22-01-2014, 00:09
Sharp cofnął się lekko pod napływem krzyków ze strony klaczy. Miał wrażenie, że albo tu ogłuchnie, albo Iron go zagryzie, kompletnie ignorując fakt, iż zęby kucyka nie są do takich czynności przystosowane.
Nie miał pojęcia co oznaczało używane wciąż przez nią słowo "hermano", a jej zachowanie było... niepokojące. Za nic mu nie pasowało zamknięcie w dziurze w ziemi z możliwie zdrowo jebniętą klaczą.
Spojrzał jej w oczy na słowa o karcie. Skoro miała kartę, może mogła wyłączyć alarm. Tylko teraz znaleźć czytnik...
Zaraz, La Branco? Ogier przez chwilę patrzył na Iron, zaskoczony. Nie słyszał nigdy o takiej firmie, do tej pory zdawało mu się, że wszystkie, a przynajmniej zdecydowana większość takich sprzętów była zmajstrowana przez Robronco albo Stable Tech. Zamrugał gwałtownie oczami. Coś tu było nie tak. Oprócz zamknięcia za pancernymi drzwiami, mrugających świateł alarmowych i perspektywy śmierci głodowej w podziemiach, znaczy się. Medyk rozejrzał się. Nie, to zdecydowanie nie było otoczenie i towarzystwo, w których chciałby umierać.
- Nie bylibyśmy tutaj, gdybyś nie odłączyła się od karawany, nie mówiąc nic nikomu - powiedział lekko niestabilnym i nieco zbyt głośnym głosem, co spowodowane było zdenerwowaniem. I po części, czego ogier nie chciał przed sobą samym przyznać, strachem.
- Wątpię, żeby alarm dezaktywowała karta... - powiedział, korzystając ze swojego doświadczenia. A raczej z "wiedzy" wynikającej ze słuchania wielu opowieści scavengerów przez swoje życie: w karawanie często zdarzały się nudne dni, a oni potrafili być naprawdę gadatliwi.
- Widziałaś tu gdzieś terminal? - spytał się klaczy. On nic nie zauważył, no ale to ona miała czas na faktyczną eksplorację podziemi.
Ogier spojrzał się z namiastką nienawiści na trupa. Że też jedyną rzeczą działającą tu po 200 latach jest jakieś idiotyczne zaklęcie ochrony, pomyślał z irytacją, szukając jakiegoś winnego aktualnej sytuacji prócz siebie samego.
Xander wziął się do otwierania tajemniczego naboju. Metoda przecięcia nożem okazała się skuteczna. Niestety, okazało się, że cała ta skomplikowana, bo z użyciem kopyt coś tak precyzyjnego nie było proste, operacja niewiele dała. Z naboju bowiem wysypał się zwykły proch bezdymny. Prócz tego w środku obecny był tylko, jakże niespodziewanie, pocisk. Podsumowując: rozwalił nożem zwykły nabój.
White przy próbie ponownego wstania z ziemi towarzyszyły niezwykle składne i głębokie myśli. Może to dzięki nim udało jej się podnieść na dwa przednie kopyta, podczas gdy pozostałe dalej znajdowały się na ziemi. W jej obecnym stanie taki wyczyn zasługiwałby na medal olimpijski... gdyby nie to, że wiadro zostało na jej głowie. Zdezorientowana, spróbowała się ruszyć, co skończyło się szybkim straceniem równowagi i przewróceniem się na bok.
Pecha miała Starweave, która przebywała na drodze pijanej mieszaniny kuca i wiadra.
Doszło do efektownego zderzenia, w wyniku którego oba kuce, oraz także wiadro, skończyły na ziemi.
A jako iż na tym skończyć się nie mogło, White poczuła kolejną niewzruszoną, acz szybką i bardzo nieprzyjemną falę alkoholu podróżującego na wstecznym przez jej gardło.
Nie wdając się w zbędne szczegóły, Starweave nie wyszła z tego, niezawinionego wcale przez nią, zderzenia cała. Ani czysta.
Nie miał pojęcia co oznaczało używane wciąż przez nią słowo "hermano", a jej zachowanie było... niepokojące. Za nic mu nie pasowało zamknięcie w dziurze w ziemi z możliwie zdrowo jebniętą klaczą.
Spojrzał jej w oczy na słowa o karcie. Skoro miała kartę, może mogła wyłączyć alarm. Tylko teraz znaleźć czytnik...
Zaraz, La Branco? Ogier przez chwilę patrzył na Iron, zaskoczony. Nie słyszał nigdy o takiej firmie, do tej pory zdawało mu się, że wszystkie, a przynajmniej zdecydowana większość takich sprzętów była zmajstrowana przez Robronco albo Stable Tech. Zamrugał gwałtownie oczami. Coś tu było nie tak. Oprócz zamknięcia za pancernymi drzwiami, mrugających świateł alarmowych i perspektywy śmierci głodowej w podziemiach, znaczy się. Medyk rozejrzał się. Nie, to zdecydowanie nie było otoczenie i towarzystwo, w których chciałby umierać.
- Nie bylibyśmy tutaj, gdybyś nie odłączyła się od karawany, nie mówiąc nic nikomu - powiedział lekko niestabilnym i nieco zbyt głośnym głosem, co spowodowane było zdenerwowaniem. I po części, czego ogier nie chciał przed sobą samym przyznać, strachem.
- Wątpię, żeby alarm dezaktywowała karta... - powiedział, korzystając ze swojego doświadczenia. A raczej z "wiedzy" wynikającej ze słuchania wielu opowieści scavengerów przez swoje życie: w karawanie często zdarzały się nudne dni, a oni potrafili być naprawdę gadatliwi.
- Widziałaś tu gdzieś terminal? - spytał się klaczy. On nic nie zauważył, no ale to ona miała czas na faktyczną eksplorację podziemi.
Ogier spojrzał się z namiastką nienawiści na trupa. Że też jedyną rzeczą działającą tu po 200 latach jest jakieś idiotyczne zaklęcie ochrony, pomyślał z irytacją, szukając jakiegoś winnego aktualnej sytuacji prócz siebie samego.
Xander wziął się do otwierania tajemniczego naboju. Metoda przecięcia nożem okazała się skuteczna. Niestety, okazało się, że cała ta skomplikowana, bo z użyciem kopyt coś tak precyzyjnego nie było proste, operacja niewiele dała. Z naboju bowiem wysypał się zwykły proch bezdymny. Prócz tego w środku obecny był tylko, jakże niespodziewanie, pocisk. Podsumowując: rozwalił nożem zwykły nabój.
White przy próbie ponownego wstania z ziemi towarzyszyły niezwykle składne i głębokie myśli. Może to dzięki nim udało jej się podnieść na dwa przednie kopyta, podczas gdy pozostałe dalej znajdowały się na ziemi. W jej obecnym stanie taki wyczyn zasługiwałby na medal olimpijski... gdyby nie to, że wiadro zostało na jej głowie. Zdezorientowana, spróbowała się ruszyć, co skończyło się szybkim straceniem równowagi i przewróceniem się na bok.
Pecha miała Starweave, która przebywała na drodze pijanej mieszaniny kuca i wiadra.
Doszło do efektownego zderzenia, w wyniku którego oba kuce, oraz także wiadro, skończyły na ziemi.
A jako iż na tym skończyć się nie mogło, White poczuła kolejną niewzruszoną, acz szybką i bardzo nieprzyjemną falę alkoholu podróżującego na wstecznym przez jej gardło.
Nie wdając się w zbędne szczegóły, Starweave nie wyszła z tego, niezawinionego wcale przez nią, zderzenia cała. Ani czysta.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.