Medyk wysłuchał odpowiedzi przyjaciółki, przygotowując w myślach kolejne argumenty, żeby ją od tego odwieść; wbrew temu, co wcześniej powiedział, miał zamiar chociaż spróbować.
Najwyraźniej jego zamiary były niczym dla Pustkowi, gdyż nawet nie zdołał ich jakkolwiek wysłowić. Blue nie dała mu szans, rzucając argument za argumentem, z czego żaden nie miał ani trochę sensu. W końcu przerwała na chwilę i spojrzała w bok, co Sharp miał zamiar wykorzystać, by wytknąć ogromną ilość błędów w argumentach i kolejne słabe punkty planu, gdy jej kolejne słowa mu przerwały. Słysząc, co to za słowa, podążył za wzrokiem Blue i wytrzeszczył oczy, patrząc na klacz ze Stajni wypijającą całą butelkę whisky jednym łykiem.
- Ano - potwierdził tylko słowa przyjaciółki, patrząc się wciąż na trzeciego jednorożca. Zaczął szybko przeszukiwać zakamarki pamięci w poszukiwaniu jakiegoś zaklęcia wytrzeźwiania. Był niemalże pewien, że kiedyś takowe znał, ale nawet jeśli, to od dawna nie używał i musiał po prostu zapomnieć. A miał dziwne wrażenie, że bez takowego czaru się nie obejdzie w ciągu najbliższych kilku godzin. Co potwierdził napad kaszlu u White... a także to, że tuż po minięciu tegoż, zaczęła śpiewać.
Blue coś do niego powiedziała. Zrozumiał z tego tyle, że idzie spać, żeby móc wyruszyć w nocy. Zanim zdążył się odwrócić i powiedzieć jej coś, zniknęła, prawdopodobnie na którymś z wozów.
To pozostawiało jego i śpiewające coś w kombinezonie Stajni. Ogier westchnął cicho i rozejrzał się za jakimś wiadrem, tym samym odsuwając się nieco od klaczy.
Po dość szybkim znalezieniu takowego pojemnika Sharp doszedł do wniosku, że wyczerpał swój limit szczęścia na ten dzień i najlepiej będzie, jeżeli po prostu przeleży go w jakimś stosunkowo bezpiecznym miejscu.
Zostawił wiadro koło klaczy i ponownie rozejrzał się po obozie, tym razem w innym celu. Wyglądało na to, że wszyscy byli w obozowisku. Czyli, ponownie, nikt nie pilnował perymetru. Sharp pokręcił głową z dezaprobatą i ruszył w kierunku wejścia do obozu. Nie miał zamiaru patrolować, musiał coś sprawdzić. I przyzwyczaić się do nowych, dziwnych wyświetlaczy widniejących przed jego oczyma. Choć z tego co zrozumiał, "przed" było tu niewłaściwym słowem.
EFS wyświetlał tylko niebieskie paski, co oznaczało bodajże fakt, iż wszyscy w okolicy byli neutralnie wobec niego nastawieni. Kucyk sięgnął telekinetycznie do swoich juków, by po chwili przypomnieć sobie, że jego nowe urządzenie ma zaklęcie sortujące i powinien się chociaż nauczyć jego obsługi. Siadł więc w pobliżu wejścia do obozu, lecz cały czas po wewnętrznej stronie barykady. Nacisnął odpowiedni guzik, uzyskując dostęp do menu ekwipunku. Spojrzał po różnych kategoriach i nazwach, wybierając w końcu swoją książkę z notatkami medycznymi. Nie miał dziś zamiaru nic w niej pisać. Ale jeżeli faktycznie kiedyś znał zaklęcie wytrzeźwiające i używał go, powinno być ukryte gdzieś pośród tych kart. A i lektura, wraz ze wprowadzaniem korekt tu i tam, nie zaszkodzi.
Spojrzał na ciąg znaków, który najwyraźniej reprezentował jego swoisty notes. Obok znajdowały się inne kuszące propozycje, zwłaszcza książka, którą zaczął czytać wcześniej, przy ognisku, ale z oczywistych powodów zaprzestał. Stwierdzając, że zachowa to sobie na później, wybrał przerośnięty notes z listy. Zaskoczony prędkością pojawienia się przedmiotu, wyjął także ołówek; już odruchowo, telekinezą, by po paru sekundach rozpocząć poszukiwania odpowiedniego zaklęcia.
Zajmie to chwilę, stwierdził, przeglądając notatki w części poświęconej czystej magii, strona po stronie.
White, tuż po, a raczej przed zamierzonym końcem picia, doznała dość pokaźnego ataku kaszlu, tym samym wylewając część trunku na swój pyszczek oraz ubrania. Kaszel nie mijał przez chwilę, aczkolwiek w końcu ustąpił. Ujawniając tym samym, że podczas ataku White straciła koncentrację i butelka spadła na ziemię, w zupełnie niewyjątkowo niespektakularny sposób wylewając swoją zawartość.
Ktoś położył koło klaczy wiadro i odszedł bez słowa. Nie zdążyła nawet zauważyć, kto to właściwie był.
Najwyraźniej jego zamiary były niczym dla Pustkowi, gdyż nawet nie zdołał ich jakkolwiek wysłowić. Blue nie dała mu szans, rzucając argument za argumentem, z czego żaden nie miał ani trochę sensu. W końcu przerwała na chwilę i spojrzała w bok, co Sharp miał zamiar wykorzystać, by wytknąć ogromną ilość błędów w argumentach i kolejne słabe punkty planu, gdy jej kolejne słowa mu przerwały. Słysząc, co to za słowa, podążył za wzrokiem Blue i wytrzeszczył oczy, patrząc na klacz ze Stajni wypijającą całą butelkę whisky jednym łykiem.
- Ano - potwierdził tylko słowa przyjaciółki, patrząc się wciąż na trzeciego jednorożca. Zaczął szybko przeszukiwać zakamarki pamięci w poszukiwaniu jakiegoś zaklęcia wytrzeźwiania. Był niemalże pewien, że kiedyś takowe znał, ale nawet jeśli, to od dawna nie używał i musiał po prostu zapomnieć. A miał dziwne wrażenie, że bez takowego czaru się nie obejdzie w ciągu najbliższych kilku godzin. Co potwierdził napad kaszlu u White... a także to, że tuż po minięciu tegoż, zaczęła śpiewać.
Blue coś do niego powiedziała. Zrozumiał z tego tyle, że idzie spać, żeby móc wyruszyć w nocy. Zanim zdążył się odwrócić i powiedzieć jej coś, zniknęła, prawdopodobnie na którymś z wozów.
To pozostawiało jego i śpiewające coś w kombinezonie Stajni. Ogier westchnął cicho i rozejrzał się za jakimś wiadrem, tym samym odsuwając się nieco od klaczy.
Po dość szybkim znalezieniu takowego pojemnika Sharp doszedł do wniosku, że wyczerpał swój limit szczęścia na ten dzień i najlepiej będzie, jeżeli po prostu przeleży go w jakimś stosunkowo bezpiecznym miejscu.
Zostawił wiadro koło klaczy i ponownie rozejrzał się po obozie, tym razem w innym celu. Wyglądało na to, że wszyscy byli w obozowisku. Czyli, ponownie, nikt nie pilnował perymetru. Sharp pokręcił głową z dezaprobatą i ruszył w kierunku wejścia do obozu. Nie miał zamiaru patrolować, musiał coś sprawdzić. I przyzwyczaić się do nowych, dziwnych wyświetlaczy widniejących przed jego oczyma. Choć z tego co zrozumiał, "przed" było tu niewłaściwym słowem.
EFS wyświetlał tylko niebieskie paski, co oznaczało bodajże fakt, iż wszyscy w okolicy byli neutralnie wobec niego nastawieni. Kucyk sięgnął telekinetycznie do swoich juków, by po chwili przypomnieć sobie, że jego nowe urządzenie ma zaklęcie sortujące i powinien się chociaż nauczyć jego obsługi. Siadł więc w pobliżu wejścia do obozu, lecz cały czas po wewnętrznej stronie barykady. Nacisnął odpowiedni guzik, uzyskując dostęp do menu ekwipunku. Spojrzał po różnych kategoriach i nazwach, wybierając w końcu swoją książkę z notatkami medycznymi. Nie miał dziś zamiaru nic w niej pisać. Ale jeżeli faktycznie kiedyś znał zaklęcie wytrzeźwiające i używał go, powinno być ukryte gdzieś pośród tych kart. A i lektura, wraz ze wprowadzaniem korekt tu i tam, nie zaszkodzi.
Spojrzał na ciąg znaków, który najwyraźniej reprezentował jego swoisty notes. Obok znajdowały się inne kuszące propozycje, zwłaszcza książka, którą zaczął czytać wcześniej, przy ognisku, ale z oczywistych powodów zaprzestał. Stwierdzając, że zachowa to sobie na później, wybrał przerośnięty notes z listy. Zaskoczony prędkością pojawienia się przedmiotu, wyjął także ołówek; już odruchowo, telekinezą, by po paru sekundach rozpocząć poszukiwania odpowiedniego zaklęcia.
Zajmie to chwilę, stwierdził, przeglądając notatki w części poświęconej czystej magii, strona po stronie.
White, tuż po, a raczej przed zamierzonym końcem picia, doznała dość pokaźnego ataku kaszlu, tym samym wylewając część trunku na swój pyszczek oraz ubrania. Kaszel nie mijał przez chwilę, aczkolwiek w końcu ustąpił. Ujawniając tym samym, że podczas ataku White straciła koncentrację i butelka spadła na ziemię, w zupełnie niewyjątkowo niespektakularny sposób wylewając swoją zawartość.
Ktoś położył koło klaczy wiadro i odszedł bez słowa. Nie zdążyła nawet zauważyć, kto to właściwie był.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.