30-11-2014, 16:59
Ogier z wdzięcznością w oczach przyjął jedzenie, na chwile odwracając uwagę od swojej wadliwej nogi. Złapał konserwę w kopytka i, nie czekając ani chwili, wziął się do jedzenia. Widać było, że jest przyzwyczajony do spożywania posiłków w pośpiechu.
Blue tymczasem trafiła na konserwę marchwiowo-jabłkową i kontynuowała obserwację rozwoju zdarzeń. W pewnym momencie obok nich przeszła pewna znajoma jej zebra, ponownie nosząca pełne przebranie, jednakowoż Xander nie zatrzymał się aby pogadać, idąc raczej kawałek dalej i chowając się za jedną ze skał.
Na pytanie Blue ogier podniósł pyszczek znad konserwy. Jego maniery pozostawiały wiele do życzenia, a sam kucyk wydawał się tego błogo nieświadomy. albo po prostu go to nie obchodziło.
Ogier spojrzał na dwójkę zaciekle dyskutujących kuców nieopodal.
- A bo ja wiem? - skomentował, wracając do pochłaniania konserwy.
Sharp stwierdził, że musiał nie docenić Star. Klacz doskonale władała słowami, w przeciwieństwie do raczej prostolinijnego w większości przypadków medyka. Jednorożec wiedział doskonale, że nie zrobił nic źle, a jednak Starweave zmuszała go do przemyślenia swoich decyzji po raz
kolejny.
Tymczasem klacz wydawała się przekonana, że wraz z obrażeniem go i wytłumaczeniem swojej roli dyskusja się zakończyła. Ogier widział jednak, że zachowanie tego kucyka sugeruje coś nieco innego. Miał okazję widzieć wielu karawaniarzy, spędził pośród nich większość życia. Doświadczony kupiec nie podnosił głosu i nie ruszał kartą arogancji. Zdarzały się wyjątki od reguły, ale medyk nie miał zamiaru w tej chwili ich analizować
- Skoro jesteś kupcem - zaczął ogier, patrząc się na odwróconą do niego ogonem klacz - To może najlepszym kursem działania dla ciebie byłoby pozostawienie decyzji osobom bardziej doświadczonym. - w głosie medyka było słychać, że nie toczy podobnej dyskusji po raz pierwszy - Przynajmniej do czasu aż będzie czym handlować. Nie jesteśmy na targu, a życia to nie towar, Star - dokończył, obchodząc klacz i stając po jej prawej stronie. Skupił się na dwóch rzeczach: reakcji handlarki oraz na stanie ogiera.
Jako iż ogier zajął się pochłanianiem konserwy Blue, siedząc przy tym na zadzie, Star i Sharp mieli w tej chwili mocno utrudnione zadanie w kwestii obejrzenia dokładnie kontuzjowanej nogi, która była głównym powodem ich aktualnego postoju.
Xander bez większych problemów, czy to zdrowotnych, czy to pochodzących ze źródeł zewnętrznych, dokonał odpowiednich czynności ukryty za jedną z większych skał znaczących teren przy drodze. Odrobinę lżejszy, był gotów do powrócenia do reszty karawany. Zdecydowana większość aktywności skupiała się teraz przy ostatnim wozie.
Dwa kuce były zaskoczone nagłym kontaktem fizycznym w postaci przytulenia przez zdecydowanie w ich opinii zboczoną klacz, ale nie zaprotestowały.
Zanim Amity zdążyła zareagować na widoczny smutek starszej klaczy spowodowany niepowodzeniem, April poczuła kopyto ją obejmujące. Picky uśmiechnął się pocieszająco do jednorożca, po czym posłał pytające spojrzenie swojej żonie.
- Nie wiem… - Amity wydawała się niepewna, zerkając przez ramię na budynek - zwierzak nie wydawał się agresywny z tego co mówiłaś… możemy zajrzeć i sprawdzić. - zawahała się na chwilę, ale na koniec szybko dodała, ku widocznej uldze jej ogiera - Ale żadnego zabijania. I tak już chyba nie mamy czasu na przyrządzenie czegokolwiek.
Blue tymczasem trafiła na konserwę marchwiowo-jabłkową i kontynuowała obserwację rozwoju zdarzeń. W pewnym momencie obok nich przeszła pewna znajoma jej zebra, ponownie nosząca pełne przebranie, jednakowoż Xander nie zatrzymał się aby pogadać, idąc raczej kawałek dalej i chowając się za jedną ze skał.
Na pytanie Blue ogier podniósł pyszczek znad konserwy. Jego maniery pozostawiały wiele do życzenia, a sam kucyk wydawał się tego błogo nieświadomy. albo po prostu go to nie obchodziło.
Ogier spojrzał na dwójkę zaciekle dyskutujących kuców nieopodal.
- A bo ja wiem? - skomentował, wracając do pochłaniania konserwy.
Sharp stwierdził, że musiał nie docenić Star. Klacz doskonale władała słowami, w przeciwieństwie do raczej prostolinijnego w większości przypadków medyka. Jednorożec wiedział doskonale, że nie zrobił nic źle, a jednak Starweave zmuszała go do przemyślenia swoich decyzji po raz
kolejny.
Tymczasem klacz wydawała się przekonana, że wraz z obrażeniem go i wytłumaczeniem swojej roli dyskusja się zakończyła. Ogier widział jednak, że zachowanie tego kucyka sugeruje coś nieco innego. Miał okazję widzieć wielu karawaniarzy, spędził pośród nich większość życia. Doświadczony kupiec nie podnosił głosu i nie ruszał kartą arogancji. Zdarzały się wyjątki od reguły, ale medyk nie miał zamiaru w tej chwili ich analizować
- Skoro jesteś kupcem - zaczął ogier, patrząc się na odwróconą do niego ogonem klacz - To może najlepszym kursem działania dla ciebie byłoby pozostawienie decyzji osobom bardziej doświadczonym. - w głosie medyka było słychać, że nie toczy podobnej dyskusji po raz pierwszy - Przynajmniej do czasu aż będzie czym handlować. Nie jesteśmy na targu, a życia to nie towar, Star - dokończył, obchodząc klacz i stając po jej prawej stronie. Skupił się na dwóch rzeczach: reakcji handlarki oraz na stanie ogiera.
Jako iż ogier zajął się pochłanianiem konserwy Blue, siedząc przy tym na zadzie, Star i Sharp mieli w tej chwili mocno utrudnione zadanie w kwestii obejrzenia dokładnie kontuzjowanej nogi, która była głównym powodem ich aktualnego postoju.
Xander bez większych problemów, czy to zdrowotnych, czy to pochodzących ze źródeł zewnętrznych, dokonał odpowiednich czynności ukryty za jedną z większych skał znaczących teren przy drodze. Odrobinę lżejszy, był gotów do powrócenia do reszty karawany. Zdecydowana większość aktywności skupiała się teraz przy ostatnim wozie.
Dwa kuce były zaskoczone nagłym kontaktem fizycznym w postaci przytulenia przez zdecydowanie w ich opinii zboczoną klacz, ale nie zaprotestowały.
Zanim Amity zdążyła zareagować na widoczny smutek starszej klaczy spowodowany niepowodzeniem, April poczuła kopyto ją obejmujące. Picky uśmiechnął się pocieszająco do jednorożca, po czym posłał pytające spojrzenie swojej żonie.
- Nie wiem… - Amity wydawała się niepewna, zerkając przez ramię na budynek - zwierzak nie wydawał się agresywny z tego co mówiłaś… możemy zajrzeć i sprawdzić. - zawahała się na chwilę, ale na koniec szybko dodała, ku widocznej uldze jej ogiera - Ale żadnego zabijania. I tak już chyba nie mamy czasu na przyrządzenie czegokolwiek.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.