30-04-2013, 20:35
Klacz mocno się skupiła, a następnie zaczęła skanować okolicę. Nie natrafiła na nic ciekawego, poza kilkoma sztukami broni energetycznej, który miał przy sobie szef owej karawany. Czar nie przyniósł za bardzo pożądanego efektu, lecz tylko osłabił lekko klacz. Nie było to jakieś mocne osłabienie, lecz powoli czuła, iż jej serce szybciej bije, co było właściwie normalne w tym wszystkim.
Pomarańczowy kucyk samotnie postanowił spacerować przy karawanie. Swoim tempem dorównywał prędkości owych wozów, więc nie było problemu, jeśli chodzi o guzdranie się. Zaczął on wpatrywać się w okalające go pustkowia, które ciągnęły się w nieskończoność. Skały, piasek, więcej skał, powysychane drzewa i krzewy oraz skały. Czasem również zdarzyło ci się zobaczyć zniszczone wozy, sterty kości lub kilka tutejszych zwierząt (jeśli można owe mutanty tak nazwać.), które widząc was, zaczęły się chować lub gwałtownie oddalać. Kto by się spodziewał takiego widoku na postapokaliptycznej pustyni, która niegdyś tętniła życiem, jak i spokojem.
Karawana poruszała się w miarę szybko, jak na tak duży ładunek oraz ilość kucyków, które w niej uczestniczą. Wszyscy szli jednakowym tempem, co znacznie ułatwiało ową podróż. Była ona spokojna i przebiegała bez zbędnych zatrzymywać, spowodowanych atakami. Teraz jednak zdarzyło się coś, co przez te dwa dni było dla was normalne. Kilka radhogów "zaatakowało" was. Tak na prawdę, to zbliżyły się do was niebezpiecznie blisko, co skończyło się dla nich śmiercią. Najemnicy nawet nie chcieli się z nimi bawić, tylko wystrzelili kilka pocisków w stronę owych stworzeń, który momentalnie wyzionęły ducha. Po tym wszystkim jak gdyby nigdy nic, wszyscy ruszyli dalej. Nikt się nie zatrzymywał, ani nie przejął się losem tych zmutowanych zwierzaków.
Pomarańczowy kucyk samotnie postanowił spacerować przy karawanie. Swoim tempem dorównywał prędkości owych wozów, więc nie było problemu, jeśli chodzi o guzdranie się. Zaczął on wpatrywać się w okalające go pustkowia, które ciągnęły się w nieskończoność. Skały, piasek, więcej skał, powysychane drzewa i krzewy oraz skały. Czasem również zdarzyło ci się zobaczyć zniszczone wozy, sterty kości lub kilka tutejszych zwierząt (jeśli można owe mutanty tak nazwać.), które widząc was, zaczęły się chować lub gwałtownie oddalać. Kto by się spodziewał takiego widoku na postapokaliptycznej pustyni, która niegdyś tętniła życiem, jak i spokojem.
Karawana poruszała się w miarę szybko, jak na tak duży ładunek oraz ilość kucyków, które w niej uczestniczą. Wszyscy szli jednakowym tempem, co znacznie ułatwiało ową podróż. Była ona spokojna i przebiegała bez zbędnych zatrzymywać, spowodowanych atakami. Teraz jednak zdarzyło się coś, co przez te dwa dni było dla was normalne. Kilka radhogów "zaatakowało" was. Tak na prawdę, to zbliżyły się do was niebezpiecznie blisko, co skończyło się dla nich śmiercią. Najemnicy nawet nie chcieli się z nimi bawić, tylko wystrzelili kilka pocisków w stronę owych stworzeń, który momentalnie wyzionęły ducha. Po tym wszystkim jak gdyby nigdy nic, wszyscy ruszyli dalej. Nikt się nie zatrzymywał, ani nie przejął się losem tych zmutowanych zwierzaków.