Sharp zajął się przeszukiwaniem pierwszej grupy ciał, znajdując niewiele, gdyż leżały tu trupy głównie najemników, uzbrojonych w broń maszynową. Nie przeszkodziło mu to w przywłaszczeniu sobie kilku cokolwiek ciekawych przedmiotów oraz sakiewek z kapslami.
Cóż, kurwa. Tylu leży, a nic ciekawego - stwierdził, zirytowany. Zazwyczaj pośród tylu ciał zawsze się znalazło coś ciekawego. Najemnicy nie mieli nic przydatnego, a przy bliższych oględzinach okazało się, że niektóre części ich uzbrojenia były w opłakanym stanie, tylko wyglądały na zadbane. Banda idiotów przebrała się za wyszkolonych najemników i mamy efekty... Małe szanse na znalezienie czegoś. A tu się trzeba było spieszyć.
Spojrzał w kierunku drugiej grupki trupów. Bandyci, chyba nawet uzbrojeni w broń palną i szef karawany. Szef musiał coś ciekawego mieć przy sobie.
Sharp ruszył w kierunku grupy kucyków, uważając, by nikt uczestniczący w bitwie ledwie kilkanaście metrów od niego go nie zauważył. Najpierw przeszukał szefa, znajdując ciekawy rewolwer kalibru .44. Rozładował broń po czym wrzucił ją do jednej ze swoich torb, amunicję luzem wraz z nią. Oprócz tego znalazł trochę kapsli i tajemniczy klucz, noszony na szyi. Nieduży, jak do małej skrzyneczki czy szkatułki. Bez większego namysłu wziął go, po czym zaczął przeszukiwać bandytów. Szukał głównie amunicji do swojego karabinu, jednakowoż musiał wyłuskiwać dobrej jakości pociski spośród wielu rozpadających się po ruszeniu telekinezą. Kontynuował przeszukiwanie ciał, spoglądając nerwowo w stronę bitwy. Póki szalała, nie miał się o co martwić. Aczkolwiek wypadałoby zobaczyć, jakie też skarby na wozach chroniła tak liczna, choć niewyszkolona, ochrona.
Rain zaszarżowała na wroga, co okazało się decyzją zarówno dobrą, jak i złą. Z jednej strony, bandyta, ciemnoczerwony kucyk ziemny o jaskrawo zielonej grzywie postawionej na irokeza, ją trafił. Z drugiej zaś, jego prowizoryczna włócznia trafiła na fragment zbroi klaczy i rozpadła się na kawałki, nie wyrządzając "ofierze" szkód ponad zadrapanie powierzchni pancerza.
Zaskoczony bandyta patrzył się przez ułamek sekundy na koniec swojej byłej włóczni, pozostałej teraz tylko kijem od miotły z kawałkami taśmy na jednym końcu. Zaczął szybko schylać głowę w kierunku noża przyczepionego, a jakże, na srebrną taśmę, do jego lewej przedniej nogi.
Iron otwarła ogień. Może gdyby strzelała precyzyjnie, trafiłaby tylko w swój cel. Strzelając serią trzech pocisków, odrzut doprowadził do rozproszenia ognia, co zaskutkowało ucięciem fragmentu lewego ucha najemnikowi walczącemu z bandytą do którego celowała... a któremu to bandycie pojawiła się niewielka dziura wlotu pocisku między oczami. Nie miał jak na nią zareagować, gdyż tył jego głowy zmienił się w krwawy gulasz z mózgiem jako głównym składnikiem. Trzeci pocisk musiał polecieć gdzieś w dal.
Krzyk bólu ranionego najemnika rozległ się po polu bitwy. Kucyk ten najwyraźniej nigdy wcześniej nie został postrzelony, gdyż przyłożył sobie kopyto do ucha, upadając na ziemię. Mimo iż rana nie była w żaden sposób poważna, skutecznie wyeliminowała go z walki.
Klacz strzelała dalej, jednak ogniem pojedynczym trafiła jednego z bandytów w korpus, tym samym niezmiernie zaskakując najemnika walczącego z nim. Tenże najemnik rozejrzał się, zaskoczony, podczas gdy bandyta upadł na ziemię. Gdy dojrzał strzelca, skinął głową w podziękowaniu, co, połączone z szokiem na jego twarzy, stanowiło... niecodzienny widok. Wciąż próbował wstać, co było oczywistym znakiem, że pocisk ominął wszelkie organy, których trafienie prowadziłoby do natychmiastowej śmierci bądź paraliżu.
Najemnik tymczasem zaczął ponownie rozglądać się, tym razem w poszukiwaniu własnej broni, rzucając raz po raz nerwowe spojrzenia na rannego bandytę.
Mapka. Byle teraz zadziałała.
Cóż, kurwa. Tylu leży, a nic ciekawego - stwierdził, zirytowany. Zazwyczaj pośród tylu ciał zawsze się znalazło coś ciekawego. Najemnicy nie mieli nic przydatnego, a przy bliższych oględzinach okazało się, że niektóre części ich uzbrojenia były w opłakanym stanie, tylko wyglądały na zadbane. Banda idiotów przebrała się za wyszkolonych najemników i mamy efekty... Małe szanse na znalezienie czegoś. A tu się trzeba było spieszyć.
Spojrzał w kierunku drugiej grupki trupów. Bandyci, chyba nawet uzbrojeni w broń palną i szef karawany. Szef musiał coś ciekawego mieć przy sobie.
Sharp ruszył w kierunku grupy kucyków, uważając, by nikt uczestniczący w bitwie ledwie kilkanaście metrów od niego go nie zauważył. Najpierw przeszukał szefa, znajdując ciekawy rewolwer kalibru .44. Rozładował broń po czym wrzucił ją do jednej ze swoich torb, amunicję luzem wraz z nią. Oprócz tego znalazł trochę kapsli i tajemniczy klucz, noszony na szyi. Nieduży, jak do małej skrzyneczki czy szkatułki. Bez większego namysłu wziął go, po czym zaczął przeszukiwać bandytów. Szukał głównie amunicji do swojego karabinu, jednakowoż musiał wyłuskiwać dobrej jakości pociski spośród wielu rozpadających się po ruszeniu telekinezą. Kontynuował przeszukiwanie ciał, spoglądając nerwowo w stronę bitwy. Póki szalała, nie miał się o co martwić. Aczkolwiek wypadałoby zobaczyć, jakie też skarby na wozach chroniła tak liczna, choć niewyszkolona, ochrona.
Rain zaszarżowała na wroga, co okazało się decyzją zarówno dobrą, jak i złą. Z jednej strony, bandyta, ciemnoczerwony kucyk ziemny o jaskrawo zielonej grzywie postawionej na irokeza, ją trafił. Z drugiej zaś, jego prowizoryczna włócznia trafiła na fragment zbroi klaczy i rozpadła się na kawałki, nie wyrządzając "ofierze" szkód ponad zadrapanie powierzchni pancerza.
Zaskoczony bandyta patrzył się przez ułamek sekundy na koniec swojej byłej włóczni, pozostałej teraz tylko kijem od miotły z kawałkami taśmy na jednym końcu. Zaczął szybko schylać głowę w kierunku noża przyczepionego, a jakże, na srebrną taśmę, do jego lewej przedniej nogi.
Iron otwarła ogień. Może gdyby strzelała precyzyjnie, trafiłaby tylko w swój cel. Strzelając serią trzech pocisków, odrzut doprowadził do rozproszenia ognia, co zaskutkowało ucięciem fragmentu lewego ucha najemnikowi walczącemu z bandytą do którego celowała... a któremu to bandycie pojawiła się niewielka dziura wlotu pocisku między oczami. Nie miał jak na nią zareagować, gdyż tył jego głowy zmienił się w krwawy gulasz z mózgiem jako głównym składnikiem. Trzeci pocisk musiał polecieć gdzieś w dal.
Krzyk bólu ranionego najemnika rozległ się po polu bitwy. Kucyk ten najwyraźniej nigdy wcześniej nie został postrzelony, gdyż przyłożył sobie kopyto do ucha, upadając na ziemię. Mimo iż rana nie była w żaden sposób poważna, skutecznie wyeliminowała go z walki.
Klacz strzelała dalej, jednak ogniem pojedynczym trafiła jednego z bandytów w korpus, tym samym niezmiernie zaskakując najemnika walczącego z nim. Tenże najemnik rozejrzał się, zaskoczony, podczas gdy bandyta upadł na ziemię. Gdy dojrzał strzelca, skinął głową w podziękowaniu, co, połączone z szokiem na jego twarzy, stanowiło... niecodzienny widok. Wciąż próbował wstać, co było oczywistym znakiem, że pocisk ominął wszelkie organy, których trafienie prowadziłoby do natychmiastowej śmierci bądź paraliżu.
Najemnik tymczasem zaczął ponownie rozglądać się, tym razem w poszukiwaniu własnej broni, rzucając raz po raz nerwowe spojrzenia na rannego bandytę.
Mapka. Byle teraz zadziałała.
Matematyka wcale nie jest trudna. Po prostu jesteś debilem.