09-03-2014, 19:33
Starweave wzięła się za buszowanie pośród konserw różnych smaków znalezionych w skrzynce. Wbrew jej oczekiwaniom, nie było tego wiele. Wśród znalezionych konserw przewijały się różne smaki mające odpowiadać kucykom, jak mieszanka warzywna, konserwa jabłkowa, a tuż obok gruszkowa, puszka pełna makaronu, czy nawet wręcz świecąca lekko tylko zdrapanym kolorem żółtym puszka "kremu o smaku siana". Klacz znalazła też dwie konserwy pełne mielonki, przeznaczone zapewne dla gryfa albo kuca o specyficznych gustach smakowych.
Po niedługim marszu grupa trzech kucyków dotarła do obozowiska. Sharp, idąc przodem, pierwszy przekroczył granicę tegoż. W pierwszym momencie został lekko oślepiony światłem pochodzącym z ogniska, ale jego wzrok szybko się dostosował. Szybko zauważył swoją przyjaciółkę, pogrążoną w lekturze. Widok ten przypomniał mu o książkach, które miał przy sobie. Chciałby móc po prostu się położyć i czytać, zapomnieć o niebezpieczeństwach czekających ich grupę w ciągu najbliższych godzin.
Pokręcił nosem. Martwienie się nic nie da. Musieli się stąd ruszyć, bo prędzej czy później coś ich znajdzie. Czy to kolejna grupa raiderów, czy głęboki patrol Stalowych, czy choćby stado mantykor. Każde z tych oznaczałoby szybki koniec całej karawany, zwłaszcza o tak uszczuplonej liczebności.
Ogier spojrzał za siebie, upewniając się, że dwie klacze, najwyraźniej mające zamiar się kłócić, były już na granicy obozowiska. Najlepiej by zrobiły, gdyby teraz się położyły spać, ale miał podejrzenia, że jedna jest na to za głupia, a druga zbyt uparta. Z głupotą mógł coś zrobić, zobaczymy jak z upartością.
- Połóżcie się spać. Będziecie potrzebne na warcie, a rano jeszcze bardziej - powiedział do pary. Zastanawiał się, kogo uda mu się przekonać do pociągnięcia wozu, którego brahminy zginęły podczas ataku.
Ruszył w kierunku niebieskiej, czytającej klaczy, rzucając okiem na Starweave, buszującą w jakiejś skrzynce. Nie był zachwycony z faktu, że plądrowała towar, który mieli potem sprzedać, ale nie było sensu w wywoływaniu konfliktów o to. Mógł poświęcić jedną skrzynkę w zamian za najedzonego i skorego do pomocy kuca. Pytanie brzmiało: na ile granatowa klacz będzie przejawiała tę drugą cechę?
W końcu dotarł do celu. Klacz, pogrążona w lekturze, musiała go w pierwszym momencie nie zauważyć. Zwłaszcza, że był jeszcze kawałek od niej.
- Blue - odezwał się po prostu. Jeżeli jej i Rusty'ego misja zwiadowcza miała się w ogóle odbyć, to powinni ruszać teraz.
Po niedługim marszu grupa trzech kucyków dotarła do obozowiska. Sharp, idąc przodem, pierwszy przekroczył granicę tegoż. W pierwszym momencie został lekko oślepiony światłem pochodzącym z ogniska, ale jego wzrok szybko się dostosował. Szybko zauważył swoją przyjaciółkę, pogrążoną w lekturze. Widok ten przypomniał mu o książkach, które miał przy sobie. Chciałby móc po prostu się położyć i czytać, zapomnieć o niebezpieczeństwach czekających ich grupę w ciągu najbliższych godzin.
Pokręcił nosem. Martwienie się nic nie da. Musieli się stąd ruszyć, bo prędzej czy później coś ich znajdzie. Czy to kolejna grupa raiderów, czy głęboki patrol Stalowych, czy choćby stado mantykor. Każde z tych oznaczałoby szybki koniec całej karawany, zwłaszcza o tak uszczuplonej liczebności.
Ogier spojrzał za siebie, upewniając się, że dwie klacze, najwyraźniej mające zamiar się kłócić, były już na granicy obozowiska. Najlepiej by zrobiły, gdyby teraz się położyły spać, ale miał podejrzenia, że jedna jest na to za głupia, a druga zbyt uparta. Z głupotą mógł coś zrobić, zobaczymy jak z upartością.
- Połóżcie się spać. Będziecie potrzebne na warcie, a rano jeszcze bardziej - powiedział do pary. Zastanawiał się, kogo uda mu się przekonać do pociągnięcia wozu, którego brahminy zginęły podczas ataku.
Ruszył w kierunku niebieskiej, czytającej klaczy, rzucając okiem na Starweave, buszującą w jakiejś skrzynce. Nie był zachwycony z faktu, że plądrowała towar, który mieli potem sprzedać, ale nie było sensu w wywoływaniu konfliktów o to. Mógł poświęcić jedną skrzynkę w zamian za najedzonego i skorego do pomocy kuca. Pytanie brzmiało: na ile granatowa klacz będzie przejawiała tę drugą cechę?
W końcu dotarł do celu. Klacz, pogrążona w lekturze, musiała go w pierwszym momencie nie zauważyć. Zwłaszcza, że był jeszcze kawałek od niej.
- Blue - odezwał się po prostu. Jeżeli jej i Rusty'ego misja zwiadowcza miała się w ogóle odbyć, to powinni ruszać teraz.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.