04-09-2013, 19:54
Medyk wysłuchał odpowiedzi Starweave, po czym skinął głową i rozpoczął krótką podróż w kierunku wozu. Zanotował w głowie, że w środku jest też Rainfall. Wdrapał się na pojazd, momentalnie się rozglądając. Zauważył nieprzytomnego kucyka, leżącego tak jak go wcześniej zostawił. Smród w wozie nie należał do przyjemnych, ale Sharp akurat do takich spraw był przyzwyczajony. Mało kto na Pustkowiach się mył regularnie. Ba, były kucyki, które tego po prostu nie lubiły robić, z powodów znanych tylko sobie.
Skinął głową ku klaczy kucyka ziemnego wyposażonej w swój imponujący egzemplarz przemysłowego miotacza ołowiu. Zwrócił swój wzrok z powrotem ku leżącemu bandycie. Bez dalszych ceregieli, skupił swoją magię. Róg jednorożca zaczął świecić, najpierw ledwo zauważalnie, po chwili zaś znana wszystkim poświata oświetlała wnętrze wozu. Nie silnie, nie było to potężne czy skomplikowane zaklęcie, których Sharp nigdy nie był w stanie rzucać, ale na tyle wyraźnie, że można było teraz dojrzeć w środku szczegóły otoczenia, w przeciwieństwie do stanu wcześniejszego, czyli półmroku.
Dla medyka zaklęcia medyczne nigdy nie były jakimś wielkim problemem. Owszem, wybudzenie było dość skomplikowane, zwłaszcza, że wybudzał kucyka uśpionego za pomocą chemikaliów, a nie zaklęcia. W zasadzie można to było porównać do zaklęcia usuwającego narkotyki z organizmu, ale to było o wiele prostsze. W końcu jednorożec zakończył proces rzucania zaklęcia, a wnętrze wozu ponownie zatonęło w półmroku.
Spojrzał na kucyka, który był celem magii Sharpa. W pierwszej chwili nic nie wskazywało na to, aby zaklęcie wywarło jakikolwiek efekt. Po kilku długich sekundach, kucyk poruszył lekko kopytami i zakaszlał cicho.
Sharp wycofał się do tyłu, pragnąc być obserwatorem, a nie prowadzącym rozmowę. Zaklęcie działało, nie był na razie do niczego potrzebny tuż koło rannego. Zwrócił wzrok na Starweave i ruszył znacząco głową, wskazując na leżącego, jakby chcąc powiedzieć "No dalej, twoja kolej.".
Cofnął się jeszcze parę kroków, znajdując sobie dobre miejsce częściowo za jakąś skrzynią. Róg medyka ponownie zaświecił, gdy ten odpiął kaburę i wyciągnął rewolwer. Wolał nie ryzykować, a dwie klacze mogły być za blisko bandyty, by zareagować, gdyby okazał się kompletnym wariatem. Położył rewolwer na skrzynce, mając go cały czas w polu widzenia i mogąc go szybko złapać. Nie odciągał kurka. Dźwięk był zbyt charakterystyczny, przy takiej ciszy zwróciłby uwagę wszystkich w wozie.
Mimo chwili marszu, Iron nie znalazła nic ciekawego. Skały i martwe drzewa ciągnęły się w każdym kierunku. Szła dalej, nucąc muzykę. W końcu potknęła się o coś, co na pewno głazem nie było. A upewniał w tym ciekawy fakt, że przy uderzeniu tego czegoś kopytem, wydało odgłos uderzania kopytem o metal, nie o kamień. Przy bliższej inspekcji okazało się, że jest to rodzaj włazu, wyglądającego jakby w miejscu go trzymała prosta siła grawitacji, a nie jakiś skomplikowany zamek.
Skinął głową ku klaczy kucyka ziemnego wyposażonej w swój imponujący egzemplarz przemysłowego miotacza ołowiu. Zwrócił swój wzrok z powrotem ku leżącemu bandycie. Bez dalszych ceregieli, skupił swoją magię. Róg jednorożca zaczął świecić, najpierw ledwo zauważalnie, po chwili zaś znana wszystkim poświata oświetlała wnętrze wozu. Nie silnie, nie było to potężne czy skomplikowane zaklęcie, których Sharp nigdy nie był w stanie rzucać, ale na tyle wyraźnie, że można było teraz dojrzeć w środku szczegóły otoczenia, w przeciwieństwie do stanu wcześniejszego, czyli półmroku.
Dla medyka zaklęcia medyczne nigdy nie były jakimś wielkim problemem. Owszem, wybudzenie było dość skomplikowane, zwłaszcza, że wybudzał kucyka uśpionego za pomocą chemikaliów, a nie zaklęcia. W zasadzie można to było porównać do zaklęcia usuwającego narkotyki z organizmu, ale to było o wiele prostsze. W końcu jednorożec zakończył proces rzucania zaklęcia, a wnętrze wozu ponownie zatonęło w półmroku.
Spojrzał na kucyka, który był celem magii Sharpa. W pierwszej chwili nic nie wskazywało na to, aby zaklęcie wywarło jakikolwiek efekt. Po kilku długich sekundach, kucyk poruszył lekko kopytami i zakaszlał cicho.
Sharp wycofał się do tyłu, pragnąc być obserwatorem, a nie prowadzącym rozmowę. Zaklęcie działało, nie był na razie do niczego potrzebny tuż koło rannego. Zwrócił wzrok na Starweave i ruszył znacząco głową, wskazując na leżącego, jakby chcąc powiedzieć "No dalej, twoja kolej.".
Cofnął się jeszcze parę kroków, znajdując sobie dobre miejsce częściowo za jakąś skrzynią. Róg medyka ponownie zaświecił, gdy ten odpiął kaburę i wyciągnął rewolwer. Wolał nie ryzykować, a dwie klacze mogły być za blisko bandyty, by zareagować, gdyby okazał się kompletnym wariatem. Położył rewolwer na skrzynce, mając go cały czas w polu widzenia i mogąc go szybko złapać. Nie odciągał kurka. Dźwięk był zbyt charakterystyczny, przy takiej ciszy zwróciłby uwagę wszystkich w wozie.
Mimo chwili marszu, Iron nie znalazła nic ciekawego. Skały i martwe drzewa ciągnęły się w każdym kierunku. Szła dalej, nucąc muzykę. W końcu potknęła się o coś, co na pewno głazem nie było. A upewniał w tym ciekawy fakt, że przy uderzeniu tego czegoś kopytem, wydało odgłos uderzania kopytem o metal, nie o kamień. Przy bliższej inspekcji okazało się, że jest to rodzaj włazu, wyglądającego jakby w miejscu go trzymała prosta siła grawitacji, a nie jakiś skomplikowany zamek.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.