Pustkowia Equestrii

[Wizio]

- Hej hej, spokojnie, nic się nie stało – powiedziała spokojnie Starwave, która powoli podchodziła do White. – Spokojnie, przecież wszystko skończyło się dobrze, Ghul nie żyję, a Rainfall ma swój szampon. Nikt od nikogo się nie odwróci - kontynuowała swój monolog. Nagle jednak klacz błyskawicznie padła na ziemie. Strzał był bardzo blisko, więc nie dało się go nie usłyszeć. Staple na myśl, iż mogą ich zaatakować, sierść zjeżyła się na grzbiecie. Ona była teraz... niedyspozycyjna psychicznie, gdyż aktualnie leżała skulona na ziemi , i trzęsła się ze strachu.

Sam wystrzał wcale nie pomógł jej "powrócić do rzeczywistości", tylko jeszcze bardziej ją przerazić i zniechęcić do dalszych ruchów i czynności. White była strasznie tchórzliwa, i słaba psychicznie, co łatwo można było zauważyć. Była ona młodzikiem w tym wielkim świecie, a przed sobą zapewne miała... weteranów tego świata, jeśli tak ich można było nazwać. Ona natomiast... cudem przeżyła ten cholerny tydzień pustkowi. Kryjąc się gdzie popadnie, i omijając zagrożeń.

Pozostawał jeszcze fakt tego, iż nie wszyscy mogą ją zaakceptować. Mogę ją wywalić, wykorzystać, a nawet zabić. Im więcej biła się z myślami na te tematy, tym więcej czuła, iż jest to prawda, której zakończenie... nie spodoba jej się za bardzo. Przeżyła tydzień tylko po to, aby zostać... zabita jak bezwartościowy śmieć. Z tego co już zauważyła, to w tym podłym świecie śmierć swe żniwa zbierała prawdopodobnie codziennie, co ją właściwie nie dziwi.

- Chciałabym umieć cokolwiek tutaj zrobić... - powiedziała cicho do siebie. Nie dało się tego jednak zrozumieć, gdyż jej ogólny stan, zmienił te słowa w wysoki, i niezrozumiały pisk, który również był ledwo słyszalny.