Pustkowia Equestrii

[MarkJaw]

Blue siedziała wpatrując się po raz kolejny tej nocy w ogień. Ten widok poprawiał jej humor, powodował że się uspokajała. Siedziała tak obserwując tańczące przed nią płomienie i słuchając opowieści Strarweave na temat współpracy na pustkowiach. Podnosząc do góry butelkę z wodą którą ona jej oddała, odkręciła ona korek i wzięła łyk z butelki. Odkładając ją na z powrotem na ziemię, zastanawiała się na tym co Star powiedziała, i musiała stwierdzić, że tamta się nie myliła ale też nie do końca miała rację.

- Masz rację, chodź nie do końca. Odebrano nam coś, coś ważnego, ale nie była to umiejętność współpracy. Myślę, że tu nie chodzi o inną nam odebraną rzecz. Zaufanie. My nie jesteśmy w stanie zaufać nowo spotkanym kucom, zawsze się obawiamy, że tylko jak się odwrócimy to ktoś nam wbije nóż w plecy. Budujemy wokół siebie gigantyczne mury ukrywając się za nimi i mając nadzieje, że nikt nigdy go nie przebije i wszystko się potoczy dobrze.

Obracając głowę, spojrzała się ona na Star zastanawiając się, jak dużo może jej powiedzieć. Po usłyszeniu ilu informacji, zacznie ona zadawać niewygodne pytania. Wpatrywała się ona je w oczy przez chwilę, po czym odwróciła się z powrotem do ogniska. Opuszczając głowę w dół popatrzyła się ona na swoje kopyta, na element odróżniający je od innych. Zaraz nad jej kopytem lewej nogi a PipBuckiem na drugiej, kończył się jej mur, ściana kryjąca prawdę o niej przed innymi. Odrywając wzrok od swojego swetra zamknęła ona oczy. W tym momencie na dobrą sprawę to już ją chyba jebało i miała tylko nadzieję, że tamta nie będzie zadawała za dużo pytań.

- Na pustkowiach są jeszcze miejsca gdzie kuce współpracują ze sobą, gdzie jeden pomaga drugiemu, gdzie są one gotowe zaufać innym i powierzyć innym swoje życie. Ja widziałam jedno z tych miejsc, miejsce tak przerażając, że nawet nie byłaś by wstanie sobie tego wyobrazić. Miasto które nazywane jest piekłem na ziemi, gdzie najmniejszy błąd oznacza koniec, gdzie wszyscy wiedzą że, jak nie pomogą sobie na wzajem to czeka ich szybki koniec. Dużo z mieszkańców trafia do tego miasta zaraz po opuszczeniu stajni. Są oni od razu wrzucani w najgorsze miejsce na pustkowiach, w jednym momencie są niszczone ich marzenia i plany na przyszłość. Są odbieranie im wszystkie przywileje i ich prawa, są oni mieszani z błotem. I tylko trzymając się razem z innymi kucykami są w stanie przez to przejść. Dzięki zaufaniu którym oni się obdarzają, bo wiedzą, że sami sobie nie poradzą. Dzięki temu właśnie, są one w stanie przetrwać i przeżyć następny dzień.