April rzuciła się na klacz. Rana w jej nodze raz za razem eksplodowała bólem, rozpraszając klacz jednorożca i uniemożliwiając jej szybki ruch. Zanim zdążyła dopaść do strażniczki, ta odtrąciła ją własną głową, posyłając ją szybko na podłogę, nieopodal trupa i stojącej wciąż, choć z pyszczkiem wykrzywionym wyrazem bólu, strażniczki.
- Ty... - wydyszała klacz jednorożca, patrząc z nienawiścią na leżącego kucyka. April mogłaby w tym momencie przysiąc, że druga warknęła na nią niczym pies. Widziała też wyraźnie kilka iskier magii, które pojawiły się na rogu strażniczki zanim jęknęła ona z bólu i skrzywiła się. Uderzenie klaczy musiało wyrządzić nieco szkód. Nie przeszkodziło jej to w rzuceniu się na leżącego jednorożca z gołymi kopytami.
Sharp, widząc zmęczoną minę młodszego ogiera, podniósł z jego grzbietu ciężar. Musiał przyznać, ich 'źródło informacji' było ciężkie. Nie wiedział jak długo Xander musiał z nim maszerować, ale podejrzewał, że sam by prawdopodobnie padł ze zmęczenia w połowie drogi. Nawet w jego telekinezie tajemniczy kucyk ciążył wyraźnie. Dostarczenie go do obozu nie będzie łatwe, ale nie miał zamiaru pozwolić wyczerpanej zebrze nieść go dalej. Mogą też po prostu poczekać aż wozy będą blisko nich...
Medyk zastanawiał się, czy nie przejść przez obu szybkim skanem magicznym, ale stwierdził, że na to przyjdzie jeszcze czas. Gdyby któryś z nich był ciężko ranny, nie dotarłby tu żywy.
- Poczekamy na nią tutaj - powiedział, kiwając głową - karawana wyruszyła, powinni dotrzeć do nas w ciągu paru godzin... a tobie przyda się chwila odpoczynku. - spojrzał na nogi zebry, poszukując śladów czegokolwiek niepokojącego - a, mam tutaj coś twojego - dodał, wyciągając z juków cały ekwipunek młodszego ogiera, który to zdecydował się wcześniej pozostawić w obozie.
Musiał przyznać, że Xander nie wyglądał źle bez tego całego płaszcza i przez chwilę rozważał danie mu go nieco później... jednorożec zorientował się, że jego myśli, jak i oczy, nieco za bardzo wędrują i przywrócił je do porządku.
- Wiesz może ile nam przyjdzie czekać na Blue? - zapytał się zebry. Była mała szansa, że wyruszyli w niewielkich odstępach czasu i od niebieskiej klaczy dzieliło ich niewiele.
Light wyraźnie nie wiedziała co odpowiedzieć Blue. Zaczerwieniła się i prawie potknęła o własne kopyta, ale udało jej się odratować i iść dalej.
Wyglądało na to, że już wiedziała co odpowiedzieć, gdy klacz jednorożca dorzuciła komentarz o tylnej części ciała trójnogiego kucyka.
- Dz... dzięki, Blue... - przerwała na sekundę, w końcu jednak mówiąc - Twój też... - dodała niemalże szeptem, natychmiast się zaczerwieniając i odwracając swój wzrok od starszego kucyka, skupiając się całkowicie na marszu. Wyglądało to na klasyczny przypadek chęci zapadnięcia się pod ziemię.
Starweave dotarła do ostatniego wozu w kolumnie bez żadnych przeszkód, szybko docierając do dwóch klaczy ciągnących niechętnie tenże wóz.
- Ty... - wydyszała klacz jednorożca, patrząc z nienawiścią na leżącego kucyka. April mogłaby w tym momencie przysiąc, że druga warknęła na nią niczym pies. Widziała też wyraźnie kilka iskier magii, które pojawiły się na rogu strażniczki zanim jęknęła ona z bólu i skrzywiła się. Uderzenie klaczy musiało wyrządzić nieco szkód. Nie przeszkodziło jej to w rzuceniu się na leżącego jednorożca z gołymi kopytami.
Sharp, widząc zmęczoną minę młodszego ogiera, podniósł z jego grzbietu ciężar. Musiał przyznać, ich 'źródło informacji' było ciężkie. Nie wiedział jak długo Xander musiał z nim maszerować, ale podejrzewał, że sam by prawdopodobnie padł ze zmęczenia w połowie drogi. Nawet w jego telekinezie tajemniczy kucyk ciążył wyraźnie. Dostarczenie go do obozu nie będzie łatwe, ale nie miał zamiaru pozwolić wyczerpanej zebrze nieść go dalej. Mogą też po prostu poczekać aż wozy będą blisko nich...
Medyk zastanawiał się, czy nie przejść przez obu szybkim skanem magicznym, ale stwierdził, że na to przyjdzie jeszcze czas. Gdyby któryś z nich był ciężko ranny, nie dotarłby tu żywy.
- Poczekamy na nią tutaj - powiedział, kiwając głową - karawana wyruszyła, powinni dotrzeć do nas w ciągu paru godzin... a tobie przyda się chwila odpoczynku. - spojrzał na nogi zebry, poszukując śladów czegokolwiek niepokojącego - a, mam tutaj coś twojego - dodał, wyciągając z juków cały ekwipunek młodszego ogiera, który to zdecydował się wcześniej pozostawić w obozie.
Musiał przyznać, że Xander nie wyglądał źle bez tego całego płaszcza i przez chwilę rozważał danie mu go nieco później... jednorożec zorientował się, że jego myśli, jak i oczy, nieco za bardzo wędrują i przywrócił je do porządku.
- Wiesz może ile nam przyjdzie czekać na Blue? - zapytał się zebry. Była mała szansa, że wyruszyli w niewielkich odstępach czasu i od niebieskiej klaczy dzieliło ich niewiele.
Light wyraźnie nie wiedziała co odpowiedzieć Blue. Zaczerwieniła się i prawie potknęła o własne kopyta, ale udało jej się odratować i iść dalej.
Wyglądało na to, że już wiedziała co odpowiedzieć, gdy klacz jednorożca dorzuciła komentarz o tylnej części ciała trójnogiego kucyka.
- Dz... dzięki, Blue... - przerwała na sekundę, w końcu jednak mówiąc - Twój też... - dodała niemalże szeptem, natychmiast się zaczerwieniając i odwracając swój wzrok od starszego kucyka, skupiając się całkowicie na marszu. Wyglądało to na klasyczny przypadek chęci zapadnięcia się pod ziemię.
Starweave dotarła do ostatniego wozu w kolumnie bez żadnych przeszkód, szybko docierając do dwóch klaczy ciągnących niechętnie tenże wóz.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.