- Myślę, że już pora na to, by Blue podzieliła się jakąś ciekawą historią ze swojego życia. W końcu każdy ma jakąś, prawda?
No chyba ją pojebało.
- No dobra, opowiem wam coś co przytrafiło mi za czasów jak jeszcze prowadzałam warsztat w Nowej Appelosie. Nawet nie macie pojęcia ile rzeczy do naprawy mają czasem mieszkańcy takiej miejscowości. Naprawiałam tam wszystko, od terminali po odkurzacze. Przeważnie nic ciekawego, ale jednego zlecenia na długo nie zapomnę.
Była to deszczowa środa co czymś dziwnym na pustkowiach nie jest. Za to mój pierwszy klient tego dnia raczej zwykły nie był. Nic nie zwiastowało tego jak dziwne będzie on miał dla mnie zlecenie.
Wchodząc do sklepu wniósł ze sobą toster, postawił go na stole i zapytał czy jestem w stanie go naprawić. Nie wyglądał na zaniedbany, jak na 200 letni toster to był on w zadziwiająco dobrym stanie. Oglądając go z każdej strony coś przykuło moją uwagę, plakietka informacyjna na spodzie z napisem Robronco. Każdy kto spędził trochę czasu na pustkowiach wiedział że Robronco zajmowało się produkcją robotów nie sprzętów domowych.
- Co, nie grzeje.
Zapytałam się klienta na co on odpowiedział coś co mnie trochę zbiło z tropu.
- Nie, po prostu przestał gadać.
Pierwszą moją myślą było "Wyjeb tego wariata za drzwi", drugą moją myślą było to że on ewidentnie ma problemy z mózgiem i będzie łatwo się na nim wzbogacić. Postanowiłam że wezmę ten toster, naprawie mu go żeby grzał i powiem mu po porost że się na niego obraził i dla tego nie gada. Kazałam mu go zostawić i wrócić z kilka dni a toster będzie jak nowy. Poczekałam aż wyjdzie z mojego warsztatu a potem rzuciłam ten opiekacz w kąt z zamiarem zabrania się za niego później.
Jeszcze tego samego dnia wieczorem po zamknięciu warsztatu jak co dzień siedziałam i zajmowałam się na spokojnie naprawą rzeczy które przynieśli za dnia. Zdążyłam naprawić kilka rzeczy zanim przyszłą kolej na toster. Miałam nadzieje na łatwą robotę typu wymiana spirali grzewczej i wyczyszczenie go, nie byłam gotowa na to co zobaczyłam po otwarciu go. W środku zamiast standardowych części jak na opiekacz czekała na mnie dość sporych rozmiarów bateria, zestaw audio składający się z dość dużego głośnika i mikrofonu ale najdziwniejszą rzeczą była chyba matryca osobowości wyciągnięta z Super-Sentinela.
Kto przy zdrowych zmysłach wsadza matryce osobowości z najbardziej zabójczej rzeczy jak kiedykolwiek istniała w Equestrii w toster?
Oglądając to dzieło sztuki szybko doszłam dlaczego toster "nie mówił", naprawa uszkodzonych przewodów do głośnika nie była trudna. Zaraz po podłączeniu go toster zaczął na mnie wrzeszczeć żebym go skręciła z powrotem i więcej nie dotykała bo mnie zabije. Po skręceniu i odstawiłam go na półkę postanowiłam go przepytać kim on jest oraz kto i po co go stworzył. Nie powiem żeby ta rozmowa była owocna, przez cały czas tylko opowiadał o swoich planach "zawładnięcia Equestrią" i nie chciał odpowiedzieć na żadne moje pytanie. Po pięciu minutach słuchania go miałam tego tak dość że owinęłam go szmatami i zamknęłam go w sejfie żeby nie musieć go słuchać.
Właściciel przyszedł po niego po dwóch dniach i był niezwykle uradowany że mógł znów porozmawiać ze swoim "przyjacielem", toster miał trochę inne zdanie. Zapłacił mi dość dobrze i już zbierał się do wyjścia gdy wpadło mi do głowy pytanie do niego.
- Przepraszam, ale czy mogę wiedzieć skąd ty go masz.
Zapytałam się go zanim wyszedł, na co on się do mnie odwrócił i powiedział tylko.
- The Core.
Po czym wyszedł z mojego warsztatu i więcej tej dwójki nigdy nie zobaczyłam. - Skończyła opowiadanie Blue dopijając resztki swojej herbaty.
<http://www.youtube.com/watch?v=U6kp4zBF-Rc>
No chyba ją pojebało.
- No dobra, opowiem wam coś co przytrafiło mi za czasów jak jeszcze prowadzałam warsztat w Nowej Appelosie. Nawet nie macie pojęcia ile rzeczy do naprawy mają czasem mieszkańcy takiej miejscowości. Naprawiałam tam wszystko, od terminali po odkurzacze. Przeważnie nic ciekawego, ale jednego zlecenia na długo nie zapomnę.
Była to deszczowa środa co czymś dziwnym na pustkowiach nie jest. Za to mój pierwszy klient tego dnia raczej zwykły nie był. Nic nie zwiastowało tego jak dziwne będzie on miał dla mnie zlecenie.
Wchodząc do sklepu wniósł ze sobą toster, postawił go na stole i zapytał czy jestem w stanie go naprawić. Nie wyglądał na zaniedbany, jak na 200 letni toster to był on w zadziwiająco dobrym stanie. Oglądając go z każdej strony coś przykuło moją uwagę, plakietka informacyjna na spodzie z napisem Robronco. Każdy kto spędził trochę czasu na pustkowiach wiedział że Robronco zajmowało się produkcją robotów nie sprzętów domowych.
- Co, nie grzeje.
Zapytałam się klienta na co on odpowiedział coś co mnie trochę zbiło z tropu.
- Nie, po prostu przestał gadać.
Pierwszą moją myślą było "Wyjeb tego wariata za drzwi", drugą moją myślą było to że on ewidentnie ma problemy z mózgiem i będzie łatwo się na nim wzbogacić. Postanowiłam że wezmę ten toster, naprawie mu go żeby grzał i powiem mu po porost że się na niego obraził i dla tego nie gada. Kazałam mu go zostawić i wrócić z kilka dni a toster będzie jak nowy. Poczekałam aż wyjdzie z mojego warsztatu a potem rzuciłam ten opiekacz w kąt z zamiarem zabrania się za niego później.
Jeszcze tego samego dnia wieczorem po zamknięciu warsztatu jak co dzień siedziałam i zajmowałam się na spokojnie naprawą rzeczy które przynieśli za dnia. Zdążyłam naprawić kilka rzeczy zanim przyszłą kolej na toster. Miałam nadzieje na łatwą robotę typu wymiana spirali grzewczej i wyczyszczenie go, nie byłam gotowa na to co zobaczyłam po otwarciu go. W środku zamiast standardowych części jak na opiekacz czekała na mnie dość sporych rozmiarów bateria, zestaw audio składający się z dość dużego głośnika i mikrofonu ale najdziwniejszą rzeczą była chyba matryca osobowości wyciągnięta z Super-Sentinela.
Kto przy zdrowych zmysłach wsadza matryce osobowości z najbardziej zabójczej rzeczy jak kiedykolwiek istniała w Equestrii w toster?
Oglądając to dzieło sztuki szybko doszłam dlaczego toster "nie mówił", naprawa uszkodzonych przewodów do głośnika nie była trudna. Zaraz po podłączeniu go toster zaczął na mnie wrzeszczeć żebym go skręciła z powrotem i więcej nie dotykała bo mnie zabije. Po skręceniu i odstawiłam go na półkę postanowiłam go przepytać kim on jest oraz kto i po co go stworzył. Nie powiem żeby ta rozmowa była owocna, przez cały czas tylko opowiadał o swoich planach "zawładnięcia Equestrią" i nie chciał odpowiedzieć na żadne moje pytanie. Po pięciu minutach słuchania go miałam tego tak dość że owinęłam go szmatami i zamknęłam go w sejfie żeby nie musieć go słuchać.
Właściciel przyszedł po niego po dwóch dniach i był niezwykle uradowany że mógł znów porozmawiać ze swoim "przyjacielem", toster miał trochę inne zdanie. Zapłacił mi dość dobrze i już zbierał się do wyjścia gdy wpadło mi do głowy pytanie do niego.
- Przepraszam, ale czy mogę wiedzieć skąd ty go masz.
Zapytałam się go zanim wyszedł, na co on się do mnie odwrócił i powiedział tylko.
- The Core.
Po czym wyszedł z mojego warsztatu i więcej tej dwójki nigdy nie zobaczyłam. - Skończyła opowiadanie Blue dopijając resztki swojej herbaty.
<http://www.youtube.com/watch?v=U6kp4zBF-Rc>
![[Obrazek: signature.php]](https://markjaw.fallout-equestria.pl/avatar/signature.php)