28-06-2013, 21:53
Sharp skinął głową do Blue. Zdążył odciągnąć kurek rewolweru i zrobić jeden krok w kierunku linii skrzyń robiącej za barykadę, gdy zza tejże wyszła postać. W pierwszej chwili niewiele brakowało do postrzelenia wymienionej wcześniej postaci. Rewolwer Sharpa był wycelowany dokładnie w przybysza, trzymany pewnie w polu telekinetycznym medyka. Długoletnie doświadczenie chirurgiczne powodowało, że broń była cały czas na celu, wodząc dokładnie za poruszającą się postacią.
Ze względu na stopień owinięcia nowo przybyłego w ubrania oraz fakt noszenia przez niego maski na twarzy, nie mógł stwierdzić nawet czy była to klacz czy ogier. O bardziej szczegółowym opisie nawet nie wspominając.
Jego wątpliwości w kwestii płci tajemniczego osobnika zostały szybko rozwiane, gdy ten się odezwał.
- Nie mam złych zamiarów. Co wy na to byśmy ubili niewielki interes? - medykowi coś nie pasowało. Coś bardzo nie pasowało. Niby interes to interes... ale jakoś nie ufał ogierowi, który podkradał się do obozów w masce, kapturze i płaszczu. Ciekawe dlaczego? - zapytał sam siebie, ironicznie.
- Kim jesteś i co tu robisz? Zaś co do handlu... jeszcze zobaczymy - powiedział do przybysza medyk. Nie był to szczyt dyplomacji handlowej, ale lepsze to niż postrzelenie go tuż po zauważeniu...
Starweave uparcie próbowała uczynić coś i otworzyć denerwującą skrzynkę raz za razem zaprzeczającą twierdzeniu, jakoby klacz była uzdolniona w otwieraniu zamków.
Mimo ciągłych niepowodzeń, za każdym razem próbowała ponownie, kierując się przekonaniem, że w końcu musi się udać.
Jednorożec był już naprawdę blisko otwarcia. Już słyszała charakterystyczne dźwięki elementów zamka wchodzących na odpowiednie pozycje... gdy w ostatnim momencie złamała kolejną spinkę.
Szkatułka najwyraźniej nie zamierzała poddać się tanim kosztem. Mogło się okazać, że poszukanie w karawanie klucza to jedyne rozwiązanie.
Rain szła spokojnie, rozglądając się na prawo i lewo w poszukiwaniu czegoś interesującego. Jeżeli zawód zwany geologiem jeszcze by istniał i klacz akurat trafiłaby się być takim geologiem, to teren byłby niezwykle wręcz interesujący, bo każda z tych skał by coś ciekawego jej powiedziała. Jako iż taka sytuacja nie zachodziła, skały mówiły tylko chórem "jesteśmy skałami".
Klacz kucyka ziemnego była już niedaleko ruin wyznaczonych za granicę jej poszukiwań. Dotarła do nich... i nic się nie stało. Były na nich widoczne ślady 200 lat stania na straży nieistniejącego już lasu.
Niestety, gdy tylko miała zamiar zawrócić w stronę oddalonej już ładny kawałek karawany, Pustkowia okazały się mieć ochotę jej dokopać i dać lekcję na temat chodzenia po pustyni bez konkretnej broni. Rainfall usłyszała za sobą charakterystyczny dźwięk wprowadzania pocisku do komory półautomatycznego pistoletu.
- Stój spokojnie, a nikomu nic się nie stanie... - usłyszała za sobą zachrypły głos, który to mógł należeć jedynie do ghula. A fakt, że, mimo niemalże pewnego operowania bronią w dokładnie tej sekundzie, mówił wyraźnie, sugerował jednorożca.
I dlatego na Pustkowiach większość chodzi w uzbrojonych grupach.
<Don't blame me.>
Ze względu na stopień owinięcia nowo przybyłego w ubrania oraz fakt noszenia przez niego maski na twarzy, nie mógł stwierdzić nawet czy była to klacz czy ogier. O bardziej szczegółowym opisie nawet nie wspominając.
Jego wątpliwości w kwestii płci tajemniczego osobnika zostały szybko rozwiane, gdy ten się odezwał.
- Nie mam złych zamiarów. Co wy na to byśmy ubili niewielki interes? - medykowi coś nie pasowało. Coś bardzo nie pasowało. Niby interes to interes... ale jakoś nie ufał ogierowi, który podkradał się do obozów w masce, kapturze i płaszczu. Ciekawe dlaczego? - zapytał sam siebie, ironicznie.
- Kim jesteś i co tu robisz? Zaś co do handlu... jeszcze zobaczymy - powiedział do przybysza medyk. Nie był to szczyt dyplomacji handlowej, ale lepsze to niż postrzelenie go tuż po zauważeniu...
Starweave uparcie próbowała uczynić coś i otworzyć denerwującą skrzynkę raz za razem zaprzeczającą twierdzeniu, jakoby klacz była uzdolniona w otwieraniu zamków.
Mimo ciągłych niepowodzeń, za każdym razem próbowała ponownie, kierując się przekonaniem, że w końcu musi się udać.
Jednorożec był już naprawdę blisko otwarcia. Już słyszała charakterystyczne dźwięki elementów zamka wchodzących na odpowiednie pozycje... gdy w ostatnim momencie złamała kolejną spinkę.
Szkatułka najwyraźniej nie zamierzała poddać się tanim kosztem. Mogło się okazać, że poszukanie w karawanie klucza to jedyne rozwiązanie.
Rain szła spokojnie, rozglądając się na prawo i lewo w poszukiwaniu czegoś interesującego. Jeżeli zawód zwany geologiem jeszcze by istniał i klacz akurat trafiłaby się być takim geologiem, to teren byłby niezwykle wręcz interesujący, bo każda z tych skał by coś ciekawego jej powiedziała. Jako iż taka sytuacja nie zachodziła, skały mówiły tylko chórem "jesteśmy skałami".
Klacz kucyka ziemnego była już niedaleko ruin wyznaczonych za granicę jej poszukiwań. Dotarła do nich... i nic się nie stało. Były na nich widoczne ślady 200 lat stania na straży nieistniejącego już lasu.
Niestety, gdy tylko miała zamiar zawrócić w stronę oddalonej już ładny kawałek karawany, Pustkowia okazały się mieć ochotę jej dokopać i dać lekcję na temat chodzenia po pustyni bez konkretnej broni. Rainfall usłyszała za sobą charakterystyczny dźwięk wprowadzania pocisku do komory półautomatycznego pistoletu.
- Stój spokojnie, a nikomu nic się nie stanie... - usłyszała za sobą zachrypły głos, który to mógł należeć jedynie do ghula. A fakt, że, mimo niemalże pewnego operowania bronią w dokładnie tej sekundzie, mówił wyraźnie, sugerował jednorożca.
I dlatego na Pustkowiach większość chodzi w uzbrojonych grupach.
<Don't blame me.>
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.