Reakcja Blue niemal w pełni pokrywała się z przewidywaniami Starweave. Cóż, przynajmniej na początku. Niebieska jednoróżka odwzajemniła jej uśmiech, a przede wszystkim w żaden sposób nie uraziła się na jej głupi żart, co było zdecydowanie najważniejsze. Star spuściła z niej wzrok z niecierpliwością wyczekując jej dalszej reakcji. Chciała ona usłyszeć od Blue zdanie na temat tego, co myślała ona o przedstawionym jej poziomie zaufania. I Choć nie powiedziała jej tego wprost, miała nadzieje, że tamta także pochwali się swoim stanowiskiem w tej sprawie. Tak, że i atramentowa mogła by wiedzieć na czym stoi i na ile będzie mogła na nią liczyć. Tym czasem Blue zrobiła coś zupełnie nieprzewidywalnego.
Starweave zarejestrowała to, że druga jednoróżka wstaje i powoli zaczyna ja okrążać. Przez chwilę myślała, że klacz po prostu ją minęła i ruszyła dalej przed siebie z jakiegoś powodu. Star już chciała się odwrócić by zobaczyć jaki to powód, ale niebieska jednoróżka zatrzymała się zaraz za nią. W końcu podeszłą do niej bliżej i ostatecznie usiadła tuż za jej plecami. Starweave mogła się w takiej chwili spodziewać dosłownie wszystkiego. Lekkie uczucie strachu i ciepłą uderzyło klacz, która została porwana w szponach niepewności. Blue wydawała się jak do tej pory w porządku. Ale atramentowa nie wykluczała sytuacji, w której będzie musiała wysłuchać teraz jej monologu z bronią przy głowie, i którą na koniec ładnie pokiwa, że na wszystko się zgadza. ”No to chyba koniec z uprzejmościami.” Pomyślała.
Była jakaś cześć ciemnogranatowej klaczy. Cześć zdecydowanie niedawno wykreowana przez pustkowia, która mimo wszystko chciała by takiego obrotu wydarzeń. Blue była dla niej miła, zdecydowanie za miła, a Starweave wiedziała by w końcu na czym stoi swoimi kopytami i czego tamta od niej chce. Ale Blue... zrobiła coś innego. Coś przez co jeszcze niedawno zaniepokojonej jednoróżce zrobiło się jeszcze cieplej i to bynajmniej już z zupełnie innego powodu. Blue przywarła do niej, kładąc głowę na jej ramieniu, tak że wypowiedziane przez nią słowa popłynęły prosto do ucha Starweave.
- Nie mam pojęcia o czym ty Star do mnie mówisz? – ”O tak z pewnością...” Odparła jej w myślach rozbawiona. – W co ja mogę cię chcieć wciągnąć? I co mój pluszak ma do tego? – Kontynuowała Blue. Starweave mimo usilnych prób powstrzymania się strzeliła gigantycznego banana na pyszczku, poprzedzonego nie małym obrazem zdziwienia wymalowanym na całej jej twarzy. W dużej mierze zaszokowało ją to w jaki sposób Blue zinterpretowała jej wcześniejsze słowa, a może w jaki sposób chciała je zinterpretować. Zaczęło się od niewinnego żartu, od obaw że mógł być nie na miejscu, a teraz klacz martwiła się tylko o to aby tamta nie widział jej pyszczka z przodu. Blue w końcu po jakiejś chwili odsunęła się od niej i zaczęła ją czesać. Chcąc nie chcąc było to już zdecydowanie za dużo dla Star, której myśli pogalopowały w pewien konkretny sposób. Siedziała nieruchomo, a jedyne co mogła jeszcze do tego zrobić, to zamknąć oczy oddając się chwili i pozwolić swoim myślom swobodnie galopować przez jej głowę. Tak eż zrobiła.
Zaczęła ona myśleć o drugiej klaczy w sposób, który nie myślała o nikim już od bardzo długiego czasu. W jej głowie pojawiły się wszystkie informację na temat niebieskiej w postaci rozwalonej układanki. Nie było tego dużo, nie sądziła nawet, że uda jej się coś z tego poskładać do kupy. Ale jednak wystarczająco wiele aby zapchać już i tak dosyć mocno przeładowany móżdżek kaczy. Stety bądź niestety, Blue nie dała jej zbyt dużo czasu na przemyślenia. W dalszym ciągu czesząc ją, zaczęła ona mówić dalej słowa, dzięki którym Starweave już nie miała żadnych wątpliwości, co do tego co się właściwie działo. Tak sprawiły tylko pierwsze słowa Blue, bo z późniejszymi Star już miała nie mały problem.
Blue byłą technikiem, o czym atramentowa bardzo dobrze przekonała się jakiś znaczny czas temu w Appleloosie. Wiedziała ona, że przed tamtą praktycznie żaden sprzęt nie ma tajemnic. Ale Star nie przypuszczała, że ona sama mogła być cyborgiem. Jeżeli faktycznie tak było i ciemnogranatowa miała gdzieś na grzbiecie kostkę z bezpiecznikami, to z całą pewnością Blue się do niej dobrała. Wszystkie myśli i emocje które jeszcze przed chwilą kręciły się wokół białowłosej, momentalnie się zatrzymały. Starweave poczuła małe ukłucie. Poczuła się tak jakby ktoś jej z tej kostki wyrwał wszystko co tam było. A tym kimś co to zrobił była Blue. Jednak niemal natychmiast jej umysł ożył ponownie, całą mocą skupiając się teraz na analizowaniu tylko tych najświeższych informacji, otrzymanych od niebieskiej klaczy.
Po chwili niebieska zaczęła mówić dalej, a Star miała wrażenie, że tamta skopiowała jej myśli. Blue powiedziała dokładnie to, co ona sama chciała jej wcześniej powiedzieć. Za cała pewnością zgadzała się też z tym, że obie idą w dobrym kierunku. Choć słowa te wydawały jej się teraz jakoś takie puste. Dalsza cześć wypowiedzi Blue, dołożyła jeszcze więcej lodu do ognia, nieubłaganie budując surową atmosferę. Niebieska jednoróżka dość jasno się wyraziła na temat tego, czego się może po niej spodziewać Star. Przynajmniej o tyle dobrze, że byłą to cześć wypowiedzi z której interpretacją Starweave nie miała już problemów.
Następna i zarazem ostateczna cześć wypowiedzi, pozwoliła atramentowej poznać swój własny status zaufania u niebieskawej. Nie zdziwiło to klaczy, tak jak powiedziała Blue nie zrobiła ona jej nic złego. ”No może tylko ten ogon.” „Cholerna szkatułka”, pomyślała szybko rozpędzając niechciane myśli. Dodatkowo zdanie o Sharpie utwierdziło ją w przekonaniu, że ta para będzie dosyć mocno ze sobą współpracować i dobrze się ze sobą do tej pory zżyli. Poziom zaufania który prawdopodobnie Starweave nigdy nie osiągnie u Blue, albo po prostu nie dostanie dość czasu by to zrobić. Tak czy inaczej Star wiedziała, że nie łatwo jej będzie ich ze sobą poróżnić jeśli będzie taka potrzeba. Poza tym i w tej części wypowiedzi, Star nie natrafiła na nic z czym mogła by mieć problemy z przetrawianiem. Tak wiec jej umysł szybko powrócił do rozmyślań nad wcześniejszymi rzeczami.
Starweave wróciła myślami do tego co przedtem powiedziała jej Blue. Słowa niebieskiej klaczy nie dały się jednoznacznie zinterpretować. Star nie mogła wiedzieć co było winą takiej postawy ze strony tamtej. ”Samotność? Zemsta? Chęć ucieczki? Jestem za brzydka!?” Mogła tylko zgadywać czego w tej chwili szukała Blue. Tym bardziej nie mogła wiedzieć czy to może ulec zmianie. A sama Starweave... Ponownie czułą się zagubiona i może trochę... rozczarowana? Z drugiej strony nic się takiego nie stało i na dobrą sprawę wcale nie wykluczone, że Star mogła się jeszcze nie raz przejechać na swojej opinii o niebieskiej klaczy. Mimo iż nic prawie o niej nie wiedziała, to jednak już teraz musiała przyznać, że Blue była wyjątkowa. Żaden inny kucyk jej tak ciepło nie potraktował w tak krótkim czasie, przy tak krótkiej znajomości. Nawet taki który chciał za wszelką cenę wykiwać Star, nie miał nawet przez tydzień połowy tego sukcesu, który już odniosła Blue. Niebieska klacz była taka delikatna w swoich działaniach, taka prosta, a zarazem intensywnie wyrazista. Wydawało by się, że mogła by sprawić wspaniały prezent każdemu kucykowi samym uśmiechem. Starweave myślała o tym wszystkim jeszcze przez jakąś dłuższą chwilę, pozwalając się w spokoju czesać. Obie klaczy trwały tak w ciszy i spokoju, który zakłócało jedynie trzaskanie palącego się drewna i pierdzenie dochodzące z pobliskiego instrumentu. ”Romantycznie jak ja pierdole... Po prostu lepszego momentu nie mogła sobie znaleźć.”
Po chwili zerkania na White, Starweave puściał uszy, wpatrując się w ziemie na której trącała przednią nogą mały kamyczek. Następnie już tylko wydała z siebie zmęczone westchnienie. – Kończysz sprawy nim te zdążą się jeszcze rozpocząć, co? – Powiedziała w końcu Star tonem w miarę równym i normalnym, przywracając uszy do pozycji wyjściowej. – Miałam rację. - Starweave odwróciła się w stronę Blue patrząc jej głęboko w oczy. Musiała przyznać, że to zaczęło robić się coraz trudniejsze. – Rzeczywiście nie chcesz mnie skrzywdzić. – Powiedziała uśmiechając się ciepło do drugiej klaczy. – Zapamiętam sobie to co mi powiedziałaś pierwszy i ostatni raz. Ja też nie zamierzam kopać ci po cichu dołka pod kopytami. Nie prędko i chętnie będę też wchodzić ci w drogę. – Powiedziała, a jej uśmiech zmniejszył się o połowę, lecz wciąż coś go podtrzymywało.
- A teraz jeśli wybaczysz muszę poszukać sobie czegoś do jedzenia. – Klacz już zaczęła się podnosić, lecz zatrzymała się na chwile z wzrokiem zastygłym na gruncie. Ponownie spojrzała na Blue tym razem już bez uśmiechu. – Dziękuję ci. To naprawdę więcej niż jakikolwiek inny kucyk mógłby się odważyć. – Skończyła wychylać pyszczek do przodu i całując Blue w policzek. – Szybko po tym dała jej ostatnie spojrzenie, po czym zerwała się na równe nogi, odchodząc w stronę wschodniego wozu.
Klacz jak powiedziała tak zrobiła, a gdy już dotarła na miejsce szybkim susem znalazła się wewnątrz wozu. Wewnątrz przywitał ją mrok, prawie całkowicie pusty wóz i kilka skrzynek pod jedną z jego ścian. Starweave poczuła ulgę. Wydała z siebie kolejne tym razem już lekkie westchnienie, po czym ruszyła przed siebie do jednej ze skrzynek. Nagle poczuła jak przez przypadek trąciła kopytem coś leżącego na ziemi. Rozświetliła swój róg spoglądając na ów przedmiot, który chwile potem znalazł się w polu telekinetycznym.
Był to WingBoner, magazyn o dość specyficznej treści. – Tak Luno, masz rację. To wszystko na co mogę liczyć. - Starweave spojrzała na okładkę formując grymas na twarzy, po czym uniosła pyszczek wysoko do góry jakby do kogoś kto ją tam obserwował. – Zaiście naprawdę bardzo śmieszne. – Powiedziała tonem lekko ściszonym, patrząc bezcelowo w górną cześć nakrycia wozu. Następnie lewitując przez cały czas czasopismo, podeszłą bliżej skrzynek lepiej je oświetlając. Nie było ich zbyt wiele, a Starweave nie chciała rozmontowywać już i tak ubogiej, prozodycznej osłony od której może zależeć życie jakiegoś kucyka. ”Może powinnam spróbować na innym z wozów. Może na tym samym gdzie Iron znalazła wtedy coś fajnego.” Star przywołała w myślach wspomnienia z chwil rozstawiania obozu i szybko połapała się który to był wóz. Przy okazji przypomniała sobie także, że na jeszcze innym coś zostawiła. – Moja kula.
Starweave zarejestrowała to, że druga jednoróżka wstaje i powoli zaczyna ja okrążać. Przez chwilę myślała, że klacz po prostu ją minęła i ruszyła dalej przed siebie z jakiegoś powodu. Star już chciała się odwrócić by zobaczyć jaki to powód, ale niebieska jednoróżka zatrzymała się zaraz za nią. W końcu podeszłą do niej bliżej i ostatecznie usiadła tuż za jej plecami. Starweave mogła się w takiej chwili spodziewać dosłownie wszystkiego. Lekkie uczucie strachu i ciepłą uderzyło klacz, która została porwana w szponach niepewności. Blue wydawała się jak do tej pory w porządku. Ale atramentowa nie wykluczała sytuacji, w której będzie musiała wysłuchać teraz jej monologu z bronią przy głowie, i którą na koniec ładnie pokiwa, że na wszystko się zgadza. ”No to chyba koniec z uprzejmościami.” Pomyślała.
Była jakaś cześć ciemnogranatowej klaczy. Cześć zdecydowanie niedawno wykreowana przez pustkowia, która mimo wszystko chciała by takiego obrotu wydarzeń. Blue była dla niej miła, zdecydowanie za miła, a Starweave wiedziała by w końcu na czym stoi swoimi kopytami i czego tamta od niej chce. Ale Blue... zrobiła coś innego. Coś przez co jeszcze niedawno zaniepokojonej jednoróżce zrobiło się jeszcze cieplej i to bynajmniej już z zupełnie innego powodu. Blue przywarła do niej, kładąc głowę na jej ramieniu, tak że wypowiedziane przez nią słowa popłynęły prosto do ucha Starweave.
- Nie mam pojęcia o czym ty Star do mnie mówisz? – ”O tak z pewnością...” Odparła jej w myślach rozbawiona. – W co ja mogę cię chcieć wciągnąć? I co mój pluszak ma do tego? – Kontynuowała Blue. Starweave mimo usilnych prób powstrzymania się strzeliła gigantycznego banana na pyszczku, poprzedzonego nie małym obrazem zdziwienia wymalowanym na całej jej twarzy. W dużej mierze zaszokowało ją to w jaki sposób Blue zinterpretowała jej wcześniejsze słowa, a może w jaki sposób chciała je zinterpretować. Zaczęło się od niewinnego żartu, od obaw że mógł być nie na miejscu, a teraz klacz martwiła się tylko o to aby tamta nie widział jej pyszczka z przodu. Blue w końcu po jakiejś chwili odsunęła się od niej i zaczęła ją czesać. Chcąc nie chcąc było to już zdecydowanie za dużo dla Star, której myśli pogalopowały w pewien konkretny sposób. Siedziała nieruchomo, a jedyne co mogła jeszcze do tego zrobić, to zamknąć oczy oddając się chwili i pozwolić swoim myślom swobodnie galopować przez jej głowę. Tak eż zrobiła.
Zaczęła ona myśleć o drugiej klaczy w sposób, który nie myślała o nikim już od bardzo długiego czasu. W jej głowie pojawiły się wszystkie informację na temat niebieskiej w postaci rozwalonej układanki. Nie było tego dużo, nie sądziła nawet, że uda jej się coś z tego poskładać do kupy. Ale jednak wystarczająco wiele aby zapchać już i tak dosyć mocno przeładowany móżdżek kaczy. Stety bądź niestety, Blue nie dała jej zbyt dużo czasu na przemyślenia. W dalszym ciągu czesząc ją, zaczęła ona mówić dalej słowa, dzięki którym Starweave już nie miała żadnych wątpliwości, co do tego co się właściwie działo. Tak sprawiły tylko pierwsze słowa Blue, bo z późniejszymi Star już miała nie mały problem.
Blue byłą technikiem, o czym atramentowa bardzo dobrze przekonała się jakiś znaczny czas temu w Appleloosie. Wiedziała ona, że przed tamtą praktycznie żaden sprzęt nie ma tajemnic. Ale Star nie przypuszczała, że ona sama mogła być cyborgiem. Jeżeli faktycznie tak było i ciemnogranatowa miała gdzieś na grzbiecie kostkę z bezpiecznikami, to z całą pewnością Blue się do niej dobrała. Wszystkie myśli i emocje które jeszcze przed chwilą kręciły się wokół białowłosej, momentalnie się zatrzymały. Starweave poczuła małe ukłucie. Poczuła się tak jakby ktoś jej z tej kostki wyrwał wszystko co tam było. A tym kimś co to zrobił była Blue. Jednak niemal natychmiast jej umysł ożył ponownie, całą mocą skupiając się teraz na analizowaniu tylko tych najświeższych informacji, otrzymanych od niebieskiej klaczy.
Po chwili niebieska zaczęła mówić dalej, a Star miała wrażenie, że tamta skopiowała jej myśli. Blue powiedziała dokładnie to, co ona sama chciała jej wcześniej powiedzieć. Za cała pewnością zgadzała się też z tym, że obie idą w dobrym kierunku. Choć słowa te wydawały jej się teraz jakoś takie puste. Dalsza cześć wypowiedzi Blue, dołożyła jeszcze więcej lodu do ognia, nieubłaganie budując surową atmosferę. Niebieska jednoróżka dość jasno się wyraziła na temat tego, czego się może po niej spodziewać Star. Przynajmniej o tyle dobrze, że byłą to cześć wypowiedzi z której interpretacją Starweave nie miała już problemów.
Następna i zarazem ostateczna cześć wypowiedzi, pozwoliła atramentowej poznać swój własny status zaufania u niebieskawej. Nie zdziwiło to klaczy, tak jak powiedziała Blue nie zrobiła ona jej nic złego. ”No może tylko ten ogon.” „Cholerna szkatułka”, pomyślała szybko rozpędzając niechciane myśli. Dodatkowo zdanie o Sharpie utwierdziło ją w przekonaniu, że ta para będzie dosyć mocno ze sobą współpracować i dobrze się ze sobą do tej pory zżyli. Poziom zaufania który prawdopodobnie Starweave nigdy nie osiągnie u Blue, albo po prostu nie dostanie dość czasu by to zrobić. Tak czy inaczej Star wiedziała, że nie łatwo jej będzie ich ze sobą poróżnić jeśli będzie taka potrzeba. Poza tym i w tej części wypowiedzi, Star nie natrafiła na nic z czym mogła by mieć problemy z przetrawianiem. Tak wiec jej umysł szybko powrócił do rozmyślań nad wcześniejszymi rzeczami.
Starweave wróciła myślami do tego co przedtem powiedziała jej Blue. Słowa niebieskiej klaczy nie dały się jednoznacznie zinterpretować. Star nie mogła wiedzieć co było winą takiej postawy ze strony tamtej. ”Samotność? Zemsta? Chęć ucieczki? Jestem za brzydka!?” Mogła tylko zgadywać czego w tej chwili szukała Blue. Tym bardziej nie mogła wiedzieć czy to może ulec zmianie. A sama Starweave... Ponownie czułą się zagubiona i może trochę... rozczarowana? Z drugiej strony nic się takiego nie stało i na dobrą sprawę wcale nie wykluczone, że Star mogła się jeszcze nie raz przejechać na swojej opinii o niebieskiej klaczy. Mimo iż nic prawie o niej nie wiedziała, to jednak już teraz musiała przyznać, że Blue była wyjątkowa. Żaden inny kucyk jej tak ciepło nie potraktował w tak krótkim czasie, przy tak krótkiej znajomości. Nawet taki który chciał za wszelką cenę wykiwać Star, nie miał nawet przez tydzień połowy tego sukcesu, który już odniosła Blue. Niebieska klacz była taka delikatna w swoich działaniach, taka prosta, a zarazem intensywnie wyrazista. Wydawało by się, że mogła by sprawić wspaniały prezent każdemu kucykowi samym uśmiechem. Starweave myślała o tym wszystkim jeszcze przez jakąś dłuższą chwilę, pozwalając się w spokoju czesać. Obie klaczy trwały tak w ciszy i spokoju, który zakłócało jedynie trzaskanie palącego się drewna i pierdzenie dochodzące z pobliskiego instrumentu. ”Romantycznie jak ja pierdole... Po prostu lepszego momentu nie mogła sobie znaleźć.”
Po chwili zerkania na White, Starweave puściał uszy, wpatrując się w ziemie na której trącała przednią nogą mały kamyczek. Następnie już tylko wydała z siebie zmęczone westchnienie. – Kończysz sprawy nim te zdążą się jeszcze rozpocząć, co? – Powiedziała w końcu Star tonem w miarę równym i normalnym, przywracając uszy do pozycji wyjściowej. – Miałam rację. - Starweave odwróciła się w stronę Blue patrząc jej głęboko w oczy. Musiała przyznać, że to zaczęło robić się coraz trudniejsze. – Rzeczywiście nie chcesz mnie skrzywdzić. – Powiedziała uśmiechając się ciepło do drugiej klaczy. – Zapamiętam sobie to co mi powiedziałaś pierwszy i ostatni raz. Ja też nie zamierzam kopać ci po cichu dołka pod kopytami. Nie prędko i chętnie będę też wchodzić ci w drogę. – Powiedziała, a jej uśmiech zmniejszył się o połowę, lecz wciąż coś go podtrzymywało.
- A teraz jeśli wybaczysz muszę poszukać sobie czegoś do jedzenia. – Klacz już zaczęła się podnosić, lecz zatrzymała się na chwile z wzrokiem zastygłym na gruncie. Ponownie spojrzała na Blue tym razem już bez uśmiechu. – Dziękuję ci. To naprawdę więcej niż jakikolwiek inny kucyk mógłby się odważyć. – Skończyła wychylać pyszczek do przodu i całując Blue w policzek. – Szybko po tym dała jej ostatnie spojrzenie, po czym zerwała się na równe nogi, odchodząc w stronę wschodniego wozu.
Klacz jak powiedziała tak zrobiła, a gdy już dotarła na miejsce szybkim susem znalazła się wewnątrz wozu. Wewnątrz przywitał ją mrok, prawie całkowicie pusty wóz i kilka skrzynek pod jedną z jego ścian. Starweave poczuła ulgę. Wydała z siebie kolejne tym razem już lekkie westchnienie, po czym ruszyła przed siebie do jednej ze skrzynek. Nagle poczuła jak przez przypadek trąciła kopytem coś leżącego na ziemi. Rozświetliła swój róg spoglądając na ów przedmiot, który chwile potem znalazł się w polu telekinetycznym.
Był to WingBoner, magazyn o dość specyficznej treści. – Tak Luno, masz rację. To wszystko na co mogę liczyć. - Starweave spojrzała na okładkę formując grymas na twarzy, po czym uniosła pyszczek wysoko do góry jakby do kogoś kto ją tam obserwował. – Zaiście naprawdę bardzo śmieszne. – Powiedziała tonem lekko ściszonym, patrząc bezcelowo w górną cześć nakrycia wozu. Następnie lewitując przez cały czas czasopismo, podeszłą bliżej skrzynek lepiej je oświetlając. Nie było ich zbyt wiele, a Starweave nie chciała rozmontowywać już i tak ubogiej, prozodycznej osłony od której może zależeć życie jakiegoś kucyka. ”Może powinnam spróbować na innym z wozów. Może na tym samym gdzie Iron znalazła wtedy coś fajnego.” Star przywołała w myślach wspomnienia z chwil rozstawiania obozu i szybko połapała się który to był wóz. Przy okazji przypomniała sobie także, że na jeszcze innym coś zostawiła. – Moja kula.
![[+]](/images/collapse_collapsed.png "[+]")
Spoiler