Nigdy też nie miałem problemu z pozbyciem się owego "wygodnego obrazu". Ba, lubię go, że tak ujmę, zmieniać raz na jakiś czas. Monotonność jest nudna, a nudne jest niefajne.

Przynajmniej dla mnie.

Nudny na dłuższą metę

Obrazu w który jak przedstawiasz, wierzysz święcie i za nic nie chcesz się go pozbywać, bo jest tak bardzo wygodny, a za nim są całe ~pustkowia pełnie wieeelu rzeczy. Obraz jest fajny prawda?

Nie, do niczego nie przekonywałem. Byłem szczery, wnioski wyciągnęli sami.

Ale się tego uczepiłeś xD

W twoim ujęciu, to że to osoby zrozumiały, oznacza jedynie że je przekonałeś do fikuśnego obrazu, który jest jak najbardziej wygodny i ukrywa wiele niefajnych rzeczy.

Nic nie sądzę, nie znam Cię. Stąd też padło owe pytanie.

Wątpię, że zrozumienie oznacza przekonanie.

Hmm, jak sądzisz?

Przy czym zrozumiała oznacza oczywiście że dała Ci się przekonać.

A czy Ty jesteś taką osobą?

Albo zrozumiała, albo uznała że nie ma sensu cokolwiek robić bo nie da się tego naprawić. Czy sądzisz że były to osoby w pełni chcące Ci pomóc, a co więcej, posiadające fachową wiedzę i doświadczenie, nie będąc jednocześnie pracownikiem NFZ?

Nie jesteś pierwszą osobą, która ze mną rozmawia na ten temat. Każda z nich, po spotkaniu w realnym świecie zrozumiała. Nie chcę wychodzić na jakieś nie wiadomo co, ale taka jest prawda.

Chciałbym, abyś spotkał mnie kiedyś w życiu realnym. Wówczas zrozumiesz, co mam na myśli.

Słyszenie głosów i zwidy to schizofrenia, są znacznie gorsze rzeczy z mniej "typowymi" objawami.

A ja Cię zapewniam że nie masz bladego pojęcia, przynajmniej względem tego co mówiłeś i o ile mnie nie okłamujesz. Oczywiście masz pełne prawo mi nie wierzyć, jestem tylko kolejnym nickiem na shoutboxie, który poświęca swój czas na rozmowę, która tak po prawdzie siły niema wystarczającej by przebić się przez te wszystkie fikuśne tarcze chroniące Twoją osobę.

Nie potrzebuję ich pokonywać. To część mnie

Nie, nie słyszę głosów, nie mam zwidów. Jednak doskonale wiem, co siedzi w mojej głowie i w jakich lościach.

Doskonale wiem, ile tego jest. Jednemu nawet nadałem imię po utraconym przyjacielu.