02-01-2014, 16:33
GM Log:
Auth. EC-1101
Command: A whale. And a bowl of petunias.
Sharp obserwował kolejne czynności Starweave ze zniecierpliwieniem. To, co klacz wyprawiała, nie nastawiało go optymistycznie względem ich współpracy, a wręcz przeciwnie. Mówiąc konkretnie, miał wielką ochotę wyrzucić ją z wozu za pomocą telekinezy. Niestety wiedział, że nie wynikło by z tego nic dobrego ani dla jego relacji ze Starweave, ani dla jego na razie nieistniejącego autorytetu jako dowódcy. Trzymając się tych myśli, starał się, żeby nie okazywać swojego zirytowania i czekał. I czekał. I czekał.
W końcu, po, wydawałoby się, wiekach, klacz jednorożca zakończyła swoje jakże ważne czynności, z czego połowę można było zrobić symultanicznie z innymi miast powoli i, wydawałoby się, złośliwie robić wszystko po kolei i metodycznie, jakby zapięcie juków dwakroć wolniej niż się dało było najważniejszą czynnością na świecie.
Ostatecznie odezwała się, z uśmiechem. Ogier przewrócił oczyma.
Miał zamiar puścić klacz przodem, ale z prostego faktu, że nie wyszła ona w tej chwili wywnioskował, że nie ma to większego sensu. Zszedł zatem z wozu bez słowa. Zatrzymał się na zewnątrz, czekając na klacz.
Blue wyruszyła na poszukiwania dobrej kabury do rewolweru w górze trupów. Podeszła do dwóch śmierdzących stosów ciał. Stos raiderów śmierdział wyraźnie mocniej. Uzbrojenie atakujących było w większości prymitywne. Wygląd całej kupy ciał nie dawał nadziei na znalezienie tam kabury. Widząc to, klacz zostawiła ten stos i skierowała swój pyszczek ku ciałom najemników.
Widok nie był za ładny, ale każdy kuc na pustkowiach szybko się do podobnych przyzwyczajał. Smród był potężny, ale do tego też każdy był przyzwyczajony. Robiło się ciemno, co oznaczało, że gdyby nie obóz, ciała byłyby już łupem padlinożerców.
Blue rozpoczęła swoje poszukiwania. Mimo, iż jej rewolwer powinien pasować do najpopularniejszej kabury, z początku nie mogła nic dobrego zauważyć. W końcu, po parunastu minutach poszukiwań, natrafiła na przypiętą do czyjejś przedniej nogi prostą kaburę, na oko ze skóry brahmina. Zdjęcie jej było o tyle proste, że wspomniana przednia noga nie była dołączona do reszty ciała.
Kabura była lekko zakrwawioną prostą konstrukcją, służącą do chowania broni krótkiej. Wyglądało na to, że używana była wraz z pistoletem półautomatycznym, ale powinna bezproblemowo pasować do rewolweru klaczy. Można było ją zamontować na przedniej nodze, bądź tylnej, jednakowoż to drugie rzadko czyniono; z tylnej nogi raczej nie dao się wyjąć broni za pomocą pyszczka, a czasem nawet jednorożec musiał się do tego uciec.
Rainfall po krótkim biegu ujrzała obozowisko. Dobiegła do środka, by zastać tam pijaną klacz na ziemi i płonące ognisko. Prócz tego był tam jeszcze Sharp koło jednego z wozów i Rusty, w pobliżu tego samego wozu.
Iron ruszyła na poszukiwania czegokolwiek przydatnego w kompleksie. Wilgoć zniszczyła wiele. Meble, drewniane, przy otwieraniu często się rozpadały. Przy otwieraniu jednej z szuflad, przód szuflady odpadł razem z kopytem klaczy, by ujawnić kolejne zgniłe papiery. Wydawałoby się, że nie było tu nic przydatnego.
W jednym z rogów Iron znalazła kolejny szkielet. To był szkielet klaczy jednorożca, a jej okoliczności śmierci były dość oczywiste. Otwór wlotowy był tuż pod rogiem. Szczątki leżały w rogu, który częściowo uniknął zgubnego wpływu wody, nie wiadomo czemu. Co za tym szło, zniszczeniu uległo tam mniej "skarbów". Na szkielecie zachowały się resztki dość prowokacyjnej bielizny, co tworzyło raczej nieciekawy widok.
Po ograbieniu głównych, otwartych, pomieszczeń, łup klaczy dalej był dość skromny: nic nie nadawało się tu do użycia, prócz jednej butelki Sparkle-Coli znalezionej na stoliku koło zagadkowego basenu będącego wanną. Butelka była lekko zabrudzona, ale wciąż oryginalnie zamknięta i zawierająca legendarnie wręcz odporny na starzenie się napój.
Iron w końcu podeszła do drzwi na boku i z bronią gotową do strzału otwarła je.
Ukazała jej się niewielkich rozmiarów łazienka, wyraźnie niewzruszona uzbrojoną klaczą naruszającą prywatność jej kafelek bez pukania.
Pod ścianą naprzeciw drzwi leżał kolejny szkielet klaczy, tym razem pegaza. Ponownie, widać było otwory wlotowe, ale nigdzie nie było broni. Ślady krwi na kafelkach na ścianie za szkieletem dopowiadały resztę historii.
Kabina prysznicowa, umywalka i muszla klozetowa wraz z szafką i potłuczonym szkłem kosmetyków na podłodze nie oferowały niczego cennego do zebrania. To pozostawiało ostatnie drzwi w całym kompleksie.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.