Starweave siedziała nieopodal ogniska w prowizorycznym obozie, utworzonym z resztek ocalałych uczestników karawany. Na pustkowiach byłą już praktycznie noc. Ciemność ogarnęła wszystko znacznie pogarszając widoczność kucyków, a jako że klacz siedziała dość blisko dużego źródła światła, jej pole widzenie zostało ograniczone do minimum. Oczy Jednoróżki w dalszym ciągu przyzwyczajone były do znacznie większego natężenia światłą, pozostawiając wozy, barykady i wszystko dalej za nimi w bardzo słabym kontraście.
Blue oznajmiła jej iż nie widzi na razie jakiegokolwiek sposobu na zapewnienie współpracy w owej karawanie. Jak sama powiedziała największym problemem był przede wszystkim czas, który niezbędny był do rozwinięcia się w grupie tego typu rzeczy. Następnie zasugerowała ona, że wszyscy powinni najpierw się lepiej poznać. ”Zawsze to jakiś początek,” pomyślała klacz. Być może mała sesja towarzyska w kółeczku przy ognisku, mogła by poprawić relacje między ocalałymi. Z pewnością było by tak, gdyby Starweave na koniec opowiedziała wszystkim bajkę na dobranoc, jakie to piękne, okrągłe i karbowane będą miały brzegi kapsle, które każdy z nich otrzyma po dotarciu do celu. Jednoróżka dobrze wiedziała, że kucyki na pustkowiach bardzo lubiły takie bajki.
Niestety tak jak powiedziała Blue, nie było na to czasu. A według samej Star dodatkowo i chęci ze strony kucyków. Coś nie pasowało w tym wszystkim ciemnogranatowej jednoróżce. Bo nic się w zasadzie nie działo. ”Właśnie, niby nic się nie dzieje, ale też nic nie zwiastuje tego aby jakikolwiek kucyk tutaj, rokował nadzieje na udaną wyprawę. Wszyscy trzymają się jakoś na uboczu i nikt z nikim nie chce mieć nic wspólnego.„ Zastanawiała się Star wodząc wzrokiem po piasku. ”Tylko Blue jedyna jako tako udaje, że mnie lubi.” Pomyślała klacz spoglądając w fioletowe oczy, kiedy to ich właścicielka zaczęła mówić dalej. Musiała się nie co wysilić aby się głupio nie uśmiechnąć na tę myśl.
Blue zadała bardzo ciekawe pytanie, które nie tylko popchnęło atramentową do dalszych refleksji nad sobą samą, ale i zmusiło do jednej z najtrudniejszych rzeczy. Samooceny. Starweave miała dokonać samooceny swojego poziomu zaufania. Spuściła ona wzrok z Blue, wpatrując się w ognisko i zastanawiając się nad odpowiedzią. Gdyby w tym monecie jednoróżka miała coś do picia pod rogiem, z wielką chęcią zwilżyła by sobie tym gardło. Miała ona ochotę napić się jakiegoś smakowego napoju, najlepiej Sparkle Coli. Na myśl o słodkościach jej brzuszek zaburczał, przypominając, że klacz praktycznie cały dzień dzisiaj, nic prawie nie jadła.
Starweave miała już coś powiedzieć, ale nim zdążyła poruszyć pyszczkiem, Blue dodała kolejne zdanie do swojej wypowiedzi, wyrażając troskę o swojego kompana. Atramentowa w tym monecie spojrzała na nią, a niemal od razu kolejny godny uwagi element wpadł jej w oczy, jak na złość tym samym opóźniając jej wypowiedź. Był to grzebień. ”Przydałby mi się taki grzebień.” Pomyślała klacz, wracając do wpatrywania się w ognisko.
– Praktycznie w dalszym nic o tobie nie wiem. – Powiedziała postanawiając zachować na razie w tajemnicy wszelkie konkluzje na temat niebieskawej. Nagle przypomniała sobie o butelce wody. Kantem oka spojrzała na nią, zabierając ją jej pierwotnej właścicielce przy pomocy zaklęcia lewitacji. – I nie, nie ufam ci. – Rzuciła płasko. – A przynajmniej wiem, że nie powinnam. – Powiedziała biorąc łyczek z buteleczki, ponownie spoglądając na niebieską klacz. – Ale pokazałaś mi naprawdę wiele jak na jeden dzień Blue. Pokazałaś mi, że jesteś dobrym kucykiem. Że jesteś gotowa wspierać nie tylko mnie, ale też każdego innego tu potrzebującego wsparcia. – Powiedziała ponownie spoglądając w tańczone płomienie. - I dlatego mimo wszystko wierze, że nie chcesz mnie skrzywdzić. A jeżeli jednak się mylę i tylko mnie zwodzisz, to z całą pewnością już przegrałam. – Powiedziała uśmiechając się do niej, po czym wzięła kolejnego łyka z buteleczki, następnie zakręcając ją i odstawiając na swoje miejsce.
- Podsumowując. Z pewnością możesz liczyć na znacznie więcej ode mnie, niż innych tu ci nieznanych kucyków. Ale to w każdej chwili gwałtownie może się zmienić, na lepsze czy gorsze to już od ciebie zależy. Nie oczekuj też ode mnie niczego wielkiego i nie myśl, że dam ci się wciągnąć w każdy szalony plan. - Pomiedziował Star mając nadzieje, że druga jednoróżka doceni jej szczerość. - Poza tym na razie będziesz się musiała obejść i wyłącznie swoim pluszaczkiem, bo mnie już tak łatwo nie wyciągniesz. – Dodała po chwili żartobliwie, machając kopytkiem i szeroko się uśmiechając. Szybko po tym przystawiła ów kopytko do swojego pyszczka, po czym żucia ona zaniepokojone spojrzenie dokoła, które ostatecznie zatrzymało się na White. Miała głęboką nadzieję, że słowa te przeleciały obok uszu pijanej klaczy.
Starweave odkaszlnęła lekko w kopytko wracając do Blue. - Co do naszych zaginionych to faktycznie nie brzmi to zbyt dobrze. Ilu ich poszło? – Zapytała retorycznie. – Trzech? Iron, Sharp i... Rainfall jeśli dobrze mówię, obsługa miniguna. Niedobrze... – Powiedziała Star pocierając nosa nogą. – Bardzo niedobrze.
Blue oznajmiła jej iż nie widzi na razie jakiegokolwiek sposobu na zapewnienie współpracy w owej karawanie. Jak sama powiedziała największym problemem był przede wszystkim czas, który niezbędny był do rozwinięcia się w grupie tego typu rzeczy. Następnie zasugerowała ona, że wszyscy powinni najpierw się lepiej poznać. ”Zawsze to jakiś początek,” pomyślała klacz. Być może mała sesja towarzyska w kółeczku przy ognisku, mogła by poprawić relacje między ocalałymi. Z pewnością było by tak, gdyby Starweave na koniec opowiedziała wszystkim bajkę na dobranoc, jakie to piękne, okrągłe i karbowane będą miały brzegi kapsle, które każdy z nich otrzyma po dotarciu do celu. Jednoróżka dobrze wiedziała, że kucyki na pustkowiach bardzo lubiły takie bajki.
Niestety tak jak powiedziała Blue, nie było na to czasu. A według samej Star dodatkowo i chęci ze strony kucyków. Coś nie pasowało w tym wszystkim ciemnogranatowej jednoróżce. Bo nic się w zasadzie nie działo. ”Właśnie, niby nic się nie dzieje, ale też nic nie zwiastuje tego aby jakikolwiek kucyk tutaj, rokował nadzieje na udaną wyprawę. Wszyscy trzymają się jakoś na uboczu i nikt z nikim nie chce mieć nic wspólnego.„ Zastanawiała się Star wodząc wzrokiem po piasku. ”Tylko Blue jedyna jako tako udaje, że mnie lubi.” Pomyślała klacz spoglądając w fioletowe oczy, kiedy to ich właścicielka zaczęła mówić dalej. Musiała się nie co wysilić aby się głupio nie uśmiechnąć na tę myśl.
Blue zadała bardzo ciekawe pytanie, które nie tylko popchnęło atramentową do dalszych refleksji nad sobą samą, ale i zmusiło do jednej z najtrudniejszych rzeczy. Samooceny. Starweave miała dokonać samooceny swojego poziomu zaufania. Spuściła ona wzrok z Blue, wpatrując się w ognisko i zastanawiając się nad odpowiedzią. Gdyby w tym monecie jednoróżka miała coś do picia pod rogiem, z wielką chęcią zwilżyła by sobie tym gardło. Miała ona ochotę napić się jakiegoś smakowego napoju, najlepiej Sparkle Coli. Na myśl o słodkościach jej brzuszek zaburczał, przypominając, że klacz praktycznie cały dzień dzisiaj, nic prawie nie jadła.
Starweave miała już coś powiedzieć, ale nim zdążyła poruszyć pyszczkiem, Blue dodała kolejne zdanie do swojej wypowiedzi, wyrażając troskę o swojego kompana. Atramentowa w tym monecie spojrzała na nią, a niemal od razu kolejny godny uwagi element wpadł jej w oczy, jak na złość tym samym opóźniając jej wypowiedź. Był to grzebień. ”Przydałby mi się taki grzebień.” Pomyślała klacz, wracając do wpatrywania się w ognisko.
– Praktycznie w dalszym nic o tobie nie wiem. – Powiedziała postanawiając zachować na razie w tajemnicy wszelkie konkluzje na temat niebieskawej. Nagle przypomniała sobie o butelce wody. Kantem oka spojrzała na nią, zabierając ją jej pierwotnej właścicielce przy pomocy zaklęcia lewitacji. – I nie, nie ufam ci. – Rzuciła płasko. – A przynajmniej wiem, że nie powinnam. – Powiedziała biorąc łyczek z buteleczki, ponownie spoglądając na niebieską klacz. – Ale pokazałaś mi naprawdę wiele jak na jeden dzień Blue. Pokazałaś mi, że jesteś dobrym kucykiem. Że jesteś gotowa wspierać nie tylko mnie, ale też każdego innego tu potrzebującego wsparcia. – Powiedziała ponownie spoglądając w tańczone płomienie. - I dlatego mimo wszystko wierze, że nie chcesz mnie skrzywdzić. A jeżeli jednak się mylę i tylko mnie zwodzisz, to z całą pewnością już przegrałam. – Powiedziała uśmiechając się do niej, po czym wzięła kolejnego łyka z buteleczki, następnie zakręcając ją i odstawiając na swoje miejsce.
- Podsumowując. Z pewnością możesz liczyć na znacznie więcej ode mnie, niż innych tu ci nieznanych kucyków. Ale to w każdej chwili gwałtownie może się zmienić, na lepsze czy gorsze to już od ciebie zależy. Nie oczekuj też ode mnie niczego wielkiego i nie myśl, że dam ci się wciągnąć w każdy szalony plan. - Pomiedziował Star mając nadzieje, że druga jednoróżka doceni jej szczerość. - Poza tym na razie będziesz się musiała obejść i wyłącznie swoim pluszaczkiem, bo mnie już tak łatwo nie wyciągniesz. – Dodała po chwili żartobliwie, machając kopytkiem i szeroko się uśmiechając. Szybko po tym przystawiła ów kopytko do swojego pyszczka, po czym żucia ona zaniepokojone spojrzenie dokoła, które ostatecznie zatrzymało się na White. Miała głęboką nadzieję, że słowa te przeleciały obok uszu pijanej klaczy.
Starweave odkaszlnęła lekko w kopytko wracając do Blue. - Co do naszych zaginionych to faktycznie nie brzmi to zbyt dobrze. Ilu ich poszło? – Zapytała retorycznie. – Trzech? Iron, Sharp i... Rainfall jeśli dobrze mówię, obsługa miniguna. Niedobrze... – Powiedziała Star pocierając nosa nogą. – Bardzo niedobrze.