28-09-2013, 22:01
Starweave siedziała tak jeszcze przez chwilę, zerkając to jakiś czas na przesłuchiwanego. Sharp przyjął do siebie „poradę” klaczy, odnośnie lewitowania broni. Następnie zrobił i powiedział coś co jej się ewidentnie nie spodobało. ”Chce się mnie pozbyć, już jestem tu niepotrzebna” pomyślała. Jednak nim zdążyła podjąć jakąkolwiek akcje, w wozie pojawiła się głowa Blue.
- O, jakże miło, że do nasz dołączasz. Może zechcesz to usłyszeć – powiedział medyk, tak jakby niespecjalnie chciał się widzieć właśnie teraz z tą klaczą. Ku dużemu zaskoczeniu białowłosej, Blue tak jakby gdyby nigdy nic, władowała się na wóz i tak po prostu przejęła pałeczkę Starweave. Jeszcze dziwniejszą rzeczą, był sposób w jaki Blue zaczęła swoje własne przesłuchanie. ”Nie zaproponowałaś mu herbatki? Jesteś potworem!” Jakaś cześć Star chciała by, aby jej usta wypowiedziały te ironiczne myśli, stety bądź niestety tak się nie stało. ”Cwaniara, jak bym od samego początku wiedziała na czym stoję, także użyła bym właśnie tej strategii.” Myślała klacz, wyrabiając sobie tym samym nowe zdanie o swoich towarzyszach.
Po chwili wróciła ona z powrotem na ziemię i zdała sobie sprawę, że to jednak dobrze będzie go teraz wesprzeć. Właściwie to ona go miała wesprzeć, obiecała to jasnobrązowemu ogierowi. Mimo tego pozwoliła emocjom wykoleić swój tok myślenia. A teraz jest już za późno. Blue jej to ukradła, pozostawiając ją bez możliwość pozostania w jasnym świetle. To spowodowało, że klacz stała się jeszcze bardziej przygnębiona. Wychodziło na to, że to ona jest tą złą, to było dla niej nieznośnie niesprawiedliwe. Rogata klacz naprawdę chciała pozostać przy nieszczęśniku do samego końca. Jeszcze bardziej jednak chciała opuścić to miejsce i zrobić sobie przerwę od tego wszystkiego. Widok płaczącego kucyka stawał się coraz bardziej nieznośny, podobnie jak jego smród. W dodatku wydawało się, że jej towarzysze raczej nie są skorzy do robienia mu krzywdy. To przeważyło o podjęciu przez nią decyzji. Posłała ona medykowi bolesny uśmiech, po czym bez słowa udała się w stronę wyjścia.
Starweave stanęła tuż obok barykady obozu, zamykając oczy i biorąc głęboki oddech. ”Pustkowia są złe, bardzo złe” pomyślała, a raczej utwierdziła się w przekonaniu. Wcale nie miała zamiaru szukać jakiś papierów. Odebrała to po prostu jako pretekst do opuszczenia wozu, za który była sharpowi dogodnie wdzięczna. Postawiła uszy z powrotem do góry i rozejrzała się po obozie. Przy ognisku była tylko i wyłącznie White, grająca sobie na swojej mini gitarze, oraz kula. Jej uszy stanęły jeszcze bardziej na baczność, jak jej mózg spłodził całkiem niezły pomysł. A przynajmniej wydawał jej się niezły.
Star ruszyła do najbliższego pustego wozu, po czym władowała się do środka. We wnętrzu zastała skrzynie, w takim stanie jak je poukładała. Jednak nie wchodziła ona w jego głąb. Zamiast tego klapnęła tuż przy samym wejściu i dobyła przedmiot ze swoich juków. Spojrzała ona na swój teoretycznie nowy scyzoryk, kilka chwil zajęło jej zapoznanie się z jego asortymentem narzędzi. Na początku wybrał ostrze ząbkowane, ale po sekundzie namysłu zmieniła je na zwykłe gładkie. Wyciągnęła kopytko przed siebie, napinając tym samym materiał okrywający wóź. Następnie poczęła wycinać z niego w miarę równy kwadrat.
Starweave galopem zbliżyła się do ogniska, lewitując swój fragment materiału. Spojrzała ona na White, rzucając jej niezgrabny uśmiech. Następnie lewitowała ona materiał rozciągając go i kładąc tuż obok kryształowej kuli. Następnie obeszła ją z drugiej strony i kopytkiem poturlała wspomnienie tak, by znalazło się centralnie na środku kwadratu. W tym monecie poczęła zastanawiać się, co sobie o tym wszystkim myśli druga klacz. Star była po prawdzie gotowa zaufać hipotezie, że ów kule mogą widzieć tylko wyczulone jednorożce, co było by jedynym wytłumaczeniem dlaczego została ona tak skrajnie zignorowana, przez resztę karawany. ”Z pewnością reakcja White pokaże.” Klacz skupiła swoją magię na rogach kwadratu, po czym poderwała je do góry. Materiał ładnie obiją całą kulistą powierzchnie, a spora jego nadmierna część, umożliwiła skręcenie ze sobą kantów. Starweave wylewitowała ze swojego juków linę, po czym zaczęła obwijać i wiązać nią rękaw. Kiedy skończyła, kula została uwieziona w prowizorycznym worku, który umożliwił klaczy jej swobodne przemieszczenie. Jednoróżka spojrzała na White, uśmiechając się już nieco cieplej i bardziej triumfalnie.
- O, jakże miło, że do nasz dołączasz. Może zechcesz to usłyszeć – powiedział medyk, tak jakby niespecjalnie chciał się widzieć właśnie teraz z tą klaczą. Ku dużemu zaskoczeniu białowłosej, Blue tak jakby gdyby nigdy nic, władowała się na wóz i tak po prostu przejęła pałeczkę Starweave. Jeszcze dziwniejszą rzeczą, był sposób w jaki Blue zaczęła swoje własne przesłuchanie. ”Nie zaproponowałaś mu herbatki? Jesteś potworem!” Jakaś cześć Star chciała by, aby jej usta wypowiedziały te ironiczne myśli, stety bądź niestety tak się nie stało. ”Cwaniara, jak bym od samego początku wiedziała na czym stoję, także użyła bym właśnie tej strategii.” Myślała klacz, wyrabiając sobie tym samym nowe zdanie o swoich towarzyszach.
Po chwili wróciła ona z powrotem na ziemię i zdała sobie sprawę, że to jednak dobrze będzie go teraz wesprzeć. Właściwie to ona go miała wesprzeć, obiecała to jasnobrązowemu ogierowi. Mimo tego pozwoliła emocjom wykoleić swój tok myślenia. A teraz jest już za późno. Blue jej to ukradła, pozostawiając ją bez możliwość pozostania w jasnym świetle. To spowodowało, że klacz stała się jeszcze bardziej przygnębiona. Wychodziło na to, że to ona jest tą złą, to było dla niej nieznośnie niesprawiedliwe. Rogata klacz naprawdę chciała pozostać przy nieszczęśniku do samego końca. Jeszcze bardziej jednak chciała opuścić to miejsce i zrobić sobie przerwę od tego wszystkiego. Widok płaczącego kucyka stawał się coraz bardziej nieznośny, podobnie jak jego smród. W dodatku wydawało się, że jej towarzysze raczej nie są skorzy do robienia mu krzywdy. To przeważyło o podjęciu przez nią decyzji. Posłała ona medykowi bolesny uśmiech, po czym bez słowa udała się w stronę wyjścia.
Starweave stanęła tuż obok barykady obozu, zamykając oczy i biorąc głęboki oddech. ”Pustkowia są złe, bardzo złe” pomyślała, a raczej utwierdziła się w przekonaniu. Wcale nie miała zamiaru szukać jakiś papierów. Odebrała to po prostu jako pretekst do opuszczenia wozu, za który była sharpowi dogodnie wdzięczna. Postawiła uszy z powrotem do góry i rozejrzała się po obozie. Przy ognisku była tylko i wyłącznie White, grająca sobie na swojej mini gitarze, oraz kula. Jej uszy stanęły jeszcze bardziej na baczność, jak jej mózg spłodził całkiem niezły pomysł. A przynajmniej wydawał jej się niezły.
Star ruszyła do najbliższego pustego wozu, po czym władowała się do środka. We wnętrzu zastała skrzynie, w takim stanie jak je poukładała. Jednak nie wchodziła ona w jego głąb. Zamiast tego klapnęła tuż przy samym wejściu i dobyła przedmiot ze swoich juków. Spojrzała ona na swój teoretycznie nowy scyzoryk, kilka chwil zajęło jej zapoznanie się z jego asortymentem narzędzi. Na początku wybrał ostrze ząbkowane, ale po sekundzie namysłu zmieniła je na zwykłe gładkie. Wyciągnęła kopytko przed siebie, napinając tym samym materiał okrywający wóź. Następnie poczęła wycinać z niego w miarę równy kwadrat.
Starweave galopem zbliżyła się do ogniska, lewitując swój fragment materiału. Spojrzała ona na White, rzucając jej niezgrabny uśmiech. Następnie lewitowała ona materiał rozciągając go i kładąc tuż obok kryształowej kuli. Następnie obeszła ją z drugiej strony i kopytkiem poturlała wspomnienie tak, by znalazło się centralnie na środku kwadratu. W tym monecie poczęła zastanawiać się, co sobie o tym wszystkim myśli druga klacz. Star była po prawdzie gotowa zaufać hipotezie, że ów kule mogą widzieć tylko wyczulone jednorożce, co było by jedynym wytłumaczeniem dlaczego została ona tak skrajnie zignorowana, przez resztę karawany. ”Z pewnością reakcja White pokaże.” Klacz skupiła swoją magię na rogach kwadratu, po czym poderwała je do góry. Materiał ładnie obiją całą kulistą powierzchnie, a spora jego nadmierna część, umożliwiła skręcenie ze sobą kantów. Starweave wylewitowała ze swojego juków linę, po czym zaczęła obwijać i wiązać nią rękaw. Kiedy skończyła, kula została uwieziona w prowizorycznym worku, który umożliwił klaczy jej swobodne przemieszczenie. Jednoróżka spojrzała na White, uśmiechając się już nieco cieplej i bardziej triumfalnie.