08-08-2013, 14:32
Blue weszła do jednego z wozów i zaczęła swoje poszukiwania żywności i wody. Na karawanie wiozącej między innymi właśnie żywność i wodę, nie należało to do trudnych zadań. Już w pierwszej skrzyni znalazła czystą wodę w butelkach, ułożoną w rzędy w całej, wcale nie małej, skrzyni. W kolejnej była, ponownie, woda, ale w trzeciej z kolei transportowane były całkiem spore ilości żywności. Były to głównie przedwojenne konserwy, których przebywanie tam zawdzięczano scavengerom, ale, co ciekawe i cokolwiek nietypowe, w skrzyni przewożono także trochę świeżych jabłek. Pozostałe, ułożone w wozie, czasem i po kilka w stosie, skrzynie, jeszcze nie zdradziły swej zawartości, jednakowoż było prawdopodobne, że, tak jak do tej pory otwarte, skrywają bogactwa rzadkie na Pustkowiach.
Sharp opuścił kopyto, widząc, że zebra najwyraźniej nie jest gotowa na kontakt fizyczny z kimkolwiek. Warto było spróbować. I wtedy jego rozmówca się uśmiechnął. Tego medyk nie oczekiwał, ale poczuł miłe ciepło. Wiedział, że prawdopodobnie nie czyni dobrze, zapraszając zebrę do karawany. Jemu było wszystko jedno, czy ogier... Przydałoby się go zapytać o imię. Niezależnie od tego, dla Sharpa czyjaś rasa nie miała znaczenia, co nie zmieniało faktu, że inni mogą to odbierać zupełnie inaczej. Włącznie z opcją "Zebra? Strzelać!".
Zebra zaczęła coś mówić. Medyk natychmiast przeniósł uwagę na niego, ale ogier wpatrywał się w horyzont, jakby mówił bardziej do siebie, niż do kogokolwiek innego. Mimo wszystko, jego słowa wskazywały na to, że mówił do jednorożca. Wesoły ton na koniec tak ponurej wypowiedzi nie był niczym dziwnym. Życie w takim świecie, zwłaszcza tak samotne jak tej zebry, powodowało występowanie cokolwiek specyficznego humoru.
- A jeśli chodzi o zostanie z wami... Tu, no cóż... Tak jak sam powiedziałeś, nie każdy musiał by być z tego powodu szczęśliwy. Ale, póki co, ty jesteś w porządku, może warto spróbować. Tylko... - Sharp słuchał wyraźnie, co ogier ma do powiedzenia. Podejrzewał, że zaraz padną jakieś ciężkie do zaakceptowania warunki. Medyk nie był nigdy dobrym negocjatorem, tak więc wątpił, żeby udało mu się wygadać zebrę z warunków, jakiekolwiek by one nie były.
- To nieco niedorzeczny zwyczaj - Oho, zaczyna się - ale sądzę że odda idealnie powagę sytuacji. Chodzi o przysięgę krwi. Musisz mi przysiąc że nikomu nie powiesz kim jestem. - Racja. Niedorzeczny zwyczaj.
Obserwował ruchy zebry, a myśli w jego głowie galopowały.
Rzadko cokolwiek komukolwiek obiecywał, a przysięgał jeszcze rzadziej. Tworzyło to zbędne zobowiązania. A na taki warunek nie mógł się zgodzić. Owszem, potrafił utrzymać tajemnicę, ale jakoś nie wyobrażał sobie tego. Nie mógł być jedynym kucykiem w karawanie znającym tożsamość przybysza.
Owszem, nie był też za tym, żeby wejść bezceremonialnie na środek obozu i ogłosić, że mają zebrę w ekipie, ale musiał komuś powiedzieć. Komuś, komu mógł zaufać. Tak się składało, że w karawanie był tylko jeden taki kucyk.
- Zrób to co ja i przybij. Od tej chwili jeśli komuś powiesz, a on zrobi coś głupiego i zginie. Będziesz to mógł traktować tak, jakbyś to ty wydał na niego wyrok śmierci. Tak przy okazji, jestem Xander - Zatem sprawa z imieniem załatwiona. Sharp skinął głową, wyciągnął nóż i odciągnął lekko rękaw na swojej lewej przedniej nodze za pomocą telekinezy. Spojrzał w oczy ogiera.
- Z jednym wyjątkiem. Powiem jednej osobie, ale tylko, jeżeli się na to zgodzisz po spotkaniu tej osoby - powiedział do Xandera, rozpoczynając płytkie nacięcie na swojej własnej nodze. Wiedział, jak ciąć, żeby uzyskać pożądany efekt: zazwyczaj ciął kucyki w cokolwiek innych celach, a nożem na pewno by nie potrafił dobrze walczyć, ale zwykłe, precyzyjne nacięcie to było dla niego coś banalnie prostego. Zgarnął niewielką ilość krwi, jaka pojawiła się po wycofaniu noża, na spód swojego prawego przedniego kopyta.
Wyciągnął wspomniane kopyto ku zebrze, jednak zatrzymując je kilkanaście centymetrów od kopyta rozmówcy.
- Umowa stoi? - zapytał, powoli i spokojnym głosem, ale sugerującym, że sprzeciw będzie początkiem co najmniej bardzo długiej dyskusji.
Sharp opuścił kopyto, widząc, że zebra najwyraźniej nie jest gotowa na kontakt fizyczny z kimkolwiek. Warto było spróbować. I wtedy jego rozmówca się uśmiechnął. Tego medyk nie oczekiwał, ale poczuł miłe ciepło. Wiedział, że prawdopodobnie nie czyni dobrze, zapraszając zebrę do karawany. Jemu było wszystko jedno, czy ogier... Przydałoby się go zapytać o imię. Niezależnie od tego, dla Sharpa czyjaś rasa nie miała znaczenia, co nie zmieniało faktu, że inni mogą to odbierać zupełnie inaczej. Włącznie z opcją "Zebra? Strzelać!".
Zebra zaczęła coś mówić. Medyk natychmiast przeniósł uwagę na niego, ale ogier wpatrywał się w horyzont, jakby mówił bardziej do siebie, niż do kogokolwiek innego. Mimo wszystko, jego słowa wskazywały na to, że mówił do jednorożca. Wesoły ton na koniec tak ponurej wypowiedzi nie był niczym dziwnym. Życie w takim świecie, zwłaszcza tak samotne jak tej zebry, powodowało występowanie cokolwiek specyficznego humoru.
- A jeśli chodzi o zostanie z wami... Tu, no cóż... Tak jak sam powiedziałeś, nie każdy musiał by być z tego powodu szczęśliwy. Ale, póki co, ty jesteś w porządku, może warto spróbować. Tylko... - Sharp słuchał wyraźnie, co ogier ma do powiedzenia. Podejrzewał, że zaraz padną jakieś ciężkie do zaakceptowania warunki. Medyk nie był nigdy dobrym negocjatorem, tak więc wątpił, żeby udało mu się wygadać zebrę z warunków, jakiekolwiek by one nie były.
- To nieco niedorzeczny zwyczaj - Oho, zaczyna się - ale sądzę że odda idealnie powagę sytuacji. Chodzi o przysięgę krwi. Musisz mi przysiąc że nikomu nie powiesz kim jestem. - Racja. Niedorzeczny zwyczaj.
Obserwował ruchy zebry, a myśli w jego głowie galopowały.
Rzadko cokolwiek komukolwiek obiecywał, a przysięgał jeszcze rzadziej. Tworzyło to zbędne zobowiązania. A na taki warunek nie mógł się zgodzić. Owszem, potrafił utrzymać tajemnicę, ale jakoś nie wyobrażał sobie tego. Nie mógł być jedynym kucykiem w karawanie znającym tożsamość przybysza.
Owszem, nie był też za tym, żeby wejść bezceremonialnie na środek obozu i ogłosić, że mają zebrę w ekipie, ale musiał komuś powiedzieć. Komuś, komu mógł zaufać. Tak się składało, że w karawanie był tylko jeden taki kucyk.
- Zrób to co ja i przybij. Od tej chwili jeśli komuś powiesz, a on zrobi coś głupiego i zginie. Będziesz to mógł traktować tak, jakbyś to ty wydał na niego wyrok śmierci. Tak przy okazji, jestem Xander - Zatem sprawa z imieniem załatwiona. Sharp skinął głową, wyciągnął nóż i odciągnął lekko rękaw na swojej lewej przedniej nodze za pomocą telekinezy. Spojrzał w oczy ogiera.
- Z jednym wyjątkiem. Powiem jednej osobie, ale tylko, jeżeli się na to zgodzisz po spotkaniu tej osoby - powiedział do Xandera, rozpoczynając płytkie nacięcie na swojej własnej nodze. Wiedział, jak ciąć, żeby uzyskać pożądany efekt: zazwyczaj ciął kucyki w cokolwiek innych celach, a nożem na pewno by nie potrafił dobrze walczyć, ale zwykłe, precyzyjne nacięcie to było dla niego coś banalnie prostego. Zgarnął niewielką ilość krwi, jaka pojawiła się po wycofaniu noża, na spód swojego prawego przedniego kopyta.
Wyciągnął wspomniane kopyto ku zebrze, jednak zatrzymując je kilkanaście centymetrów od kopyta rozmówcy.
- Umowa stoi? - zapytał, powoli i spokojnym głosem, ale sugerującym, że sprzeciw będzie początkiem co najmniej bardzo długiej dyskusji.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.