Pustkowia Equestrii 2.0

[Kingofhills]

Chwilową ciszę przerwały nagłe odgłosy z kopyta Sharpa, które okazały się być nabytym widać niedawno przez niego Pipbuckiem. Dla obeznanych w sytuacji stanowiło to wielką nadzieję, toteż uszy Rainfall podniosły się, gdy dotarł do nich zmodulowany głos przyjaciółki medyka. Jednak szybko zapał klaczy zgasł, gdy zobaczyła ona, że odchodzi on na ubocze. Czoło ciemnoniebieskiej zmarszczyło się, a uśmiech, który jeszcze chwilę temu wyskoczył na jej pyszczku, zmienił się w wyraz swego rodzaju rozczarowania.

Co takiego Sharp mógłby przed nimi ukrywać?

Najwidoczniej nie była z tymi myślami sama. Starweave nie wahała się okazywać swojego niezadowolenia wobec skrytości ogiera i gdy ten tylko wrócił, poprosiła go na rozmowę na osobności. I widocznie było zdenerwowana.

Postanowiwszy zostawić sprawę tej dwójce, Rain odwróciła głowę do mechaniczki, która w międzyczasie zaproponowała młodej najemniczce partyjkę w jedną z dwóch bardzo popularnych gier karcianych. I choć popularność tych gier ułatwiła przypomnienie sobie, na czym ogólnie one polegały, tak znajomość zasad wciąż pozostawała w sferze czarnej magii.

Rain nie lubiła karcianek. Choć wiedziała, że nieraz szczęście się w jej życiu uśmiechnęło, tak zwyczajnie nie pasowała jej idea przegrywania wszystkich pieniędzy przez to, że los nie sprzyjał jej aktualnej talii. Te gierki wymagał inteligencji, sprytu i szybkiego reagowania, a Rain wiedziała doskonale - i wcale się z tym nie kryła - że brakło jej co najmniej jednej, a najpewniej dwóch z tych cech. Poza faktem, że kuc z minigunem nie potrafił grać w żadną z wymienionych gier, to dochodziła też kwestia stawki - Rainfall była biedna jak mysz kościelna, przynajmniej na tę chwilę. Poker odpadał całkowicie.

I choć perspektywa grania specjalnymi kartami Iron brzmiała kusząco, tak tym razem ciemnoniebieska była zmuszona odmówić. - Z chęcią, ale nie tym razem. Nie dość że nie potrafię, to jeszcze nie mam czym, - powiedziała ze śmiechem. A potem usłyszała nagłe "Wszystko!" od strony dwójki rozmawiających na uboczu kucyków. Zerknęła w tamtą stronę; Star przez moment wyglądała, jakby zaraz miała się rozpłakać, tupnąć nogą i strzelić focha na cały świat. Na szczęście potem sytuacja się załagodziła. Rainfall westchnęła i obróciła głowę z powrotem do Iron. - Choć, trzeba ogarnąć śniadanie. Ja mogę poroznosić te konserwy, a ty przygotuj resztę. - stwierdziła rzeczowo, uznając że dyskusje na ten temat są praktycznie bezsensowne. Oba zadania były banalnie proste i trudne do spieprzenia, toteż bez słowa więcej - ale dając Iron czas na dodanie ewentualnego komentarza - wstała, wzięła dwie konserwy, które stały luźno (Przy okazji uważając by nie była to pasta sianowa) i odwróciła się z zamiarem udania się do dwóch najmitów przy braminach.