Pustkowia Equestrii

[MarkJaw]

Odgłosy uderzeń spoza obozu nie zwiastowały nic dobrego. Ale Blue wiedziała że lepiej zostawić teraz Xandera samego, żeby się wyładował i trochę uspokoił. Potem przyjdzie czas na pomoc mu w poskładaniu się do kupy. Spychając ich zamaskowanego przyjaciela na chwile w głąb umysłu, Blue skupiła się ona siedzącej obok klaczy.

Widać było po Star, że jej ostatnie słowa wyrwały ją z zamyślenia. Po zorientowaniu się, co się dzieje wokół niej, szybko odpowiedziała że nie martwi się już o White. Ale jej wyraz twarzy nie pozostawiała wątpliwości, że coś ją męczy. Po chwili, spojrzała się jednak na Blue i zadała pytanie o pewne skłonności u nowej, a potem o plany odnośnie karawany.

- Czy ja wiem czy znowu niepokojące. - odparła po chwili zastanowienia Blue - Nie zdziwiła bym się jak to był jej pierwszy kontakt z tego rodzaju trunkami. W stajniach rzadko kiedy były przechowywane lub produkowane mocniejsze napoje, co sprawiało że dostęp do nich był utrudniony lub czasem nawet niemożliwy. Na dobrą sprawę, w jej mogło ich w ogóle nie być więc nie wiedziała ona czym grozi wypicie takiej ilości na raz.

- Ty powinnaś widzieć mnie, jak pierwszy raz dorwałam się do mocniejszych rzeczy. - powiedziała uśmiechając się lekko do Star - Z tego co słyszałam z opowieści, bo ja nic z tego nie pamiętam, podobno sama opróżniłam butelkę najmocniejszej wódki dostępnej w barze, w dwóch łykach. Następnego ranka, przez 2 godziny prosiłam znajomego żeby mnie zastrzelił a przez 3 następne, żeby przyciszył słońce. Gwarantuje ci, tak samo jak ja, i ona już nie popełni tego samego błędu. Jak to się mówi, kuc uczy się na błędach.

Wstając z ziemi, Blue podeszła do sterty drewna którą zostawiła wcześniej obok ogniska. Biorąc kilka desek z rozbitych skrzynek dorzuciła je do ognia żeby ognisko nie zgasło. Chodź trzeba przyznać, że dobrze się trzymało zwracając uwagę na to że od kąt je rozpaliła, nikt do niego nie dorzucał. Po przegrzebaniu ogniska i upewnieniu się że szybko nie zgaśnie, wróciła ona na swoje miejsce obok Star.

- Co do ładunku, – odezwała się gdy tylko jej zad dotkną ziemi – Sharp chce go zabrać do oryginalnego celu. Gdzie to jest, nie mam pewności. Zakładamy że jest to osada z której przyszli ci co nas wcześniej zakatowali, co trochę komplikuje sprawę. Ale plan jak się upewnić, czy to na pewno ta osada i czy czeka tam jakieś zagrożenie mamy już ułożony, więc nie musisz się o to martwić.

-Dobra, a co do martwienia się o rzeczy. - powiedziała Blue po chwili przerwy odwracając twarz w stronę Star i patrząc jej prosto w oczy – Wiem, że dopiero co się wypłakałyśmy, ale widzę że nadal cię coś męczy. Mogę wiedzieć, co się tak martwi? Może będę w stanie pomóc.