Iron wskoczyła do środka następnego pomieszczenia, będąc przygotowana na sianie zniszczenia w kierunku jakiegokolwiek zagrożenia. Jeżeli w pomieszczeniu było jakiekolwiek zagrożenie, to albo spieprzyło na widok wkurzonej klaczy, albo jeszcze się nie pokazało.
Oczom kucyka za karabinem ukazała się słusznych rozmiarów sypialnia, z potężnym łóżkiem pośrodku ściany naprzeciw drzwi. Z boku pomieszczenia były niewielkie drzwi, lekko uchylone. Iron mogła zauważyć fragment garderoby mieszczącej się za tymiż drzwiami.
Cała sypialnia wyglądała na jedyny pokój dobrze chroniony przed wilgocią i dzięki temu dobrze zachowany. Na łóżku leżało ciało. Nie szkielet, a wyjątkowo dobrze zachowane ciało ogiera. Nie ulegało tym razem wątpliwości, że nie jest to ghul - zmiana w takowego nie pomagała na dziurę w głowie, którą to dziurę jednorożec posiadał. Tuż obok niego na łóżku leżał rewolwer niewielkiego kalibru, bogato zdobiony i wyglądający na bardziej wyglądający niż faktycznie działający. Nie wspominając o tym, że sportowy kaliber nie dawał zbyt dużej wartości bojowej.
Prócz tego w sypialni, po lewej stronie klaczy, stały zawinięte w papier płaskie przedmioty, jak blaty stołów oparte o ścianę, oraz kilka częściowo rozpakowanych rzeźb.
Sharp zszedł z wozu, tuż za nim była Starweave. Nie zdążył zrobić praktycznie nic, zanim przyszła do niego zebra w przebraniu i zapytała się o możliwość zostawienia rzeczy w karawanie pod jego opieką. Ogier spojrzał na Xandera. Faktycznie, nie było sensu w tym, żeby wlókł tyle złomu ze sobą na takie zadanie. Plus, Sharp nie ukrywał przed sobą, że był ciekaw, jak zebra wygląda pod płaszczem. Po wyglądzie kucyka, albo, w tym przypadku, zebry, można było wiele powiedzieć... no i w ogóle rzadko widziało się zebry ot tak podróżujące po pustkowiach. Było parę miejsc, w których było ich więcej, ale zazwyczaj nie były widywane poza tymi miejscami.
- Jasne, zostaw po prostu na którymś z wozów - nie zdążył dokończyć swojej odpowiedzi, gdy do obozu wbiegła wyraźnie zdenerwowana oraz zdyszana Rainfall i zaczęła coś krzyczeć o kucyku w tarapatach.
Nie było trudno się domyślić, że chodzi o Iron: nikogo innego w obozie nie brakuje, stwierdził kucyk, rozglądając się po okolicy. Prostym wnioskiem było więc, że chodzi o Iron albo kogoś zupełnie obcego, przy kim Iron została i posłała Rain po pomoc.
Szybka odpowiedź Xandera i reakcja na to artylerzystki udowodniła, że chodzi faktycznie o drugą klacz kucyka ziemnego w karawanie. Sharp pokręcił głową z rezygnacją. Czemu akurat teraz? Nie mogła sobie wybrać innego czasu na zwiedzanie niebezpiecznych podziemi? Tylko idiota by decydował o rozpoczęciu takiej wyprawy w nocy, jeżeli nie było konieczności pójścia tam natychmiast. Fakt, może chciała po prostu zachować wszystkie zdobycze dla siebie, ale i tak był to głupi ruch. Zwłaszcza jeżeli jako "wsparcie" wzięła klacz, która, jak rozumiał ogier, nie mieściła się w wejściu.
Medyk doszedł do wniosku, że powinien coś powiedzieć. W końcu teoretycznie przejął dowodzenie i powinien tam sam pójść, żeby jej pomóc. Z drugiej strony, Iron nie była do niego nastawiona zbyt pozytywnie, co aż od niej biło, o eskapadzie w ogóle go nie poinformowała, choć powinna... wątpił, żeby zareagowała pozytywnie na jego pojawienie się, jeżeli nie było umierająca. No ale jeżeli faktycznie jej coś groziło, ogier zarówno potrafił walczyć, jak i był jedynym medykiem w grupie. Nie wspominając o oskarżeniach o tchórzostwo, które by się zapewne pojawiły, gdyby posłał kogoś zamiast siebie.
Owszem, zakładał tu, że wszyscy znają podobne niepisane "zasady" podróżowania razem w karawanie, jakie on, ale kucyk nawet o tym nie pomyślał.
- Nie możemy zostawić obozu bez nikogo. Jeżeli coś jej się stało, mogę pomóc na miejscu, reszta nie. Rusty, porozum się z Blue, będziecie strzec obozu, póki nie wrócimy - powiedział, tonem który nie sugerował pytania, a raczej wydanie polecenia. Zwrócił wzrok ku Starweave. Miał zamiar mówić dalej, ale dotarło do niego, że kompletnie nie wie, co zrobić z tą klaczą. Nie znał jej możliwości bojowych, ba, ledwo znał ją samą. Po krótkim zastanowieniu stwierdził, że zostawi tą decyzję samej zainteresowanej.
- Myślisz, że się przydasz? Jeżeli tak, chodź z nami. Rain, jak daleko jest wejście do tych podziemi? - zakończył ogier, mając nadzieję, że nie podejmuje złej decyzji. Właśnie zostawił obóz pod opieką dwóch "najemników", Blue i cokolwiek niedawno poznanej zebry. Małe były szanse, żeby coś się stało, ale zawsze jakieś były. Nie wspominając o tym, że nie wiedzieli dokładnie, co stało się z Iron... ale medyk wolałby nie stracić kucyka tuż przed tym, co miał zamiar zrobić następnego dnia.
Istniała rzecz jasna jeszcze możliwość, że Rain i Iron zorganizowały pułapkę, żeby przejąć karawanę dla siebie... co ogier wziął pod uwagę, kładąc nadzieję w swoich umiejętnościach strzeleckich i nowo nabytym urządzeniu na jego lewym kopycie. Co jak co, ale nie chciał ginąć tej nocy. Wolałby tylko uniknąć konieczności dalszego pomniejszania liczebności karawany.
Oczom kucyka za karabinem ukazała się słusznych rozmiarów sypialnia, z potężnym łóżkiem pośrodku ściany naprzeciw drzwi. Z boku pomieszczenia były niewielkie drzwi, lekko uchylone. Iron mogła zauważyć fragment garderoby mieszczącej się za tymiż drzwiami.
Cała sypialnia wyglądała na jedyny pokój dobrze chroniony przed wilgocią i dzięki temu dobrze zachowany. Na łóżku leżało ciało. Nie szkielet, a wyjątkowo dobrze zachowane ciało ogiera. Nie ulegało tym razem wątpliwości, że nie jest to ghul - zmiana w takowego nie pomagała na dziurę w głowie, którą to dziurę jednorożec posiadał. Tuż obok niego na łóżku leżał rewolwer niewielkiego kalibru, bogato zdobiony i wyglądający na bardziej wyglądający niż faktycznie działający. Nie wspominając o tym, że sportowy kaliber nie dawał zbyt dużej wartości bojowej.
Prócz tego w sypialni, po lewej stronie klaczy, stały zawinięte w papier płaskie przedmioty, jak blaty stołów oparte o ścianę, oraz kilka częściowo rozpakowanych rzeźb.
Sharp zszedł z wozu, tuż za nim była Starweave. Nie zdążył zrobić praktycznie nic, zanim przyszła do niego zebra w przebraniu i zapytała się o możliwość zostawienia rzeczy w karawanie pod jego opieką. Ogier spojrzał na Xandera. Faktycznie, nie było sensu w tym, żeby wlókł tyle złomu ze sobą na takie zadanie. Plus, Sharp nie ukrywał przed sobą, że był ciekaw, jak zebra wygląda pod płaszczem. Po wyglądzie kucyka, albo, w tym przypadku, zebry, można było wiele powiedzieć... no i w ogóle rzadko widziało się zebry ot tak podróżujące po pustkowiach. Było parę miejsc, w których było ich więcej, ale zazwyczaj nie były widywane poza tymi miejscami.
- Jasne, zostaw po prostu na którymś z wozów - nie zdążył dokończyć swojej odpowiedzi, gdy do obozu wbiegła wyraźnie zdenerwowana oraz zdyszana Rainfall i zaczęła coś krzyczeć o kucyku w tarapatach.
Nie było trudno się domyślić, że chodzi o Iron: nikogo innego w obozie nie brakuje, stwierdził kucyk, rozglądając się po okolicy. Prostym wnioskiem było więc, że chodzi o Iron albo kogoś zupełnie obcego, przy kim Iron została i posłała Rain po pomoc.
Szybka odpowiedź Xandera i reakcja na to artylerzystki udowodniła, że chodzi faktycznie o drugą klacz kucyka ziemnego w karawanie. Sharp pokręcił głową z rezygnacją. Czemu akurat teraz? Nie mogła sobie wybrać innego czasu na zwiedzanie niebezpiecznych podziemi? Tylko idiota by decydował o rozpoczęciu takiej wyprawy w nocy, jeżeli nie było konieczności pójścia tam natychmiast. Fakt, może chciała po prostu zachować wszystkie zdobycze dla siebie, ale i tak był to głupi ruch. Zwłaszcza jeżeli jako "wsparcie" wzięła klacz, która, jak rozumiał ogier, nie mieściła się w wejściu.
Medyk doszedł do wniosku, że powinien coś powiedzieć. W końcu teoretycznie przejął dowodzenie i powinien tam sam pójść, żeby jej pomóc. Z drugiej strony, Iron nie była do niego nastawiona zbyt pozytywnie, co aż od niej biło, o eskapadzie w ogóle go nie poinformowała, choć powinna... wątpił, żeby zareagowała pozytywnie na jego pojawienie się, jeżeli nie było umierająca. No ale jeżeli faktycznie jej coś groziło, ogier zarówno potrafił walczyć, jak i był jedynym medykiem w grupie. Nie wspominając o oskarżeniach o tchórzostwo, które by się zapewne pojawiły, gdyby posłał kogoś zamiast siebie.
Owszem, zakładał tu, że wszyscy znają podobne niepisane "zasady" podróżowania razem w karawanie, jakie on, ale kucyk nawet o tym nie pomyślał.
- Nie możemy zostawić obozu bez nikogo. Jeżeli coś jej się stało, mogę pomóc na miejscu, reszta nie. Rusty, porozum się z Blue, będziecie strzec obozu, póki nie wrócimy - powiedział, tonem który nie sugerował pytania, a raczej wydanie polecenia. Zwrócił wzrok ku Starweave. Miał zamiar mówić dalej, ale dotarło do niego, że kompletnie nie wie, co zrobić z tą klaczą. Nie znał jej możliwości bojowych, ba, ledwo znał ją samą. Po krótkim zastanowieniu stwierdził, że zostawi tą decyzję samej zainteresowanej.
- Myślisz, że się przydasz? Jeżeli tak, chodź z nami. Rain, jak daleko jest wejście do tych podziemi? - zakończył ogier, mając nadzieję, że nie podejmuje złej decyzji. Właśnie zostawił obóz pod opieką dwóch "najemników", Blue i cokolwiek niedawno poznanej zebry. Małe były szanse, żeby coś się stało, ale zawsze jakieś były. Nie wspominając o tym, że nie wiedzieli dokładnie, co stało się z Iron... ale medyk wolałby nie stracić kucyka tuż przed tym, co miał zamiar zrobić następnego dnia.
Istniała rzecz jasna jeszcze możliwość, że Rain i Iron zorganizowały pułapkę, żeby przejąć karawanę dla siebie... co ogier wziął pod uwagę, kładąc nadzieję w swoich umiejętnościach strzeleckich i nowo nabytym urządzeniu na jego lewym kopycie. Co jak co, ale nie chciał ginąć tej nocy. Wolałby tylko uniknąć konieczności dalszego pomniejszania liczebności karawany.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.