20-08-2013, 22:15
Mimo niezwykle profesjonalnie wykonanego ruchu szturchającego przez Starweave, śpiący ogier nie przedstawiał najmniejszych zamiarów ruszenia się, o obudzeniu się, czy jakiejkolwiek innej aktywności poza oddychaniem, nie mówiąc. Leżał na lewym boku, śpiąc głęboko. Wyglądało na to, że w obecnym stanie mógłby przespać strzelaninę. Albo kolejny koniec świata, na dobrą sprawę. Powtarzanie czynności szturchania przez klacz też nic nie dawało. Najwyraźniej kucyk otrzymał dość pokaźną dawkę odpowiednich środków medycznych.
Tymczasem przy ognisku, Sharp złapał termos w swoją telekinezę i skinął głową w podziękowaniu. Wyciągnął ze swoich juków blaszany kubek i, uprzednio dokonując pobieżnej inspekcji wnętrza tegoż kubka, bo różne rzeczy już w nim znajdować mu się zdarzało, nalał do niego gorącego napoju.
Rozejrzał się po obozie. Zauważył dwie klacze... co one, do cholery, wyprawiają? Poza była dość jednoznaczna, jednakowoż bez ogiera czy też pewnych, rzadkich na pustkowiach, urządzeń, byłoby im ciężko cokolwiek zrobić. Po około dwóch sekundach medyk zorientował się, z czym męczą się dwa kucyki. Widać założenie siodła bojowego nie należało do prostych rzeczy. Ciekawe... zdawałoby się, że kucyk miał je umieć szybko założyć, a tu proszę, pomyślał medyk, lekko się uśmiechając i kręcąc głową w reakcji na dość ciekawe metody klaczy na montowanie uzbrojenia.
Spojrzał z powrotem na okolice ogniska, akurat by usłyszeć, jak Blue go przedstawia. Teraz dopiero zwrócił jakąkolwiek uwagę na trzeciego kucyka.
Poczekał, aż jego przyjaciółka skończy mówić, po czym skinął przyjaźnie głową.
- Miło mi - powiedział z uśmiechem na twarzy. Jednakże tuż po tym spojrzał na Blue z niemym pytaniem w oczach. Co zdołała wyciągnąć z tej całej White Staple? Jeżeli tak w ogóle się nazywała. W jakim stopniu rąbnięta była? W jego spojrzeniu zmartwienie, jakie zagrożenie może reprezentować nowy kucyk, było dość wyraźne. Nie myślał na razie o tym, czy da się jakoś jej pomóc, analizował jedynie zagrożenie dla reszty karawany.
Tymczasem przy ognisku, Sharp złapał termos w swoją telekinezę i skinął głową w podziękowaniu. Wyciągnął ze swoich juków blaszany kubek i, uprzednio dokonując pobieżnej inspekcji wnętrza tegoż kubka, bo różne rzeczy już w nim znajdować mu się zdarzało, nalał do niego gorącego napoju.
Rozejrzał się po obozie. Zauważył dwie klacze... co one, do cholery, wyprawiają? Poza była dość jednoznaczna, jednakowoż bez ogiera czy też pewnych, rzadkich na pustkowiach, urządzeń, byłoby im ciężko cokolwiek zrobić. Po około dwóch sekundach medyk zorientował się, z czym męczą się dwa kucyki. Widać założenie siodła bojowego nie należało do prostych rzeczy. Ciekawe... zdawałoby się, że kucyk miał je umieć szybko założyć, a tu proszę, pomyślał medyk, lekko się uśmiechając i kręcąc głową w reakcji na dość ciekawe metody klaczy na montowanie uzbrojenia.
Spojrzał z powrotem na okolice ogniska, akurat by usłyszeć, jak Blue go przedstawia. Teraz dopiero zwrócił jakąkolwiek uwagę na trzeciego kucyka.
Poczekał, aż jego przyjaciółka skończy mówić, po czym skinął przyjaźnie głową.
- Miło mi - powiedział z uśmiechem na twarzy. Jednakże tuż po tym spojrzał na Blue z niemym pytaniem w oczach. Co zdołała wyciągnąć z tej całej White Staple? Jeżeli tak w ogóle się nazywała. W jakim stopniu rąbnięta była? W jego spojrzeniu zmartwienie, jakie zagrożenie może reprezentować nowy kucyk, było dość wyraźne. Nie myślał na razie o tym, czy da się jakoś jej pomóc, analizował jedynie zagrożenie dla reszty karawany.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.