12-08-2014, 22:11
Starweave chwytając płachtę w pole magiczne, zwinęła ją w rulonik i podwiesiła do góry wiążąc linami. W trakcie tej czynności, zastanawiała się nad tym co właśnie powiedziała i jak to odebrał będący za nią ogier. Słyszała ona krótkie zdanie wypowiedziane przez niego, do siebie samego. Nieznacznie odwróciła ona głowę, krótko rzucając kantem oka za siebie. Jednoróżka zazwyczaj była przeczulona na tego typu rzeczy. Jednak biorąc pod uwagę fakt, ile się wyjaśniło i ile Hilo musiał wycierpieć. Tym razem wydało się do dla niej normalne, przez co nie poświęciła temu większej uwagi. Zwłaszcza, że jednorożec wydawał się dość spokojny i miły.
– Musimy załadować transport. Poza tym i tak przydało by się tu przewietrzyć. – Powiedziała nie nawiązując przy tym komentarzu kontaktu wzrokowego z drugim kucykiem. Beznamiętnie rozglądając się po otoczeniu na zewnątrz, Starweave intensywnie o czymś myślała. Były to rozmaite myśli, dotyczące przetrawionych w umyśle wydarzeń z wczorajszego dnia. Klacz wiedziała, że wiele się wydarzyło, ale w jakiś sposób tego nie czuła. Nastał nowy dzień, bez miejsca na przeszłość. Bez miejsca dla przegranych i pokonanych. To wszystko musiało odejść w zapomnienie, bo takie były zasady pustkowi.
Nie na próżno kucyki wystrzegały się wspomnień. U wielu z nich, przeszłość potrafiła być tylko wiecznie niezagojoną raną. A u niektórych jedną z największych słabości. Star już raz się o tym przekonała. Choć sama ciemnogranatowa nie miała jeszcze historii, która sprawiała by jej tak wielki ból. To w jej wspomnieniach znalazło się parę wydarzeń, których „odkopywanie” mogło wpłynąć na nastrój.
Myśląc intensywnie, przypadkowo otarła się o wcześniejsze wydarzenia. Przypomniało jej się o wysłanych wczoraj w nocy zwiadowcach. Star zakładała, że już wrócili i śpią na jednym z wozów. Albo jeszcze nie wrócili, lub w najgorszym wypadku nie wrócą wcale. Przez wzgląd na tę ostatnią myśl, zdecydowała się nie wspominać o tym Hilowi. Sama także prostowała sobie taką dedukcją sierść na grzbiecie. ”Koniecznie będę musiał porozmawiać z Sharpem.”
Myśląc o Sharpie, klacz dopiero teraz zdała sobie sprawę jak daleko odpłynęła myślami, łapiąc jednego wielkiego przysłowiowego laga. Biedny medyk, sam użerał się z ładunkiem, ładując go z powrotem na wozy. Dobrze wiedziała, że powinna mu pomóc i właściwie tylko po to została obudzona. Nie chcąc dłużej zwlekać, wyskoczyła ona z wozu na zewnątrz, z zamiarem przyłączenia się do medyka. A przynajmniej na początku tak było.
- ...Iron. – Powiedziała białowłosa wesołym głosem, poprawiając przy tym jeden ze swoich juków, który jej się trochę zsunął. – Przydała by mi się twoja pomoc, oczywiście jeśli masz chwilę, bo zobacz. – Powiedziała unosząc płaszcz do góry i odsłaniając swój zad z tylnymi nogami. Następnie odpięła kaburę na lewym udzie, lewitując z niej prosty standardowy model SMG, który z resztą Iron widziała już wcześniej. – Skoro i tak już majstrujesz, to może mogła byś na niego zerknąć i poprawić co tam trzeba. – Rzuciła wpatrując się przyjaźnie okrągłe oczy drugiego kucyka.
– Musimy załadować transport. Poza tym i tak przydało by się tu przewietrzyć. – Powiedziała nie nawiązując przy tym komentarzu kontaktu wzrokowego z drugim kucykiem. Beznamiętnie rozglądając się po otoczeniu na zewnątrz, Starweave intensywnie o czymś myślała. Były to rozmaite myśli, dotyczące przetrawionych w umyśle wydarzeń z wczorajszego dnia. Klacz wiedziała, że wiele się wydarzyło, ale w jakiś sposób tego nie czuła. Nastał nowy dzień, bez miejsca na przeszłość. Bez miejsca dla przegranych i pokonanych. To wszystko musiało odejść w zapomnienie, bo takie były zasady pustkowi.
Nie na próżno kucyki wystrzegały się wspomnień. U wielu z nich, przeszłość potrafiła być tylko wiecznie niezagojoną raną. A u niektórych jedną z największych słabości. Star już raz się o tym przekonała. Choć sama ciemnogranatowa nie miała jeszcze historii, która sprawiała by jej tak wielki ból. To w jej wspomnieniach znalazło się parę wydarzeń, których „odkopywanie” mogło wpłynąć na nastrój.
Myśląc intensywnie, przypadkowo otarła się o wcześniejsze wydarzenia. Przypomniało jej się o wysłanych wczoraj w nocy zwiadowcach. Star zakładała, że już wrócili i śpią na jednym z wozów. Albo jeszcze nie wrócili, lub w najgorszym wypadku nie wrócą wcale. Przez wzgląd na tę ostatnią myśl, zdecydowała się nie wspominać o tym Hilowi. Sama także prostowała sobie taką dedukcją sierść na grzbiecie. ”Koniecznie będę musiał porozmawiać z Sharpem.”
Myśląc o Sharpie, klacz dopiero teraz zdała sobie sprawę jak daleko odpłynęła myślami, łapiąc jednego wielkiego przysłowiowego laga. Biedny medyk, sam użerał się z ładunkiem, ładując go z powrotem na wozy. Dobrze wiedziała, że powinna mu pomóc i właściwie tylko po to została obudzona. Nie chcąc dłużej zwlekać, wyskoczyła ona z wozu na zewnątrz, z zamiarem przyłączenia się do medyka. A przynajmniej na początku tak było.
- ...Iron. – Powiedziała białowłosa wesołym głosem, poprawiając przy tym jeden ze swoich juków, który jej się trochę zsunął. – Przydała by mi się twoja pomoc, oczywiście jeśli masz chwilę, bo zobacz. – Powiedziała unosząc płaszcz do góry i odsłaniając swój zad z tylnymi nogami. Następnie odpięła kaburę na lewym udzie, lewitując z niej prosty standardowy model SMG, który z resztą Iron widziała już wcześniej. – Skoro i tak już majstrujesz, to może mogła byś na niego zerknąć i poprawić co tam trzeba. – Rzuciła wpatrując się przyjaźnie okrągłe oczy drugiego kucyka.