21-06-2013, 19:23
Starweave w końcu doczekała się zainteresowania jej szkatułką. ”Chciwe oczka już patrzą co by tu zachachmęcić.” Jednoróżka szybko zaczęła rozpatrywać wszystkie możliwe opcje. Najwięcej zależało od ruchu samego ogiera, oraz ewentualnie tego co będzie miał do powiedzenia. Przez jej głowę przeszła jedna konkretna myśl, na skutek której jej oczy diametralnie się rozszerzyły. ”A co jeśli… „ szybko ją odrzuciła, lekko potrząsając przy tym swoją głową.
Z drugiej strony medyk okazał się wcześniej dość wyrozumiały. A w dodatku nie zażądał opłaty za leczenie tamtego kucyka. Kolejne myśli doprowadziło do krótkich refleksji klaczy nad sobą. ”Ja mam chyba jakąś paranoję…” pomyślała, spoglądając na szkatułkę. Kiedy ponownie spojrzała na ogiera, ten już sprawiał wrażenie jakby stracił całe zainteresowanie.
Starweave w końcu przypomniało się, że należało by przełknąć przeżutą w pyszczku bombę cukrową.
Zaraz po wykonaniu tej skromnej czynności gotowe do dalszej drogi łakocie ustąpiły miejsca nowemu smakołykowi. Jednoróżka ponownie spojrzała w stronę Iron. Obserwowała jak minigun Rainfall powoli zmienia się w prawdziwe puzzle. Star była naprawdę pod wrażeniem zdolności popielatej klaczy, i to do tego stopnia, że poczuła się lekko zawstydzona.
Iron, będąc kucykiem ziemnym, bez większych problemów obsługiwała wszystkie swoje narzędzia. Star swoimi zębami potrafiła tylko gryźć. Klacz właśnie zdała sobie sprawę jak bardzo jest uzależniona od swojej magii. Doszła do wniosku, że bez swojego rogu stała by się po prostu niepełnosprawna. Rzuciła krótkie zezowate spojrzenie na koniuszek swojej różki, upewniając się, że ta jest na swoim miejscu.
W końcu Iron złapała za szczypce, delikatnie obchodząc się z klejnotami. Jednoróżkę mocno to zaintrygowało, teraz rozumiała dlaczego w jakimś stopniu Rainfall „świeciła jej” podczas skanowania. ”No tak, klejnoty… z pewnością pełnią funkcje zasilającą, rozruch, obroty i cholera wie co jeszcze.” Postanowiła lepiej im się przyjrzeć. Może jej wiedza się przyda, a może nawet uda jej się zaimponować popielatej.
Star lewitowała szkatułkę i postanowiła przybliżyć się do swojej przyjaciółki. Wylewitowała ona także jedną z bombek cukrowych. Nim zdążyła podejść do klaczy, wspomniane łakocie z zaskoczenia znalazło się tuż przed pyszczkiem Iron. Star klapnęła obok niej, ciepło się uśmiechając. Szkatułka została wylewitowała pod jej prawą przednią nogę, stając się dla niej podparciem.
Z drugiej strony medyk okazał się wcześniej dość wyrozumiały. A w dodatku nie zażądał opłaty za leczenie tamtego kucyka. Kolejne myśli doprowadziło do krótkich refleksji klaczy nad sobą. ”Ja mam chyba jakąś paranoję…” pomyślała, spoglądając na szkatułkę. Kiedy ponownie spojrzała na ogiera, ten już sprawiał wrażenie jakby stracił całe zainteresowanie.
Starweave w końcu przypomniało się, że należało by przełknąć przeżutą w pyszczku bombę cukrową.
Zaraz po wykonaniu tej skromnej czynności gotowe do dalszej drogi łakocie ustąpiły miejsca nowemu smakołykowi. Jednoróżka ponownie spojrzała w stronę Iron. Obserwowała jak minigun Rainfall powoli zmienia się w prawdziwe puzzle. Star była naprawdę pod wrażeniem zdolności popielatej klaczy, i to do tego stopnia, że poczuła się lekko zawstydzona.
Iron, będąc kucykiem ziemnym, bez większych problemów obsługiwała wszystkie swoje narzędzia. Star swoimi zębami potrafiła tylko gryźć. Klacz właśnie zdała sobie sprawę jak bardzo jest uzależniona od swojej magii. Doszła do wniosku, że bez swojego rogu stała by się po prostu niepełnosprawna. Rzuciła krótkie zezowate spojrzenie na koniuszek swojej różki, upewniając się, że ta jest na swoim miejscu.
W końcu Iron złapała za szczypce, delikatnie obchodząc się z klejnotami. Jednoróżkę mocno to zaintrygowało, teraz rozumiała dlaczego w jakimś stopniu Rainfall „świeciła jej” podczas skanowania. ”No tak, klejnoty… z pewnością pełnią funkcje zasilającą, rozruch, obroty i cholera wie co jeszcze.” Postanowiła lepiej im się przyjrzeć. Może jej wiedza się przyda, a może nawet uda jej się zaimponować popielatej.
Star lewitowała szkatułkę i postanowiła przybliżyć się do swojej przyjaciółki. Wylewitowała ona także jedną z bombek cukrowych. Nim zdążyła podejść do klaczy, wspomniane łakocie z zaskoczenia znalazło się tuż przed pyszczkiem Iron. Star klapnęła obok niej, ciepło się uśmiechając. Szkatułka została wylewitowała pod jej prawą przednią nogę, stając się dla niej podparciem.