Xander cicho siedział, niemo wpatrując się w ognisko. Pozwolił by jego umysł całkowicie się oczyścił, był jakby nieobecny duchem. Jego ciało natomiast nie niepokojone żadnymi myślami dokładnie rejestrowało najdrobniejsze bodźce z otoczenia. Delikatne ruchy pary unoszącej się z ponad kawy, dźwięk i dotyk delikatnej wieczornej bryzy oraz piękne przedstawieni jakim było ognisko płonące przed nim.
Stan ten zmącił ruch. Byli to dwaj najemnicy którzy podeszli do Sharpa. Wrócił do własnego ciała i przyglądał się ich krótkiej rozmowie, nie zakrzątał sobie jednak tym specjalnie głowy. Gdy tamta dwójka odeszła, młodzik wrócił do swojego naparu. Wypił jego resztkę duszkiem zanim ten zbytnio się ochłodził. Powoli jego myśli zaczęły wypełniać niegdyś pustą przestrzeń jego umysłu a wraz z nimi obawy dotyczące misji z Blue.
W prawdzie mógłbym zostać tutaj ale po co? Aby White po pijaku mnie wydała? Nadal jest tu pięć kucyków które o mnie nie wiedzą... kto wie co by się stało... Natomiast misja... Będę musiał się podkraść i nie dać się zobaczyć. To jeszcze dam rade zrobić, ale potem co? Zwiad pewnie nie skończy się wyłącznie na kręceniu się dookoła tej osady... Zawsze coś może pójść nie tak.
Och nie pierdol tak... Umiesz się skutecznie chować i skradać... Czy kiedykolwiek ktoś do ciebie podszedł od tyłu? Nie! Ty do innych podchodziłeś. Weź się w kopyta. Zrób wreszcie coś pożytecznego a może się to opłaci. Zaproponowali ci udział, więc sądzą że się nadajesz. Musisz zaufać Blue a wszystko się ułoży i pamiętaj, że musisz być stanowczy.
Ponownie zaufać kucykowi... Zaufać Blue i Sharpowi. Mam to dziwne przeczucie, że jednak mógłbym to zrobić... czuję, że oni jednak są inni od tych który dane mi było spotkać wcześniej. Dobra, pierdole. Raz zebrze śmierć... pomogę.
Jego rozterki myślowe przerwał dźwięk kroków w jego kierunku. Odwrócił więc głowę by ujrzeć niebieską klacz i jej zarumienioną twarz. Widok ten nieco go zdziwił, ale na krótko. - Tak czułem że prędzej czy później się pojawisz. Pewnie chcesz przedyskutować pewną sprawę co? Może usiądziesz? - Mówił spokojnym, melancholicznym głosem.
Xander poczekał chwilę aż klacz się zbliży. - Myślałem trochę nad tym... i nadal mam trochę obaw co do tego wszystkiego. Chyba najbardziej boję się tego, że będę musiał niemal powierzyć swoje życie w twoje kopytka, bo najpewniej masz większe doświadczenie w takich wypadach. Ale jednak chce podjąć to ryzyko i jeśli nie będziesz miała nic przeciwko pójdę jako twoje wsparcie.
Stan ten zmącił ruch. Byli to dwaj najemnicy którzy podeszli do Sharpa. Wrócił do własnego ciała i przyglądał się ich krótkiej rozmowie, nie zakrzątał sobie jednak tym specjalnie głowy. Gdy tamta dwójka odeszła, młodzik wrócił do swojego naparu. Wypił jego resztkę duszkiem zanim ten zbytnio się ochłodził. Powoli jego myśli zaczęły wypełniać niegdyś pustą przestrzeń jego umysłu a wraz z nimi obawy dotyczące misji z Blue.
W prawdzie mógłbym zostać tutaj ale po co? Aby White po pijaku mnie wydała? Nadal jest tu pięć kucyków które o mnie nie wiedzą... kto wie co by się stało... Natomiast misja... Będę musiał się podkraść i nie dać się zobaczyć. To jeszcze dam rade zrobić, ale potem co? Zwiad pewnie nie skończy się wyłącznie na kręceniu się dookoła tej osady... Zawsze coś może pójść nie tak.
Och nie pierdol tak... Umiesz się skutecznie chować i skradać... Czy kiedykolwiek ktoś do ciebie podszedł od tyłu? Nie! Ty do innych podchodziłeś. Weź się w kopyta. Zrób wreszcie coś pożytecznego a może się to opłaci. Zaproponowali ci udział, więc sądzą że się nadajesz. Musisz zaufać Blue a wszystko się ułoży i pamiętaj, że musisz być stanowczy.
Ponownie zaufać kucykowi... Zaufać Blue i Sharpowi. Mam to dziwne przeczucie, że jednak mógłbym to zrobić... czuję, że oni jednak są inni od tych który dane mi było spotkać wcześniej. Dobra, pierdole. Raz zebrze śmierć... pomogę.
Jego rozterki myślowe przerwał dźwięk kroków w jego kierunku. Odwrócił więc głowę by ujrzeć niebieską klacz i jej zarumienioną twarz. Widok ten nieco go zdziwił, ale na krótko. - Tak czułem że prędzej czy później się pojawisz. Pewnie chcesz przedyskutować pewną sprawę co? Może usiądziesz? - Mówił spokojnym, melancholicznym głosem.
Xander poczekał chwilę aż klacz się zbliży. - Myślałem trochę nad tym... i nadal mam trochę obaw co do tego wszystkiego. Chyba najbardziej boję się tego, że będę musiał niemal powierzyć swoje życie w twoje kopytka, bo najpewniej masz większe doświadczenie w takich wypadach. Ale jednak chce podjąć to ryzyko i jeśli nie będziesz miała nic przeciwko pójdę jako twoje wsparcie.