dokończyć zdanie, zebra już zniknęła, pozostawiając czwórkę kucyków w pomieszczeniu.
Medyk odwrócił się z powrotem do Blue.
- To co teraz? - Zapytał cicho. Upiorne podziemia zdecydowanie nie były jego specjalnością. Zerknął przy tym na ziejące ciemnością drzwi znajdujące się po drugiej stronie pokoju. Nie mógł oprzeć się wrażeniu, że ktoś ich obserwuje. Albo coś.
Kurwa, po cholerę oni tu wchodzili?
***
Xander wyszedł z pomieszczenia i rozejrzał się. Na wyższym piętrze oznaczenia były widoczne, ale tutaj wyglądało to jakby ktoś zadał sobie dużo trudu, żeby je wydrapać. Przy trzech parach drzwi znajdujących się w tym samym korytarzu co pomieszczenie w którym zostawił resztę, nie pozostawiono nic, wszystkie pary drzwi były przy tym zamknięte.
Po jego prawej, na końcu korytarza, były schody prowadzące najwyraźniej jeszcze głębiej w dół, zaś po jego lewej było rozwidlenie. Gdyby skręcił na rozwidleniu w prawo, trafiłby z powrotem na wyższe piętro, zaś po lewej znajdowały się nieznane czeluści schronu, jednak oddzielone od niego pancernymi wrotami. Nie wiedział, czy klacze wcześniej je otwarły.
Jedne co jednak wiedział to to, że czuł się obserwowany. I było to więcej niż normalne poczucie niepokoju, ogier czuł, że coś wpatrywało się w niego dociekliwie, jakby z ciekawością.
***
Jeden z terminali w pomieszczeniu, położony najbliżej Blue, zamrugał i wrócił do życia z cichym szumem wentylatorów, sprawiając, że Sharp prawie podskoczył z zaskoczenia.
Wyświetlił się na nim komunikat, a raczej pytanie składające się z jednego słowa:
“Zebra?”
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.