23-01-2014, 17:24
Kurz z pyszczka Starweave nie chciał zejść, opierając się jej kopytku. Ale poważniejszy problem prezentowały innego rodzaju zabrudzenia na jej płaszczu, jukach oraz fragmencie nogi. Czym zajęła się Blue, próbując zmyć cokolwiek wodą. Plamy zachowywały się przewidywalnie, bo opornie.
W tym czasie White, przytrzymywana w pionie przez telekinezę, miała innego rodzaju problem: świat na około niej tańczył, a ona nie mogła za nic usłyszeć, do jakiego rytmu.
Medyk poczuł ulgę, gdy klacz potwierdziła, że faktycznie jest tu terminal.
Ruszył za nią do drugiego pomieszczenia, które musiało być swego rodzaju garderobą. Zaskoczyło go to nieco po zauważeniu szaf gdzie indziej, ale...
Stanął jak wryty w drzwiach do garderoby. Zawartość była cokolwiek niespodziewana.
Ogier przesuwał wzrokiem po licznych "zabawkach" dość konkretnego przeznaczenia. Musiał być jakiś problem z wydostaniem ich, inaczej Iron już by zgarnęła chociaż część: nie chodziło nawet o używanie, podobne sprzęty tak dobrze zachowane warte były ładną sumkę na Pustkowiach.
Klacz nie mogła o tym nie wiedzieć. Ba, Sharp sam by zgarnął wszystkie. Skoro ona tego nie zrobiła, musiał być powód. Czyli to szkło mogło nie być szkłem. Medyk zarzucił ten tok myślowy i spojrzał, co robi jego przymusowa towarzyszka w tym podziemiu.
Ona aktualnie była zajęta wydawaniem mu poleceń. Jasne... jakby bycie jednorożcem automatycznie powodowało, że wszystko zauważam, pomyślał kucyk, nie mówiąc jednak tego głośno: chciałby jeszcze trochę pożyć. Ale faktem było, że na scavengowaniu ruin się nie znał, o czym doskonale wiedział. Jak i o tym, że prawdopodobnie przegapiłby wiele szczegółów, gdyby miał zacząć tutaj czegoś szukać. Nie znał zaklęć skanujących, a eksplorację ruin znał w większości tylko z opowieści.
Iron wpisała coś do terminala. Chyba próbowała odgadnąć hasło...
Coś zamrugało na PipBucku Sharpa. Spojrzał na ekran komputerka.
Widać na nim było małe logo Stable-Tec i napis "Błąd: 9/8 znaków."
- Iron, to ustrojstwo twierdzi, że wpisałaś o jeden znak za dużo - powiedział medyk, wskazując głową na ekran swojego PipBucka, wciąż podniesiony wraz z jego nogą do poziomu umożliwiającego komfortowe odczytanie.
W tym czasie White, przytrzymywana w pionie przez telekinezę, miała innego rodzaju problem: świat na około niej tańczył, a ona nie mogła za nic usłyszeć, do jakiego rytmu.
Medyk poczuł ulgę, gdy klacz potwierdziła, że faktycznie jest tu terminal.
Ruszył za nią do drugiego pomieszczenia, które musiało być swego rodzaju garderobą. Zaskoczyło go to nieco po zauważeniu szaf gdzie indziej, ale...
Stanął jak wryty w drzwiach do garderoby. Zawartość była cokolwiek niespodziewana.
Ogier przesuwał wzrokiem po licznych "zabawkach" dość konkretnego przeznaczenia. Musiał być jakiś problem z wydostaniem ich, inaczej Iron już by zgarnęła chociaż część: nie chodziło nawet o używanie, podobne sprzęty tak dobrze zachowane warte były ładną sumkę na Pustkowiach.
Klacz nie mogła o tym nie wiedzieć. Ba, Sharp sam by zgarnął wszystkie. Skoro ona tego nie zrobiła, musiał być powód. Czyli to szkło mogło nie być szkłem. Medyk zarzucił ten tok myślowy i spojrzał, co robi jego przymusowa towarzyszka w tym podziemiu.
Ona aktualnie była zajęta wydawaniem mu poleceń. Jasne... jakby bycie jednorożcem automatycznie powodowało, że wszystko zauważam, pomyślał kucyk, nie mówiąc jednak tego głośno: chciałby jeszcze trochę pożyć. Ale faktem było, że na scavengowaniu ruin się nie znał, o czym doskonale wiedział. Jak i o tym, że prawdopodobnie przegapiłby wiele szczegółów, gdyby miał zacząć tutaj czegoś szukać. Nie znał zaklęć skanujących, a eksplorację ruin znał w większości tylko z opowieści.
Iron wpisała coś do terminala. Chyba próbowała odgadnąć hasło...
Coś zamrugało na PipBucku Sharpa. Spojrzał na ekran komputerka.
Widać na nim było małe logo Stable-Tec i napis "Błąd: 9/8 znaków."
- Iron, to ustrojstwo twierdzi, że wpisałaś o jeden znak za dużo - powiedział medyk, wskazując głową na ekran swojego PipBucka, wciąż podniesiony wraz z jego nogą do poziomu umożliwiającego komfortowe odczytanie.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.