Starweave ułożyła się na podłodze, powoli zabierając się za czytanie swojego magazynu. Zanim jednak faktycznie oddała się zapisanym w nim mądrością, przez pierwsze kilka chwil tylko udawała, że coś faktycznie czyta. Tak naprawdę przez większość czasu wpatrywała się ona w obrazek na pierwszej stronię, spokojnie wyczekując następnego ruchu Blue. Którego w końcu się doczekała, gdy tylko z pyszczka niebieskiej jednoróżki uciekło dorodne ziewnięcie.
Starweave nie odrywając oczu od magazyn, wsłuchiwała się w odgłosy generowane przez jej towarzyszkę. Blue zrobiła tak jak powiedziała, układając się wygodnie do snu. Spojrzenie atramentowej klacz zastygłego na obrazku, wraz z tym jak ona pogrążyła się w przemyśleniach.
Star analizowała raz jeszcze cały dzisiejszy dzień, powoli układając sobie wszystko w jej psychice. Było tego naprawdę dużo. Nie była ona w stanie powiedzieć, czy więcej rzeczy wydarzyło się we wspomnieniu, czy może w realnym świecie. Myśląc o tym pierwszym, Starweave przypomniała sobie spopielone ciała małych źrebaczków. Następnie do tych przykrych wizji dołączyły kucyki, które Starweave musiała posprzątać razem z Iron. ”Wszędzie tak wiele śmierci, a ja nawet nie pamiętam kiedy się do tego przyzwyczaiłam.”
Wewnątrz Stajni nie do pomyślenia było, aby jakiś inny kucyk chodźmy groził drugiemu, nawet jeśli miał ku temu naprawdę dobry powód. Tam pod ziemią, nikt nigdy nikogo nie zabił z premedytacją. Oczywiście zdarzały się śmiertelne wypadki, dość rzadko, ale jednak były. Wtedy jednak kucyki łączyły się w bólu razem z bliskimi tej osoby. Przyjaciele rodziny nie raz oferowali swoje wsparcie, a Nadzorczyni ogłaszała nawet trzy dobowe żałoby, jednocześnie wprowadzając w tym samym czasie nowe środki ostrożności. Na pustkowiach jednak wszystko było inaczej. W nowym świecie, w którym przyszło żyć młodej klaczy, rzadko kiedy był czas aby choćby pochować zmarłych.
Ale te czasy już minęły, a ciemnogranatowemu kucykowi pozostały z nich już tylko ciepłe wspomnienia i tęsknota. ”W Stajni wcale nie było, aż tak źle.” Przyznała w myślach. Nie chcąc się dłużej dołować i tym samym niszczyć wysiłku Blue, Starweave postanowiła pomyśleć o czymś przyjemnym. Po kilku krótkich chwilach takiego myślenia, klacz w końcu przemogła się i postanowiła oderwać wzrok od czasopisma. Star miała nadzieję wymienić swoje spojrzenie z niebieską jednoróżka. W zasadzie trochę się tego obawiała. Jak się okazało niepotrzebnie, bo Blue zdawała się już na te chwile drzemać.
Starweave korzystając z okazji, zaciekle penetrowała swoim wzrokiem drugiego kucyka. Musiała przyznać, że Blue wcale nie była jakimś pasztetem. Oczywiście pustkowia, oraz brak czasu dla siebie z całą pewnością zrobiły swoje. Ale Star była pewna, że za sprawą sprawnej hydrokinezy, idącej w parze z czułością i odrobiną czasu, jej sierść była w zupełności do odratowania.
Starweave chwilę zajęło zbieranie informacji na temat najmocniejszych stron, a raczej obszarów niebieskiej klaczy. Blue była kucykiem, u którego już na pierwszy rzut oka było widać, że nie wymigał się od ciężkich prac fizycznych na pustkowiach. Aczkolwiek, prawdopodobnie nie było tego dużo. Jej umięśnienie nie było aż tak znaczące jak u Rainfall, czy choćby Iron. Poza tym jej tężyzna fizyczna zlewała się z efektem dość dobrego odżywienia. Blue w żadnym wypadku nie była gruba. Była po prostu okrąglutka i jak na jednorożca, całkiem nieźle zbudowana. Jej okrągłe kształty doskonale pasowały do jej urody, która zachowała standardową sylwetkę i atrybuty klaczy. Tak, że niezależnie jak była by ubrana, ciężko było by pomylić ją z ogierem. Blue do kompletu miała urodziwą, pulchną mordkę z maskującymi się kościami policzkowymi. Drugim szczególnie godnym podziwu elementem były jej nóżki; jak by to Starweave określiła, „Soczyste.” Zad już w ogóle był nie do przebicia, bez wątpienia jeden najlepszy jaki Star widziała. Wszystko to czyniło z niej naprawdę gorące ciacho. ”Zdecydowanie nie była pasztetem...” Ciemnogranatowa potwierdziła w myślach swoje przemyślenia.
Przemyślenia atramentowej jednoróżki nie zakończyły się na analizie wyglądu. Wróciła ona z powrotem swoim spojrzeniem do pierwszej, wciąż nawet nie zaczętej, strony magazynu Guns & Bullets. Starweave jeszcze raz analizowała całe dzisiejsze zachowanie niebieskiej klaczy. W pewnym momencie tej analizy jej umysł zatrzymał się, a jego wnętrze zostało wypełnione przez wewnętrzny głos. ”Bogini... Co za kupa gówna.”
Star zdała sobie sprawę, że żaden inny kucyk nie uwierzył by w tak dziwne i bezinteresowne zachowanie tej klaczy. Atramentowa wykluczyła już wszystkie możliwości, ostateczne stawiając na to, że Blue po prostu się do niej przystawia. Niezależnie od tego jakie były prawdziwe zamiary niebieskiej, najwidoczniej nie spieszyło jej się w ich wdrążeniem w życie. Z drugiej jednak Strony, skryta podejrzliwość była wszystkim co Star mogła mieć do Blue. Niebieska klacz nie zrobiła nic, przez co Starweave mogła by mieć do niej jakiekolwiek pretensję. Z tego też tytułu, nie było opcji na bezpośrednią, wymuszenie szczerą rozmowę.
Tak oto Star została uwieziona w jej grze, jakakolwiek by ona nie była. Po prawdzie zaloty także można było by już wcześniej wykluczyć. Jednak Starweave była kucykiem tego typu, który nie radził sobie z zapodaniem przysłowiowego „kosza.” W dodatku nie było to wcale takie proste wobec Blue.
W końcu Starweave zdołała się ogarnąć po jakimś czasie i wziąć za czytanie. Czasopismo zawierało sporo nieznanych jej zwrotów i synonimów, które skutecznie utrudniały klaczy jego zrozumienie. Niektóre zdania zmuszona była analizować nawet po kilka razy. Ale jej bystry i obeznany w czytaniu ze zrozumieniem umysł, ostatecznie rozszyfrowywał przesłanie autora. Księgi magiczne i tak były o niebo i gwiazdy trudniejsze, lecz o wiele dla niej ciekawsze i bardziej łatwostrawne.
Starweave udało się zrobić zaledwie kilka stron, kiedy na powrót usłyszała odgłosy działania niebieskiej klaczy. Kiedy tylko ustały, Star po raz kolejny odwróciła głowę spoglądając na swoja towarzyszkę. Gdy tylko to zrobiła, na jej pyszczku pojawił się szeroki uśmiech, a wszystkie uprzedzenia co do niebieskiej klaczy zostały stratowane. Niebieska klacz w sweterku, drzemiąc sobie spokojnie wtulona w swojego pomarańczowego pluszaka, wyglądała tak niewyobrażalnie słodziutko i niewinnie, że aż Starweave o mało nie odpalił się instynkt macierzyński. Można by rzec, że Blue zmieniła się w małego landrynka. Tak słodkiego, że gdyby Star była chora na cukrzyce, prawdopodobnie wyciągnęłaby by w tym monecie wszystkie swoje cztery kopyta. Do kompletu niebieskiej jednoróżce brakowało jeszcze chyba tylko ssania swojego kopytka, od czego atramentowa by się już chyba posikała.
Po chwili, uśmiech osiągnął maksymalny poziom, przez co chcąc nie chcąc, musiał się on w końcu przerodzić w szczery śmiech. I tak się z resztą stało. Atramentowa jednoróżka zachichotała wesoło, wykonując na koniec długie westchnięcie, kręcąc przy tym swoja głowa. Na chwilę udało jej się opanować i wrócić do swojego czasopisma, a przynajmniej próbowała, bo na powrót zaczęła chichotać, ponownie spoglądając na sąsiednią jednoróżkę.
- Numer z ciebie Blue – powiedziała wesoło Star, przez szeroki uśmiech na pyszczku i lekki chichot.
Starweave nie odrywając oczu od magazyn, wsłuchiwała się w odgłosy generowane przez jej towarzyszkę. Blue zrobiła tak jak powiedziała, układając się wygodnie do snu. Spojrzenie atramentowej klacz zastygłego na obrazku, wraz z tym jak ona pogrążyła się w przemyśleniach.
Star analizowała raz jeszcze cały dzisiejszy dzień, powoli układając sobie wszystko w jej psychice. Było tego naprawdę dużo. Nie była ona w stanie powiedzieć, czy więcej rzeczy wydarzyło się we wspomnieniu, czy może w realnym świecie. Myśląc o tym pierwszym, Starweave przypomniała sobie spopielone ciała małych źrebaczków. Następnie do tych przykrych wizji dołączyły kucyki, które Starweave musiała posprzątać razem z Iron. ”Wszędzie tak wiele śmierci, a ja nawet nie pamiętam kiedy się do tego przyzwyczaiłam.”
Wewnątrz Stajni nie do pomyślenia było, aby jakiś inny kucyk chodźmy groził drugiemu, nawet jeśli miał ku temu naprawdę dobry powód. Tam pod ziemią, nikt nigdy nikogo nie zabił z premedytacją. Oczywiście zdarzały się śmiertelne wypadki, dość rzadko, ale jednak były. Wtedy jednak kucyki łączyły się w bólu razem z bliskimi tej osoby. Przyjaciele rodziny nie raz oferowali swoje wsparcie, a Nadzorczyni ogłaszała nawet trzy dobowe żałoby, jednocześnie wprowadzając w tym samym czasie nowe środki ostrożności. Na pustkowiach jednak wszystko było inaczej. W nowym świecie, w którym przyszło żyć młodej klaczy, rzadko kiedy był czas aby choćby pochować zmarłych.
Ale te czasy już minęły, a ciemnogranatowemu kucykowi pozostały z nich już tylko ciepłe wspomnienia i tęsknota. ”W Stajni wcale nie było, aż tak źle.” Przyznała w myślach. Nie chcąc się dłużej dołować i tym samym niszczyć wysiłku Blue, Starweave postanowiła pomyśleć o czymś przyjemnym. Po kilku krótkich chwilach takiego myślenia, klacz w końcu przemogła się i postanowiła oderwać wzrok od czasopisma. Star miała nadzieję wymienić swoje spojrzenie z niebieską jednoróżka. W zasadzie trochę się tego obawiała. Jak się okazało niepotrzebnie, bo Blue zdawała się już na te chwile drzemać.
Starweave korzystając z okazji, zaciekle penetrowała swoim wzrokiem drugiego kucyka. Musiała przyznać, że Blue wcale nie była jakimś pasztetem. Oczywiście pustkowia, oraz brak czasu dla siebie z całą pewnością zrobiły swoje. Ale Star była pewna, że za sprawą sprawnej hydrokinezy, idącej w parze z czułością i odrobiną czasu, jej sierść była w zupełności do odratowania.
Starweave chwilę zajęło zbieranie informacji na temat najmocniejszych stron, a raczej obszarów niebieskiej klaczy. Blue była kucykiem, u którego już na pierwszy rzut oka było widać, że nie wymigał się od ciężkich prac fizycznych na pustkowiach. Aczkolwiek, prawdopodobnie nie było tego dużo. Jej umięśnienie nie było aż tak znaczące jak u Rainfall, czy choćby Iron. Poza tym jej tężyzna fizyczna zlewała się z efektem dość dobrego odżywienia. Blue w żadnym wypadku nie była gruba. Była po prostu okrąglutka i jak na jednorożca, całkiem nieźle zbudowana. Jej okrągłe kształty doskonale pasowały do jej urody, która zachowała standardową sylwetkę i atrybuty klaczy. Tak, że niezależnie jak była by ubrana, ciężko było by pomylić ją z ogierem. Blue do kompletu miała urodziwą, pulchną mordkę z maskującymi się kościami policzkowymi. Drugim szczególnie godnym podziwu elementem były jej nóżki; jak by to Starweave określiła, „Soczyste.” Zad już w ogóle był nie do przebicia, bez wątpienia jeden najlepszy jaki Star widziała. Wszystko to czyniło z niej naprawdę gorące ciacho. ”Zdecydowanie nie była pasztetem...” Ciemnogranatowa potwierdziła w myślach swoje przemyślenia.
![[+]](/images/collapse_collapsed.png "[+]")
SpoilerPrzemyślenia atramentowej jednoróżki nie zakończyły się na analizie wyglądu. Wróciła ona z powrotem swoim spojrzeniem do pierwszej, wciąż nawet nie zaczętej, strony magazynu Guns & Bullets. Starweave jeszcze raz analizowała całe dzisiejsze zachowanie niebieskiej klaczy. W pewnym momencie tej analizy jej umysł zatrzymał się, a jego wnętrze zostało wypełnione przez wewnętrzny głos. ”Bogini... Co za kupa gówna.”
Star zdała sobie sprawę, że żaden inny kucyk nie uwierzył by w tak dziwne i bezinteresowne zachowanie tej klaczy. Atramentowa wykluczyła już wszystkie możliwości, ostateczne stawiając na to, że Blue po prostu się do niej przystawia. Niezależnie od tego jakie były prawdziwe zamiary niebieskiej, najwidoczniej nie spieszyło jej się w ich wdrążeniem w życie. Z drugiej jednak Strony, skryta podejrzliwość była wszystkim co Star mogła mieć do Blue. Niebieska klacz nie zrobiła nic, przez co Starweave mogła by mieć do niej jakiekolwiek pretensję. Z tego też tytułu, nie było opcji na bezpośrednią, wymuszenie szczerą rozmowę.
Tak oto Star została uwieziona w jej grze, jakakolwiek by ona nie była. Po prawdzie zaloty także można było by już wcześniej wykluczyć. Jednak Starweave była kucykiem tego typu, który nie radził sobie z zapodaniem przysłowiowego „kosza.” W dodatku nie było to wcale takie proste wobec Blue.
W końcu Starweave zdołała się ogarnąć po jakimś czasie i wziąć za czytanie. Czasopismo zawierało sporo nieznanych jej zwrotów i synonimów, które skutecznie utrudniały klaczy jego zrozumienie. Niektóre zdania zmuszona była analizować nawet po kilka razy. Ale jej bystry i obeznany w czytaniu ze zrozumieniem umysł, ostatecznie rozszyfrowywał przesłanie autora. Księgi magiczne i tak były o niebo i gwiazdy trudniejsze, lecz o wiele dla niej ciekawsze i bardziej łatwostrawne.
Starweave udało się zrobić zaledwie kilka stron, kiedy na powrót usłyszała odgłosy działania niebieskiej klaczy. Kiedy tylko ustały, Star po raz kolejny odwróciła głowę spoglądając na swoja towarzyszkę. Gdy tylko to zrobiła, na jej pyszczku pojawił się szeroki uśmiech, a wszystkie uprzedzenia co do niebieskiej klaczy zostały stratowane. Niebieska klacz w sweterku, drzemiąc sobie spokojnie wtulona w swojego pomarańczowego pluszaka, wyglądała tak niewyobrażalnie słodziutko i niewinnie, że aż Starweave o mało nie odpalił się instynkt macierzyński. Można by rzec, że Blue zmieniła się w małego landrynka. Tak słodkiego, że gdyby Star była chora na cukrzyce, prawdopodobnie wyciągnęłaby by w tym monecie wszystkie swoje cztery kopyta. Do kompletu niebieskiej jednoróżce brakowało jeszcze chyba tylko ssania swojego kopytka, od czego atramentowa by się już chyba posikała.
Po chwili, uśmiech osiągnął maksymalny poziom, przez co chcąc nie chcąc, musiał się on w końcu przerodzić w szczery śmiech. I tak się z resztą stało. Atramentowa jednoróżka zachichotała wesoło, wykonując na koniec długie westchnięcie, kręcąc przy tym swoja głowa. Na chwilę udało jej się opanować i wrócić do swojego czasopisma, a przynajmniej próbowała, bo na powrót zaczęła chichotać, ponownie spoglądając na sąsiednią jednoróżkę.
- Numer z ciebie Blue – powiedziała wesoło Star, przez szeroki uśmiech na pyszczku i lekki chichot.