19-07-2013, 21:54
Sharp usłyszał odpowiedź przyjaciółki. Nie kazała mu się wynosić ani nic podobnego, tak więc doszedł do wniosku, że może wejść do środka. To też zrobił, znikając we wnętrzu wozu.
Spostrzegł bałagan w środku, sprzątany przez Blue. Nie zadając zbędnych pytań, uaktywnił swoją lewitację i zaczął pomagać drugiemu jednorożcowi w uprzątnięciu skrzyń leżących tu i tam w całym wozie.
Domyślał się, ba, wiedział niemalże na pewno, czym spowodowany był bałagan właśnie przez niego i Blue usuwany. Ale nie widział sensu w wypominaniu, czy choćby przypominaniu tego tej drugiej. Lepiej było zignorować całą sytuację. Medyk wiedział, że jego przyjaciółka ma za sobą bardzo nieprzyjemne przejścia, mimo nie znania żadnych szczegółów, i wolał nie drążyć tematu, bojąc się, że nadepnie na jakąś minę.
Gdy skończyli z bałaganem, Blue siadła przy zakupionym, w opinii Sharpa za zdecydowanie zbyt cenne rzeczy, niewielkim terminalu. Zbliżył się do niej, samemu siadając po jej prawej, z tyłu, tak, żeby móc jako-tako widzieć, co właściwie robi, nie przeszkadzając za bardzo.
- Co masz zamiar z tym zrobić, tak w ogóle? - zapytał się z ciekawości, święcie przekonany, że tak czy siak nie zrozumie odpowiedzi. Zawsze była jakaś szansa, że niebieski kucyk ma jednak zamiar zrobić z kawałem elektronicznego złomu coś, co można zrozumieć bez lat doświadczenia w pracy z tymi ustrojstwami.
Najemnik wciąż szukał swojego młodszego krewnego. Widząc zażartą dyskusję i krzyki przy ognisku, zdecydował się nie iść tam. Żaden z kucyków w obozowisku nie miał możliwości wiedzieć, co przechodziło przez umysł ciemnożółtego kucyka, ale nie było to nic przyjemnego.
Niemalże zaczął panikować, ale zobaczył swoje zbawienie: tajemniczo wyglądającego kucyka siedzącego w ciszy na uboczu.
Udał się w jego kierunku, podchodząc od frontu, nie chcąc by ten uznał, że się do niego zakrada.
- Przepraszam... - powiedział najspokojniejszym głosem na jaki go było stać - czy widziałeś gdzieś może młodego ogiera podobnego do mnie, czerwonowłosego? - zapytał się, automatycznie zakładając, że tajemniczy osobnik jest ogierem. Nie zwrócił uwagi na dziwną składnię swojego zdania, tylko jakaś tajemnicza interwencja Księżniczek powstrzymywała go od krzyczenia tak głośno jak tylko mógł i panikowania.
Zauważając, że kucyk go najwyraźniej nie usłyszał*, bądź też nie zrozumiał, powtórzył pytanie ponownie po krótkiej chwili.
<Zakładam, że Xander na początku miał jeszcze słuchawki włączone i je zdjął/wyłączył dopiero po chwili.
Spostrzegł bałagan w środku, sprzątany przez Blue. Nie zadając zbędnych pytań, uaktywnił swoją lewitację i zaczął pomagać drugiemu jednorożcowi w uprzątnięciu skrzyń leżących tu i tam w całym wozie.
Domyślał się, ba, wiedział niemalże na pewno, czym spowodowany był bałagan właśnie przez niego i Blue usuwany. Ale nie widział sensu w wypominaniu, czy choćby przypominaniu tego tej drugiej. Lepiej było zignorować całą sytuację. Medyk wiedział, że jego przyjaciółka ma za sobą bardzo nieprzyjemne przejścia, mimo nie znania żadnych szczegółów, i wolał nie drążyć tematu, bojąc się, że nadepnie na jakąś minę.
Gdy skończyli z bałaganem, Blue siadła przy zakupionym, w opinii Sharpa za zdecydowanie zbyt cenne rzeczy, niewielkim terminalu. Zbliżył się do niej, samemu siadając po jej prawej, z tyłu, tak, żeby móc jako-tako widzieć, co właściwie robi, nie przeszkadzając za bardzo.
- Co masz zamiar z tym zrobić, tak w ogóle? - zapytał się z ciekawości, święcie przekonany, że tak czy siak nie zrozumie odpowiedzi. Zawsze była jakaś szansa, że niebieski kucyk ma jednak zamiar zrobić z kawałem elektronicznego złomu coś, co można zrozumieć bez lat doświadczenia w pracy z tymi ustrojstwami.
Najemnik wciąż szukał swojego młodszego krewnego. Widząc zażartą dyskusję i krzyki przy ognisku, zdecydował się nie iść tam. Żaden z kucyków w obozowisku nie miał możliwości wiedzieć, co przechodziło przez umysł ciemnożółtego kucyka, ale nie było to nic przyjemnego.
Niemalże zaczął panikować, ale zobaczył swoje zbawienie: tajemniczo wyglądającego kucyka siedzącego w ciszy na uboczu.
Udał się w jego kierunku, podchodząc od frontu, nie chcąc by ten uznał, że się do niego zakrada.
- Przepraszam... - powiedział najspokojniejszym głosem na jaki go było stać - czy widziałeś gdzieś może młodego ogiera podobnego do mnie, czerwonowłosego? - zapytał się, automatycznie zakładając, że tajemniczy osobnik jest ogierem. Nie zwrócił uwagi na dziwną składnię swojego zdania, tylko jakaś tajemnicza interwencja Księżniczek powstrzymywała go od krzyczenia tak głośno jak tylko mógł i panikowania.
Zauważając, że kucyk go najwyraźniej nie usłyszał*, bądź też nie zrozumiał, powtórzył pytanie ponownie po krótkiej chwili.
<Zakładam, że Xander na początku miał jeszcze słuchawki włączone i je zdjął/wyłączył dopiero po chwili.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.