Pustkowia Equestrii

[MarkJaw]

Blue podążała powoli za Rustym wokół obozu rozglądając się za jakimikolwiek zagrożeniami. W każdym bądź razie robiła to za pomocą jednego oka gdyż cały widok w drugim zasłaniał jej okno z kolekcją jej muzyki. Muzyka w radiu zdążyła się już znudzić co nie było dziwne gdyż Pon-3 miał w repertuarze chyba tylko kilka utworów i dość często one się powtarzały, ktoś naprawdę powinien mu dostarczyć trochę nowych nagrań. Kolekcja utworów którą posiadała Blue była dość pokaźna jak na pustkowia, kilka lat spędzonych na “odwiedzaniu” stajni i przegrzebywaniu tam komputerów umożliwiło jej zdobycie utworów których nikt inny na pustkowiach nie słyszał. Czasem się nawet zastanawiała czy nie opłacało by się nie opchnąć tej kolekcji naczelnemu ghulowi pustkowi gdy następnym razem będzie w Tenpony Tower. Najbardziej była zadowolona ze swojej kolekcji utworów w wykonaniu Octavi przez którą właśnie się przewijała w poszukiwaniu jednego z jej ulubionych utworów.

Idąc przed siebie dostrzegła kątem oka które obserwowało otoczenie że jej towarzysz się zatrzymał i dawał jej znać żeby zrobiła to samo i była cicho. Zamknęła ona wszystkie otwarte okna i podążyła wzrokiem w miejsce które on jej wskazywał. Na początku Blue nic ciekawego tam nie widziała lecz po chwili z pod wozu wychyliła się mała słodziutka myszka. Obserwowała ona jak biedne stworzonko szuka pożywienia pod wozem, nie znajdując nic zaczęła się ona kierować z powrotem na pustkowia. Zastanawiała się ona czy nie poczęstować biedactwa czymś do jedzenia. Już miała podejść do gryzonia gdy przed jej celem w ziemie wbiło się ostrze by po chwili drugie wbiło się dokładnie w bezbronne stworzenie. Wbrew pozorom śmierć nie nadeszła dla biedactwa szybko, leżało ono chwilę przybite do ziemi wykrwawiając się powoli.

Blue usiadła w pewnej odległości od krwawej sceny i obserwowała ja Rusty podchodzi do swojej zdobyczy i zaczyna ją oprawiać. Witamy na pustkowiach, w miejscu gdzie najbardziej dostaje się najmniejszym i bezbronnym. pomyślała Blue wpatrując jak jej towarzysz sprawnie oczyszczał z wnętrzności swoja zdobycz. Mogła się ona sprzeczać z nim, zapytać go czemu to zrobił, ale dobrze wiedziała dlaczego on to zrobił. Na pustkowiach czasem żeby przeżyć lub ocalić kogoś, ktoś musiał zginąć. Wiedziała ona o tym bardzo dobrze gdyż sama wiele razy żeby kogoś uratować, musiała kogoś zabić. Więc siedziała w ciszy i przyglądała się jak Rust pracuje. W końcu gdy skończył, odwrócił się do niej i się odezwał.

- Przyzwyczajenie. - powiedział. - Potrafię je nawet nieźle przyrządzić.

- Podziękuje, ale nie przepadam za mięsem, nie zależnie jak dobrze przyprawione. - opowiedziała wstając i wznawiając patrol.

Kontynuowali marsz wokół obozu przez jakiś czas gdy w pewnym momencie Rust podszedł do jednego wozu i zaczął się przysłuchiwać co się dzieje w środku. Chwile Blue to zajęło ale w końcu ustaliła przy którym wozie stoją i co, a raczej kto był w środku. Podeszła ona powoli sam do ściany wozu i wytężyła słuch wyłapując urywki czyjejś rozmowy.

- Masz pojęcie co tam jest grane? - usłyszała pytanie od Rustiego.

- Nie mam najmniejszego pojęcia. W tym wozie był trzymany jeden z kucy który nas wcześniej zaatakował po tym jak Sharpi go połatał. Najwyraźniej musiał się obudzić i ktoś go przesłuchuje.