Sharp podniósł wzrok znad swojej książki. Rozejrzał się po obozie, po czym zwrócił wzrok na chmury. Było coraz ciemniej, niedługo zapadną kompletne ciemności, jak co nocy. A nikt nie myśli o tym, że coś po nocy muszą zrobić. Medyk pokręcił nosem z rezygnacją. Wszystko trzeba robić samemu, stwierdził ogier.
Schował książkę do juków. Ignorując kompletnie PipBucka, którego zapewne dało się w jakimś celu teraz użyć, o czym nie miał pojęcia, wstał i zwrócił się w stronę środka ich obozowiska. Widok za przyjemny nie był, na pewno nie napawał też optymizmem co do przyszłości ich ekipy.
Nie było widać nikogo prócz zamaskowanej zebry i aktualnie rzygającego do wiadra kuca wprost ze Stajni. Gdyby ktokolwiek teraz ich napadł, równie dobrze mogliby po prostu wejść do wozów i wziąć co chce. Nikt by nie interweniował.
- Ja pierdolę... - skomentował to zirytowany ogier. Jako iż jedyny kuc, któremu mógł zaufać, zdecydował się na samobójczą misję, z czym to nic nie mógł zrobić... należało przejąć dowodzenia nad tą całą zgrają i dowieźć ten cholerny ładunek do najbliższej osady. Jak dobrze pójdzie, przeżyję to. Jak świetnie pójdzie, jeszcze się dorobię, stwierdził kucyk, tuż po tym rugając samego w siebie w myślach za zbytni optymizm i wybieganie do przodu. Teraz mają więcej problemów.
Jak ta butelka whisky. Medyk zaczął powoli iść w stronę ogniska, bez jakiegokolwiek konkretnego wyrazu pyszczka.
Znalazł niby jakieś zaklęcie na trzeźwość w książce, ale nigdy nie potrafił go zbyt dobrze rzucić, a także wątpił, żeby w stanie White bardzo pomogło. Musiała przecierpieć swoje, a i tak na wiele by się nie przydała.
- Rusty - rzucił w stronę zamaskowanej zebry - Pilnuj jej tu, żeby sobie czegoś nie zrobiła - powiedział spokojnym acz stanowczym tonem.
Nie czekając na odpowiedź ruszył w stronę wozu, pod który to wlazły swego czasu dwie klacze wraz z zebrą.
Sharp miał pewne doświadczenie w przewodzeniu. Rzadko zdarzało się mu dowodzić samodzielną karawaną, a nigdy nie dowodził tak nieliczną i mało znaną mu ekipą z tak cennym ładunkiem... ale trzeba było coś z tym zrobić, a trochę doświadczenia to zawsze lepiej niż zero doświadczenia. Po latach przewodzenia grupie mniej wyspecjalizowanych i niedokształconych medyków potrafił wydawać proste rozkazy. Przynajmniej myślał, że potrafił.
Biorąc pod uwagę współczynnik pacjentów umierających na stole, który był całkiem niski, jak na pustkowia, wydawało się, że coś o tym wiedział.
Minął po drodze wóz, w którym były Blue i Starweave. Gdyby była tam tylko ta druga, bez wahania by ją stamtąd wyciągnął, ale Blue musiała odpocząć przed swoim wariackim wypadem. Im lepiej będzie wypoczęta, tym większe szanse będzie miała. Kucyk minął więc rzekomy wóz i ruszył dalej.
Dotarł do wozu, pod którym, zgodnie z jego wiedzą, powinny siedzieć dwie klacze. Był też nieco zaskoczony, gdy nie znalazł tam nikogo. Z wielkim działem na siodle. Z prostych rachunków wychodziło mu, kogoś im brakuje.
Zaczął więc szukać w drugiej najbardziej prawdopodobnej lokacji - na samym wozie. Tam, i owszem, znalazł wielkie działo domontowane do kuca o imieniu Rainfall.
Wciąż im jednak brakowało jednej klaczy.
Ćpunki z bronią, jednak sprawnej bojowo, jak udowadniała poranna bitwa. Medyk spojrzał na najemniczkę, po czym powiedział tylko stanowczo:
- Znajdź Iron i zaciągnij ją koło ogniska. Nie możemy ot tak pójść spać. Co jak co, ale ty powinnaś to wiedzieć - końcowy komentarz dorzucił bez myślenia o tym, odruchowo po wyglądzie i sposobie bycia klaczy zakładając, że jest najemniczką. Co było nawet prawdopodobne, ale nie mógł tego wiedzieć na pewno. Jednakowoż co się stało, to się stało. Pozostawało tylko czekać na odpowiedź.
Schował książkę do juków. Ignorując kompletnie PipBucka, którego zapewne dało się w jakimś celu teraz użyć, o czym nie miał pojęcia, wstał i zwrócił się w stronę środka ich obozowiska. Widok za przyjemny nie był, na pewno nie napawał też optymizmem co do przyszłości ich ekipy.
Nie było widać nikogo prócz zamaskowanej zebry i aktualnie rzygającego do wiadra kuca wprost ze Stajni. Gdyby ktokolwiek teraz ich napadł, równie dobrze mogliby po prostu wejść do wozów i wziąć co chce. Nikt by nie interweniował.
- Ja pierdolę... - skomentował to zirytowany ogier. Jako iż jedyny kuc, któremu mógł zaufać, zdecydował się na samobójczą misję, z czym to nic nie mógł zrobić... należało przejąć dowodzenia nad tą całą zgrają i dowieźć ten cholerny ładunek do najbliższej osady. Jak dobrze pójdzie, przeżyję to. Jak świetnie pójdzie, jeszcze się dorobię, stwierdził kucyk, tuż po tym rugając samego w siebie w myślach za zbytni optymizm i wybieganie do przodu. Teraz mają więcej problemów.
Jak ta butelka whisky. Medyk zaczął powoli iść w stronę ogniska, bez jakiegokolwiek konkretnego wyrazu pyszczka.
Znalazł niby jakieś zaklęcie na trzeźwość w książce, ale nigdy nie potrafił go zbyt dobrze rzucić, a także wątpił, żeby w stanie White bardzo pomogło. Musiała przecierpieć swoje, a i tak na wiele by się nie przydała.
- Rusty - rzucił w stronę zamaskowanej zebry - Pilnuj jej tu, żeby sobie czegoś nie zrobiła - powiedział spokojnym acz stanowczym tonem.
Nie czekając na odpowiedź ruszył w stronę wozu, pod który to wlazły swego czasu dwie klacze wraz z zebrą.
Sharp miał pewne doświadczenie w przewodzeniu. Rzadko zdarzało się mu dowodzić samodzielną karawaną, a nigdy nie dowodził tak nieliczną i mało znaną mu ekipą z tak cennym ładunkiem... ale trzeba było coś z tym zrobić, a trochę doświadczenia to zawsze lepiej niż zero doświadczenia. Po latach przewodzenia grupie mniej wyspecjalizowanych i niedokształconych medyków potrafił wydawać proste rozkazy. Przynajmniej myślał, że potrafił.
Biorąc pod uwagę współczynnik pacjentów umierających na stole, który był całkiem niski, jak na pustkowia, wydawało się, że coś o tym wiedział.
Minął po drodze wóz, w którym były Blue i Starweave. Gdyby była tam tylko ta druga, bez wahania by ją stamtąd wyciągnął, ale Blue musiała odpocząć przed swoim wariackim wypadem. Im lepiej będzie wypoczęta, tym większe szanse będzie miała. Kucyk minął więc rzekomy wóz i ruszył dalej.
Dotarł do wozu, pod którym, zgodnie z jego wiedzą, powinny siedzieć dwie klacze. Był też nieco zaskoczony, gdy nie znalazł tam nikogo. Z wielkim działem na siodle. Z prostych rachunków wychodziło mu, kogoś im brakuje.
Zaczął więc szukać w drugiej najbardziej prawdopodobnej lokacji - na samym wozie. Tam, i owszem, znalazł wielkie działo domontowane do kuca o imieniu Rainfall.
Wciąż im jednak brakowało jednej klaczy.
Ćpunki z bronią, jednak sprawnej bojowo, jak udowadniała poranna bitwa. Medyk spojrzał na najemniczkę, po czym powiedział tylko stanowczo:
- Znajdź Iron i zaciągnij ją koło ogniska. Nie możemy ot tak pójść spać. Co jak co, ale ty powinnaś to wiedzieć - końcowy komentarz dorzucił bez myślenia o tym, odruchowo po wyglądzie i sposobie bycia klaczy zakładając, że jest najemniczką. Co było nawet prawdopodobne, ale nie mógł tego wiedzieć na pewno. Jednakowoż co się stało, to się stało. Pozostawało tylko czekać na odpowiedź.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.