09-09-2014, 16:44
Karawana w końcu zbliżyła się na wystarczającą odległość, by można było przynajmniej krzycząc, usłyszeć się na wzajem. Klacz jednak nie miała zamiaru komunikować się w ten sposób. Starweave wyprzedziła pierwszy wóz, pośpiesznym galopem zbliżając się do tamtej grupy. Dopiero teraz była ona w stanie dostrzec szczegóły, których nie mogła zobaczyć wcześniej.
Przede wszystkim spostrzegła, że obaj zwiadowcy stali jeszcze na nogach o własnych siłach, co tyczyło się również jakiejś klaczy. Lecz poza nią, nowym nabytkiem był jeszcze ogier, który już z kolei nie wydawał się być w tak dobrym stanie. Prawdopodobnie żaden z kuców nie odniósł większych obrażeń i nie potrzebował teraz opieki medycznej. Sugerowało to także nader spokojna postawa Sharpa. Bo gdyby było inaczej, ten z pewnością już dawno ciężko pracował by nad którymś z kucyków.
Jednoroga klacz w końcu dopatrzyła się łańcucha na szyi nieprzytomnego ogiera, co niemal od razu pozwoliło jej się domyślić, że prawdopodobnie był on wcześniej do czegoś przymocowany. Jednocześnie skutecznie ograniczając dostępny kucykowi obszar, w którym mógł się on poruszać. Chociaż nie był to jedyny sposób osiągnięcia tego typu celu. Zwłaszcza, że na pustkowiach była masa miejsc, do których nie można było się tak po prostu wejść. Star już była niemal pewna, że ów obóz jest jednym z nich, a ów kucyk pochodzi właśnie stamtąd. Nie wiedziała jednak dlaczego nie był on na tę chwilę świadomy otaczającego go świata.
Starweave podeszła do Sharpa, najwidoczniej chcąc coś powiedzieć. Nim jednak tak się stało, wzrok zatrzymał jej się na kikucie młodej klaczy, która to okazała się mieć zdecydowanie o jedną nogę za mało. W dodatku wyglądała na niedożywioną, jej blizny mówiły same za siebie, a jej stan pozostawiał wiele do życzenia. Ogólnie cały kucyk wyglądał jak jedno wielkie nieszczęście. Smutny spojrzenie trwale okaleczonej klaczy, było trudne do przezwyciężenia. Gdy tylko skrzyżowało się ze spojrzeniem Star, ta natychmiast tego pożałowała. Siłowała się by je oderwać i z powrotem zawiesić wzrok na Sharpie. Przypadkowo rzuciła jej obecnej tu także Blue. Spojrzała niepewnie po obu kucykach. Musiała minąć krótka chwila nim zebrała się ona w sobie, aby coś im wreszcie powiedzieć.
- Dotrzymałam swojej części umowy. Widzę, że i wam się udało. Cieszę się, że jesteście w jednym kawałku. - Rzekła w końcu patrząc wnikliwie na przyjaciela Blue. Późniejsze słowa wypowiadane były już do obu kucyków, lecz bez przekonania. Rzuciła jeszcze chwilowe spojrzenie na zamaskowanego, po czym zaczęła mówić dalej.
- Chodźcie na wozy nim nas zostawią w tyle. Mamy sporo do omówienia.
Przede wszystkim spostrzegła, że obaj zwiadowcy stali jeszcze na nogach o własnych siłach, co tyczyło się również jakiejś klaczy. Lecz poza nią, nowym nabytkiem był jeszcze ogier, który już z kolei nie wydawał się być w tak dobrym stanie. Prawdopodobnie żaden z kuców nie odniósł większych obrażeń i nie potrzebował teraz opieki medycznej. Sugerowało to także nader spokojna postawa Sharpa. Bo gdyby było inaczej, ten z pewnością już dawno ciężko pracował by nad którymś z kucyków.
Jednoroga klacz w końcu dopatrzyła się łańcucha na szyi nieprzytomnego ogiera, co niemal od razu pozwoliło jej się domyślić, że prawdopodobnie był on wcześniej do czegoś przymocowany. Jednocześnie skutecznie ograniczając dostępny kucykowi obszar, w którym mógł się on poruszać. Chociaż nie był to jedyny sposób osiągnięcia tego typu celu. Zwłaszcza, że na pustkowiach była masa miejsc, do których nie można było się tak po prostu wejść. Star już była niemal pewna, że ów obóz jest jednym z nich, a ów kucyk pochodzi właśnie stamtąd. Nie wiedziała jednak dlaczego nie był on na tę chwilę świadomy otaczającego go świata.
Starweave podeszła do Sharpa, najwidoczniej chcąc coś powiedzieć. Nim jednak tak się stało, wzrok zatrzymał jej się na kikucie młodej klaczy, która to okazała się mieć zdecydowanie o jedną nogę za mało. W dodatku wyglądała na niedożywioną, jej blizny mówiły same za siebie, a jej stan pozostawiał wiele do życzenia. Ogólnie cały kucyk wyglądał jak jedno wielkie nieszczęście. Smutny spojrzenie trwale okaleczonej klaczy, było trudne do przezwyciężenia. Gdy tylko skrzyżowało się ze spojrzeniem Star, ta natychmiast tego pożałowała. Siłowała się by je oderwać i z powrotem zawiesić wzrok na Sharpie. Przypadkowo rzuciła jej obecnej tu także Blue. Spojrzała niepewnie po obu kucykach. Musiała minąć krótka chwila nim zebrała się ona w sobie, aby coś im wreszcie powiedzieć.
- Dotrzymałam swojej części umowy. Widzę, że i wam się udało. Cieszę się, że jesteście w jednym kawałku. - Rzekła w końcu patrząc wnikliwie na przyjaciela Blue. Późniejsze słowa wypowiadane były już do obu kucyków, lecz bez przekonania. Rzuciła jeszcze chwilowe spojrzenie na zamaskowanego, po czym zaczęła mówić dalej.
- Chodźcie na wozy nim nas zostawią w tyle. Mamy sporo do omówienia.